Tο ερώτηµα θα ήταν άνευ σηµασίας αν η ίδια η Ν.∆. δεν προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ότι σύντοµα θα προκηρυχθούν εκλογές, τις οποίες µάλιστα θα κερδίσει. Ετσι είναι αν έτσι νοµίζετε. αρα, πολύ σύντοµα η εξουσία θα περάσει στο επιτελείο Σαµαρά. ∆εν είναι και για θάνατο. ∆εν θα ήταν όµως καλό να ξέρουµε πώς σκέφτεται να ασκήσει την εξουσία, αν πράγµατι του παραδοθεί; Με τις ιδέες που θα περιέχει το επικαιροποιηµενο αντιµνηµόνιο; τότε καλύτερα να το αφήσει για αργότερα. Γιατί κυβέρνηση χωρίς πρόγραµµα δεν γίνεται. Και µάλιστα σκληρό και «αντιλαϊκό» πρόγραµµα.
Μέχρι στιγµής, ο µόνος που είχε το θάρρος να πάει σε εκλογές µε τέτοιο πρόγραµµα ήταν ο Κώστας Καραµανλής – και το πλήρωσε πιο ακριβά από ό,τι περίµενε. όπως, από την άλλη, πληρώνει ο Γιώργος Παπανδρέου ότι πήγε σε εκλογές µε ήπιο και «φιλολαϊκό» πρόγραµµα. αυτά τα δύο παραδείγµατα περιγράφουν την αντινοµία των επιδιώξεων του Σαµαρά. Και εν πολλοίς εξηγούν γιατί αντί για πρόγραµµα, προτείνει ασκήσεις επί χάρτου. Αν καταθέσει πρόγραµµα θα πρέπει να είναι περιοριστικό, οπότε θα έχει την τύχη του Καραµανλή. Αν περιέχει υποσχέσεις για να πάρει ψήφους, θα έχει την τύχη του Παπανδρέου.
∆ηλαδή, ο αντώνης έχει αυτοεγκλωβιστεί στη βιασύνη του. Ή στην ανασφάλεια που του δηµιουργεί ότι το µοναδικό στοιχείο υπεροχής της Ν.∆. απέναντι στην Ντόρα και τον Καρατζαφέρη είναι πως µπορεί να καλλιεργεί στο παραταξιακό κοινό ψευδαισθήσεις εξουσίας. Αν πει όµως ότι έχει πρόγραµµα, θα πρέπει να είναι όπως αυτό που εφαρµόζει η σηµερινή κυβέρνηση. Μπρος γκρεµός και πίσω ρέµα.
Η Ν.∆. του Σαµαρά είναι κόµµα που θυµίζει όλο και πιο πολύ αυτό που είχε πει για το ρίο - αντίρριο ένας από τους γάλλους κατασκευαστές του έργου: «Είναι µια γέφυρα που δεν οδηγεί πουθενά».
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ -TA NEA
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου