ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ το εξής παράδοξο. Η Ν.Δ. µέσα από αλλεπάλληλες και αλληλοσυγκρουόµενες τοποθετήσεις κατάφερε να γκρινιάζει για τις βελτιώσεις που επέφερε το Ευρωπαϊκό Συµβούλιο στους όρους δανεισµού της Ελλάδας, τη στιγµή που είναι πολύ πιθανόν από αυτές τις βελτιώσεις να επωφεληθεί κυρίως µια κυβέρνηση της... Ν.Δ.!
ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ; Επειδή οι δανειακές ανάγκες της χώρας κατά την τριετία 2013-2015 ελαφραίνουν τώρα κατά 53 δισ. ευρώ (!). Συνεπώς δεν διευκολύνεται τόσο η σηµερινή κυβέρνηση, όσο εκείνη που θα προκύψει από τις επόµενες εκλογές. Να θυµίσω ότι από αυτά τα 53 δισ., τα 45 αφορούν τη διετία 2014-2015 και χωρίς την επιµήκυνση αποκλείεται ποτέ να τα βρίσκαµε στις αγορές.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ, λοιπόν, τι λένε στις κλειστές συσκέψεις της Λεωφόρου Συγγρού. Κανονικά, όµως, θα έπρεπε να κυκλοφορούν µε λαµπάδες στο µπόι του Παπανδρέου. Και να φωνάζουν: «Βάστα Γιώργο»!
ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΙΟ ΒΗΜΑ γίνεται προς την αποτροπή της χρεοκοπίας ευνοεί κυρίως την κυβέρνηση που θα διαδεχτεί τη σηµερινή. Κι όποια προσπάθεια καταβάλλεται για να νοικοκυρευτεί ο τόπος, πάλι οι επόµενοι θα βγουν κερδισµένοι αφού θα εισπράξουν το νοικοκύρεµα χωρίς το κόστος του.
ΛΟΓΙΚΟ, θα µου πείτε. Ετσι δουλεύουν οι δηµοκρατίες: η αντιπολίτευση επωφελείται από τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η κυβέρνηση. Ετσι έγινε Πρωθυπουργός ο Καραµανλής. Ετσι έγινε Πρωθυπουργός και ο Παπανδρέου. Ναι αλλά να µην γκρινιάζουν κιόλας.
ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που η απόφαση του Σαµαρά να καταψηφίσει το Μνηµόνιο µετέτρεψε το Μνηµόνιο σε µια σαφή διαχωριστική γραµµή, η οποία θα ισχύει εκ των πραγµάτων σε όλη την τρέχουσα κυβερνητική θητεία. Σκεφτείτε, ας πούµε, να είχε συµφωνήσει: τώρα θα αναζητούσε απεγνωσµένα κάποια υποσηµείωση ή καµία λεπτοµέρεια για να διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική πολιτική και να δείξει ότι αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι αυτός και όχι η Παπαρήγα.
ΚΙ ΑΥΤΟ επειδή στην αντιπροσωπευτική δηµοκρατία η σαφής και ξεκάθαρη αντιπολίτευση είναι τόσο αναγκαία, όσο και η σαφής και ξεκάθαρη κυβέρνηση. Πλην Ελβετίας – αλλά δεν πιστεύω να έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι ζούµε µεταξύ Λουκέρνης και Απεντζέλ...
ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ την έννοια, λοιπόν, το ζητούµενο για τη Ν.Δ. δεν είναι να τσακώνεται κάθε µέρα µε την κυβέρνηση, ούτε να της κάνει τη ζωή περισσότερο ή λιγότερο δύσκολη µε διάφορες ταρζανιές, αλλά να δει πώς θα εισπράξει τη δυσαρέσκεια που εκ των πραγµάτων δηµιουργεί η κυβερνητική πολιτική ώστε να κερδίσει τις εκλογές.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΦΕ πρόσφατα ο Μάρτιν Κετλ στον «Guardian», «για να κερδίσεις τις επόµενες εκλογές, πρέπει απλώς να βρεις το επόµενο µεγάλο ερώτηµα».
