Στην Ελλάδα όμως είμαστε αλλού. Στην Ευρώπη, αυτό που κυκλοφορεί εδώ, ότι το μνημόνιο προκαλεί ύφεση, κανείς δεν το αντιμετωπίζει σοβαρά. Σου λένε λογικά «καλά πήρατε 110 δις» και αυτά σας προκαλούν ύφεση, δηλαδή άμα δεν τα παίρνατε τι θα είχατε; Επίσης δεν έχουν καμία διάθεση να μας δίνουν λεφτά για να συνεχίσουμε να καταναλώνουμε με δανεικά.
Το πολιτικό, συντεχνιακό και μιντιακό σύστημα στην Ελλάδα δεν θέλει να το καταλάβει αυτό. Δεν θέλει να καταλάβει ούτε τι συμβαίνει, ούτε τι θα του συμβεί. Και παρασύρει και τους απλούς πολίτες, οι οποίοι ενστικτωδώς καταλαβαίνουν ότι υπάρχει αδιέξοδο, όμως παρασύρονται από ένα αίσθημα θυματοποίησης. Αισθάνονται ότι δεν φταίνε ατομικά ειδικά όταν συγκρίνουν τις δικές τους ευθύνες με αυτές του πολιτικού συστήματος, των μέσων, των συντεχνιών και των διαφόρων ισχυρών συμφερόντων και βρίσκονται σε σύγχυση για το τι πρέπει ρεαλιστικά να γίνει.
Δεδομένου λοιπόν ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι και πολύ δύσκολο και επώδυνο, αντί να κάνουμε ότι πρέπει, κάνει ο καθένας ότι γνωρίζει καλύτερα. Οι περισσότεροι υπουργοί μικρορουσφέτια, επικοινωνία και αποφυγή πολιτικού κόστους, η αριστερά φασαρία, οι συντεχνίες απεργίες, η αντιπολίτευση λαϊκισμό και ξύλινη κριτική, τα μέσα λένε ότι θέλει να ακούσει ο κόσμος και όλοι μαζί πορευόμαστε σαν την ορχήστρα του Τιτανικού. Το καράβι βυθίζεται και εμείς παίζουμε ο καθένας τη μουσική του γιατί αυτό ξέρουμε καλύτερα.
Μόνος τρόπος για να σπάσουμε αυτό τον φαύλο κύκλο είναι -ταυτόχρονα με τη δραστική μείωση των ελλειμμάτων- να κάνουμε μια πραγματική επανάσταση στην οικονομία και την κοινωνία. Αποκρατικοποιήσεις παντού, απελευθέρωση αγορών, κατάργηση συντεχνιακής και ρουσφετολογικής νοοτροπίας, πλήρης αντιστροφή των αντιλήψεων για την επιχειρηματικότητα και τον τρόπο που λειτουργεί η πολιτική και η κοινωνία. Μια επανάσταση δηλαδή απλής λογικής, σοβαρότητας και ρεαλισμού, που πρέπει να ξεκινήσει από τους ίδιους τους απλούς πολίτες. Για να πω απλά τι δεν θα κάνει η Ευρώπη, η Ευρώπη δεν θα μας σώσει αν δεν είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε εμείς τον εαυτό μας.
του Θεοδώρου Σκυλακάκη, Ευρωβουλευτού
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου