«Η Ελλάδα δεν μετέχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά παρέχει διευκολύνσεις υποστηρικτικού χαρακτήρα σε φίλες ή σύμμαχες χώρες», δήλωσε από τις Βρυξέλλες ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Ανδρούτσος. Τουλάχιστον ας είμαστε ειλικρινείς, γιατί αυτή η δήλωση είναι χειρότερη από το να μας έλεγε ότι συμμετέχουμε και να έχει και ένα σαφές επιχείρημα. Η συνέργεια σε ένα έγκλημα δεν σε κάνει λιγότερο φονιά. Αυτή η δουλοπρεπή στάση με κάνει να ντρέπομαι. Το χειρότερο είναι ότι συμμετέχουμε γιατί άλλοι το επιβάλλουν και δεν έχουμε άμεσο όφελος, όσο για την στάση αυτή μόνο διπλωματική δεν θα την χαρακτήριζα, απλά ύπουλη, βρώμικη και αναξιόπιστη.
«Θεωρώ ότι ορθώς συμμετέχει η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά ορθώς κρατάει την απόσταση που χρειάζεται», σχολίασε κ.Παναγιωτόπουλος, να και η βρώμικη στάση που λέγαμε. Ξέρω θα μου πεις μικρή χώρα η Ελλάδα, τι να κάνει; Απλά να έχει μια στάση που θα έχει το θάρρος να την υποστηρίξει. Δεν μου αρέσει να πολιτικολογώ αλλά ο πόλεμος και οι χαμένες ζωές με εξοργίζουν.
Έλενα, το ζήτημα είναι λίγο περίπλοκο και σε τελική ανάλυση μόνο η ιστορία θα δείξει αν η επέμβαση στην Λιβύη ήταν ορθή ή όχι; Υπάρχει από την μια μεριά ένας επί 40 χρόνια δικτάτορας ο οποίος εκμεταλλέυεται για ιδίον όφελος τα έσοδα από το πετρέλαιο της χώρας του αφήνοντας τα ψίχουλα για τον λαό του. Συνεπώς ο λαός της Λιβύης έχει κάθε λόγο να είναι δυσαρεστημένος. Σημειωτέον ότι οι εξγερμένοι είναι κυρίως νέοι και μορφωμένοι. Επομένως δεν μπορούμε να μιλήσουμε για φανατικούς και ακραίους. Από την άλλη έχουμε μία χώρα που απαρτίζεται από φυλές, διαιρεμένη και χωρίς εννιαία διοίκηση η οποία ζητά την επέμβαση της Διεθνούς Κοινότητας για την δημιουργία μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ώστε να μπορούν να αντιπαρατεθούν με τον Καντάφι επί ίσοις όροις. Τι κάνεις λοιπόν ως μέλος της κοινότητας αυτής; Σφυρίζεις αδιάφορα; Και αν αύριο αντιμετωπίσεις εσύ κάποιο πρόβλημα ως χώρα θα σε βοηθήσει κανείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα αν η λύση που επιλέχθηκε είναι η σωστή ή για το αν υπήρχαν καλλίτερες δεν είμαι σίγουρος. Σε κάθε περίπτωση έπρεπε να είχαν προηγηθεί πιο αποφασιστικά διπλωματικά βήματα.
Όσον αφορά τα ήξεις αφίξεις της κυβέρνησεις συμφωνώ μαζί σου. Η στάση της είναι θολωμένη χωρίς ξεκάθαρο προσανατολισμό. Όμως δυστυχώς και η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας δεν έχει ξεκάθαρο πολιτικό στόχο. Διέταξε της επιβολή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Μετά όμως τι; Υπάρχει έλλειμμα εδώ και θα πρέπει να λυθεί άμμεσα. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει καν εννιαία διοίκηση. Η Βρετανία, η Γαλλί, οι ΗΠΑ, έχουν ο καθένας το δικό του κέντρο αποφάσεων. Εχθές διαμαρτυρήθηκε η Ιταλία και είπε ότι αν δεν μπούνε κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ θα δημιουργήσει και αυτή το δικό της κέντρο. Επικρατεί ένα μπάχαλο κοινώς.
Νομίζω ότι η στάση αυτή της Χώρας μας για τις Λιβυκές εξελίξεις είναι η πλέον ενδεδειγμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εξηγούμαι:
Μια μικρή χώρα δεν μπορεί να ασκεί μεγάλες και τολμηρές εξωτερικές πολιτικές σε ότι αφορά τέτοιες διεθνείς υποθέσεις.
Δεν επηρεάζουμε κανένα, δεν μας ακούει κανείς στην «τελική», άρα ας περιοριζόμαστε στα «μέτρα» μας
Είναι ευκταίο και θάλεγα ότι το θεωρώ καλή τύχη που συμμετέχουμε στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε κάτω από τις σημερινές συνθήκες και τις εξελίξεις.
Όσο για τον αιμοσταγή Καντάφι που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρηθεί στην εξουσία όσο ακόμη την αντέχει και μετά να την μεταβιβάσει «κληρονομικώ δικαιώματι» στους κοπρίτες υιούς του, δεν δίνω πεντάρα.
43 χρόνια «ελέω θεού» δικτάτορας με μεθοδεύσεις άγριες και στυγερές τόσο στο εσωτερικό, όσο και το εξωτερικό.
Τα έγραψα και σε άλλο Post θα επαναλάβω και εδώ τα αποδεδειγμένα πλέον «κατορθώματα» του:
• Ενίσχυε τρομοκρατικές οργανώσεις όπως εκείνη της Fatah –RG του Αμπού Νιντάλ που την 11ης Ιουλίου 1988 ανατίναξε το «City of Poros» στο Τροκαντερό προκαλώντας μια ανθρωποσφαγή 9 ανθρώπων.
• Στις 21 Δεκεμβρίου 1988 έδωσε την διαταγή να γίνει η επίθεση εναντίον του Μπόινγκ 747 της Pan Am πάνω από το Λόκερμπι της Σκωτίας, προκαλώντας τον θάνατο 270 ανθρώπων.
• Έστειλε στρατό στην Ουγκάντα υπέρ ενίσχυσης του Ίντι Αμίν - Νταντά
• To χειρότερο και εκνευριστικότερο είναι που με ιταμή αλαζονεία και πρόκληση, διαμήνυσε στο δοκιμαζόμενο λαό της Βεγγάζης να πάνε
και να κλειστούνε στα σπίτια τους, γιατί θα είναι ανελέητος και δεν θα δείξει κανένα οίκτο.
Καιρός ήτανε να φύγει από το προσκήνιο.
Μόνο την «καμαρίλα» που έχει δημιουργηθεί «περί αυτόν» να σκεφτεί κανείς , φτάνει και περισσεύει
Η ομάδα των ανθρώπων αυτών που ανήκουν στο στενό περιβάλλον του ηγεμόνα …Καντάφι, πληρώνει αδρά φονιάδες μισθοφόρους για την επιβίωση του καθεστώτος….
Τώρα αν τα αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης ήτανε τα βασικά κίνητρα της διεθνούς επέμβασης, αυτό είναι…. άλλο θέμα.
Αν ήτανε μόνο για «αυτό» και δεν υπήρχανε οι παλιές «αμαρτίες Καντάφι», θα ήμουνα σφόδρα ενάντιος στην επέμβαση και το πλήγμα της εδαφικής κυριαρχίας της χώρας αυτής.
Όμως όπως προανέφερα μπαίνουν στην ζυγαριά η «επέμβαση» και ο αδίστακτος βιαστής και φονιάς του Λαού της Λιβύης και στην προκειμένη νομίζω:
«Εκ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστον»
Και το «μη χείρον βέλτιστον» -είναι η επέμβαση των διεθνών δυνάμεων για τον εξανδραποδισμό του απεχθούς Κανταφισμού και της περιρρέουσας ….. σαπίλας του.
Σαφώς και έπρεπε να φύγει. Όμως το Συμβούλιο Ασφαλείας θα έπρεπε να είχε δώσει και έναν πολιτικό στόχο. Το μόνο που έκανε ήταν να διατάξει την εφαρμογή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Αυτό από μόνο του δεν λύνει το πρόβλημα. Ο Καντάφι μπορεί κάλλιστα να επιλέξει για παράδειγμα την διαίρεση της Λιβύης ή κάτι άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ στάση της κυβέρνησης και εγώ δεν νομίζω ότι δε θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Το πρόβλημα είναι όμως ότι πρέπει να ισορροπήσει σε ένα ήδη επιβαρυμένο πολιτικό σκηνικό.