ΞΕΡΕΤΕ ΓΙΑΤΙ; Επειδή οι δανειακές ανάγκες της χώρας κατά την τριετία 2013-2015 ελαφραίνουν τώρα κατά 53 δισ. ευρώ (!). Συνεπώς δεν διευκολύνεται τόσο η σηµερινή κυβέρνηση, όσο εκείνη που θα προκύψει από τις επόµενες εκλογές. Να θυµίσω ότι από αυτά τα 53 δισ., τα 45 αφορούν τη διετία 2014-2015 και χωρίς την επιµήκυνση αποκλείεται ποτέ να τα βρίσκαµε στις αγορές.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ, λοιπόν, τι λένε στις κλειστές συσκέψεις της Λεωφόρου Συγγρού. Κανονικά, όµως, θα έπρεπε να κυκλοφορούν µε λαµπάδες στο µπόι του Παπανδρέου. Και να φωνάζουν: «Βάστα Γιώργο»!
ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΙΟ ΒΗΜΑ γίνεται προς την αποτροπή της χρεοκοπίας ευνοεί κυρίως την κυβέρνηση που θα διαδεχτεί τη σηµερινή. Κι όποια προσπάθεια καταβάλλεται για να νοικοκυρευτεί ο τόπος, πάλι οι επόµενοι θα βγουν κερδισµένοι αφού θα εισπράξουν το νοικοκύρεµα χωρίς το κόστος του.
ΛΟΓΙΚΟ, θα µου πείτε. Ετσι δουλεύουν οι δηµοκρατίες: η αντιπολίτευση επωφελείται από τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η κυβέρνηση. Ετσι έγινε Πρωθυπουργός ο Καραµανλής. Ετσι έγινε Πρωθυπουργός και ο Παπανδρέου. Ναι αλλά να µην γκρινιάζουν κιόλας.
ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ που η απόφαση του Σαµαρά να καταψηφίσει το Μνηµόνιο µετέτρεψε το Μνηµόνιο σε µια σαφή διαχωριστική γραµµή, η οποία θα ισχύει εκ των πραγµάτων σε όλη την τρέχουσα κυβερνητική θητεία. Σκεφτείτε, ας πούµε, να είχε συµφωνήσει: τώρα θα αναζητούσε απεγνωσµένα κάποια υποσηµείωση ή καµία λεπτοµέρεια για να διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική πολιτική και να δείξει ότι αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης είναι αυτός και όχι η Παπαρήγα.
ΚΙ ΑΥΤΟ επειδή στην αντιπροσωπευτική δηµοκρατία η σαφής και ξεκάθαρη αντιπολίτευση είναι τόσο αναγκαία, όσο και η σαφής και ξεκάθαρη κυβέρνηση. Πλην Ελβετίας – αλλά δεν πιστεύω να έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι ζούµε µεταξύ Λουκέρνης και Απεντζέλ...
ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ την έννοια, λοιπόν, το ζητούµενο για τη Ν.Δ. δεν είναι να τσακώνεται κάθε µέρα µε την κυβέρνηση, ούτε να της κάνει τη ζωή περισσότερο ή λιγότερο δύσκολη µε διάφορες ταρζανιές, αλλά να δει πώς θα εισπράξει τη δυσαρέσκεια που εκ των πραγµάτων δηµιουργεί η κυβερνητική πολιτική ώστε να κερδίσει τις εκλογές.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΓΡΑΦΕ πρόσφατα ο Μάρτιν Κετλ στον «Guardian», «για να κερδίσεις τις επόµενες εκλογές, πρέπει απλώς να βρεις το επόµενο µεγάλο ερώτηµα».
του Γ.Πρετεντέρη στα ΝΕΑ
αλλεπάλληλες και αλληλοσυγκρουόµενες τοποθετήσεις... αυτό λέγεται για κάποιους δυστυχώς αντιπολίτευση...
ΑπάντησηΔιαγραφή