Δύσκολη η εποχή που διανύουμε, καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι πλέον με οικονομικά προβλήματα, ανεργία. Πόσοι γνωστοί μας χάνουν την δουλειά τους και πόσα μαγαζιά κλείνουν καθημερινά; Ο καταιγισμός αγχωτικών ειδήσεων καθημερινά με την θανατηφόρα γρίπη, τα νέα μέτρα, τις απολύσεις, τις μειώσεις, τις αυτοκτονίες δεν σε αγχώνει μόνο για έναν επικείμενο κίνδυνο αλλά για αφανισμό..Πυρηνικοί κίνδυνοι, σεισμοί, φυσικές απειλές και από την άλλη νέα πυρηνικά εργοστάσια δίπλα σου την στιγμή που η ατμόσφαιρα έχει μολυνθεί με έλλειψη εμπιστοσύνης, ανασφάλεια, απαισιοδοξία..
Και ναι εσύ πρέπει να σηκωθείς το πρωί να κάνεις την καθιερωμένη ρουτίνα, δουλειά, παιδιά, υποχρεώσεις, λογαριασμούς.. και να είσαι αποδοτικός υπάλληλος, φροντιστικός, γονέας, παθιασμένος σύντροφος, συμπονετικός φίλος, φιλότιμο παιδί, και πολλούς άλλους ρόλους.. Όχι δεν είναι εύκολο, είναι μια εποχή που ενισχύει την παθολογία, σου δημιουργεί αντιφατικά συναισθήματα, άγχος-ενεργοποίηση και ανημπόρια.
Όλες αυτές οι εξελίξεις γεννούν πρωτόγονα συναισθήματα και ένστικτα, όπως το ένστικτο της επιβίωσης. Ποιος δεν αγχώνεται μπροστά σε καταστροφικά φαινόμενα που δεν μπορεί να ελέγξει; είναι άραγε το ξέσπασμα του πλανήτη που μας αγχώνει ή απλά η υπενθύμιση ότι είμαστε φιλοξενούμενοι και όχι τόσο δυνατοί ώστε να ελέγξουμε τη φύση; Ανημπόρια, ματαιότητα, έλλειψη ελέγχου, αλήθεια τι προσπαθούμε να ελέγξουμε; Τι φοβόμαστε περισσότερο από τον θάνατο; Το άγχος θανάτου, που πάντα απασχολούσε το ανθρώπινο είδος και πάντα θα το απασχολεί ενισχύεται με τα σενάρια καταστροφολογίας. Πάνω σε αυτό το άγχος έχουν πατήσει και οι διάφορες θρησκείες. Η προσπάθεια μας λοιπόν να ελέγξουμε τον θάνατο μάλλον απέτυχε. Δεν είμαστε τόσο ισχυρό είδος όσο νομίζαμε, φτιάχνουμε πόλεις, μεγαθήρια, εργοστάσια με πυρηνικά και τελικά δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα ίδια μας τα δημιουργήματα. Ας περιοριστούμε λοιπόν στο να απολαμβάνουμε την ζωή σε αρμονία με την φύση, και ας προσπαθήσουμε να ελέγξουμε απλά την συμπεριφορά μας απέναντι στο συνάνθρωπό μας και την φύση.
Έλενα καλώς ήρθες. Πολύ καλό το άρθρο. Στο βάζω στα κεντρικά 5.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το άγχος του θανάτου, θα προσέθετα και το άγχος της φθοράς που τα τελευταία χρόνια απασχολεί όλο και περισσότερο τον άνθρωπο. Ειδικά με την ραγδαία διάδοση των οπτικών μέσων, όλο και περισσότεροι θέλουν να δείχνουν πιο 'τέλοιοι'. Καταφεύγουν σε θεραπευτικές μεθόδους που τελικά καταρρακώνουν την υγεία και δημιουργούν ακόμα περισσότερα προβλήματα. Και όλα αυτά για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του ανθρώπου. Μια ματαιοδοξία, η οποία επικεντρώνεται σε επουσιώδη και όχι στην ουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφή