Δανείων τέλος

Κάποιοι θα εύχονταν, αν ήσαν ειλικρινείς, να πάρουν πίσω βαριές κουβέντες που έχουν πει εναντίον των τραπεζών. Χωρίς αυτές, η οικονομία, απλώς, συνεχίζει στον κατηφορικό της δρόμο, καθώς «στεγνώνει» η αγορά χρήματος από νέο χρήμα. Πράγματι, για κάθε 100 ευρώ δανείων που διοχέτευαν στην οικονομία οι τράπεζες το 2008, οπότε η κρίση είχε κτυπήσει την πόρτα μας, κλείσαμε το 2010 με μόλις λίγο πάνω από 50 ευρώ. Δηλαδή, τα μισά!

Αλλά, και να ήθελαν να δώσουν περισσότερα δάνεια οι τράπεζες, δεν θα μπορούσαν. Στο εννεάμηνο 2010 οι (τέσσερις μεγάλες) τράπεζες δέχτηκαν μόνον 32,5 χιλιάδες αιτήσεις, όταν στην ίδια περίοδο του 2009 και του 2008 είχαν 43,7 και 56,7 χιλιάδες αντιστοίχως. Ανάλογη κατάσταση επικρατεί στα δάνεια που ζητούν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις: οι αιτήσεις έπεσαν στις 87,6 χιλ. από 129,7 και 154,8 χιλιάδες στις ίδιες με προηγουμένως περιόδους. Προσθέστε στην εικόνα αυτή και τα εξής στοιχεία: περίπου 250 χιλιάδες δάνεια ιδιωτών βρίσκονται σε ρύθμιση. Το ίδιο και 50.000 επιχειρηματικά δάνεια. Πάνω από 300 χιλιάδες πελάτες τραπεζών χρειάστηκαν και έχουν λάβει την ειδική φροντίδα, που τους μετατρέπει όμως σε ανενεργούς οικονομικούς παράγοντες. Χωρίς νέο χρήμα δεν υπάρχει νέα δραστηριότητα. Αυτό μόνον θα αρκούσε για να κατανοήσουν όλοι ότι η ελληνική οικονομία, τουλάχιστον για ένα ακόμη εξάμηνο, θα βυθίζεται με ταχύτατο ρυθμό, περίπου 6% σε ετήσιο ρυθμό. Ομως, η πρόβλεψη για ολόκληρο το 2011 παραμένει σε μια υποχώρηση μέχρι -3%. Η διαφορά είναι χαρακτηριστική. Από πού μπορεί να προκύψει άνοδος του ΑΕΠ στο δεύτερο μισό του έτους, ώστε να βελτιωθεί η παρούσα συγκυρία;

Ολοι ελπίζουν ότι ο τουρισμός θα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Με τη διακριτικότητα που απαιτείται όταν ωφελείσαι από τη δυστυχία των άλλων, είναι λογικό να περιμένουμε μεταφορά των τουριστικών ροών της Βόρειας Αφρικής προς τη χώρα μας. Βεβαιότητα, πάντως, δεν υπάρχει. Ούτε βεβαίως μπορεί να γνωρίζει κανείς με σιγουριά αν η βελτίωση της κίνησης θα μεταφραστεί σε βελτίωση των εισπράξεων. Ακόμη λιγότερο μπορούμε να περιμένουμε άμεσο θετικό αποτέλεσμα στην απασχόληση και στην απορρόφηση προϊόντων με υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία.

Τι μένει; Να ξαναβάλουμε μπροστά τα «δημόσια» έργα. Δυστυχώς, για μιαν ακόμη φορά, κυβέρνηση και μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες (δεν έχουν μείνει και πολλές!) δεν πρόλαβαν τις δυσμενείς εξελίξεις. Το κράτος καθυστερούσε να παραδώσει τις απαλλοτριώσεις. Καθυστερούσε το δικό του μερίδιο πληρωμών. Η μείωση της δραστηριότητας έφερε μεγάλη πτώση μεταφορών. Το «κερασάκι» των διαμαρτυρομένων στα διόδια, που υποστηρίζονται με πληκτικό τρόπο από μίντια και ανεύθυνα κομματικά επιτελεία, είναι αρκετό για να προκαλέσει την κατάρρευσή τους. Τη στιγμή που έχουν ήδη καταρρεύσει όλα τα μικρότερα «νομαρχιακά» έργα.

Να καλέσει η κυβέρνηση, τους συντελεστές των δύο αυτών τομέων και να επιδιώξει τη δραστηριοποίησή τους στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Με πλήρη απελευθέρωση και άμεση επίλυση των εκκρεμοτήτων. Οταν πρόκειται για το σωσίβιο της οικονομίας, λεφτά βρίσκονται.

Tου Mπαμπη Παπαδημητριου

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