Νομίζω ότι όσοι ασχολούνται μαζί μας χάνουν τον χρόνο τους. Όσοι προσπαθούν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες, ματαιοπονούν. Είναι απλά θέμα χρόνου πότε θα το καταλάβουν. Πότε δηλαδή θα αντιληφθούν ότι δεν θέλουμε.
Η κυβέρνηση δεν θέλει. Δεν θέλει στην ουσία να εφαρμόσει το Μνημόνιο. Με τρεις ή τέσσερις εξαιρέσεις, η πλειοψηφία του Υπουργικού Συμβουλίου δεν θέλει να προωθήσει τις αλλαγές που επιβάλλουν οι δανειστές μας.
Μαθημένοι όλα τα προηγούμενα χρόνια στις εύκολες λύσεις, στο να χαϊδεύουν αυτιά και να κάνουν τους ευχάριστους, τώρα τους πέφτει κομματάκι δύσκολο να συγκρουστούν με το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Άσε που κατά βάθος δεν πιστεύουν στην πολιτική των μεταρρυθμίσεων.
Γι΄ αυτούς η άσκηση πολιτικής είναι συνώνυμο με το μοίρασμα και τη γιγάντωση του κράτους : παροχές, μισθοί, επιδόματα, διορισμοί, δουλειές σε ημέτερους. Οπότε, άσε καλύτερα.Η αντιπολίτευση δεν θέλει. Δηλαδή θέλει, αλλά κάπως αλλιώς. Άρα δεν θέλει.
Η αλήθεια είναι ότι όταν ήταν κυβέρνηση ήθελε, αλλά τότε δεν ήθελε η σημερινή κυβέρνηση που τώρα προσπαθεί να εφαρμόσει ότι δεν ήθελε τότε, αλλά χωρίς αποτέλεσμα αφού κατά βάθος δεν θέλει όπως εξηγήσαμε.
Η αριστερά δεν θέλει. Δεν θέλει γενικώς και τίποτα από τούτο τον κόσμο. Για εκείνη η ευτυχέστερη στιγμή θα είναι η χρεοκοπία της χώρας και η λιμοκτονία των κατοίκων της.
Έτσι θα οδηγηθούμε γρηγορότερα στην κατάρρευση του καπιταλισμού παγκοσμίως (!) και στην δημιουργία ενός άλλου κόσμου, που είναι εφικτός. Μέχρι τότε, γαία πυρί μειχθήτω.
Οι υπόλοιποι, όλοι εμείς δηλαδή, επίσης δεν θέλουμε. Δεν θέλουμε ο καθένας και από κάτι. Κάποιοι δεν ήθελαν τους Κινέζους στο λιμάνι και την άρση του καμποτάζ.
Κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να πληρώνουν εισιτήρια στα ΜΜΜ και διόδια, γιατί τα ελλείμματα δεν είναι δικά τους και περιμένουν, μάλλον, να τα πληρώσουν κάποιοι άλλοι.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν θέλουν να ανοίξουν τα επαγγέλματά τους. Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες δεν θέλουν αλλαγές και συγχωνεύσεις.
Δεν θέλουμε τις καταργήσεις δημοσίων οργανισμών, τις συγχωνεύσεις των σχολείων, τις αλλαγές στο ασφαλιστικό, τον Καλλικράτη στα νοσοκομεία, την αξιοποίηση της δημόσιας γης.
Οι κάτοικοι πέριξ του Κιθαιρώνα και οι Αιωροπτεριστές (!) δεν θέλουν τις ανεμογεννήτριες, δηλαδή το αιολικό πάρκο. Οι κάτοικοι στην Κερατέα δεν θέλουν τον ΧΥΤΥ, ενάντια σε νόμους και αποφάσεις δικαστηρίων.
Ακόμα και αν διακτινίζαμε τα σκουπίδια στο διάστημα, κάποιοι δεν θα θέλουν καθώς έτσι υποβαθμίζεται η μελλοντική ζωή στο υπερπέραν.
Εξαντλούμε τις αντοχές και τα όριά μας σε μάχες οπισθοφυλακών. Ένα τεράστιο δεν θέλω, αντιστέκεται ως κυρίαρχη κουλτούρα σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής. Μόνο που το σημερινό διακύδευμα δεν είναι τα κεκτημένα και το κοινωνικό κράτος, αλλά η διάσωση της χώρας από την χρεοκοπία και την καταστροφή.
"κομματάκι δύσκολο να συγκρουστούν με το τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν" Αυτό ξεχωρίζω
ΑπάντησηΔιαγραφή