Η τιμωρία του πληκτρολογίου

Πάλι ασχολούνται με την ανωνυμία των blog όπως και έχει ξαναγίνει, μου θυμίζει το άσυλο.. Σε μια χώρα που η διαφάνεια είναι λέξη αφηρημένη και υπάρχει μόνο στα λεξικά, τους ενοχλεί η ανωνυμία των bloggers. Τι είναι επιτέλους τα blog; Τα blog είναι κάτι σαν ημερολόγιο, κάπως έτσι ξεκίνησε. Ένα ημερολόγιο που μπορεί κάποιος να γράψει ό,τι θέλει. Γιατί τους ενοχλούν τόσο ; Έχουν τόση δύναμη; Μάλλον οι μεγαλοδημοσιογράφοι των MME και τα κομματικά τους συμφέροντα έχουν απαξιώσει τόσο την ενημέρωση της τηλεόρασης και της εφημερίδας που ο περισσότερος κόσμος πλέον έχει στραφεί στα blogs. Η απαξίωση δεν οφείλεται βέβαια μόνο στους δημοσιογράφους που είναι γρανάζι του συστήματος αλλά στο σύστημα, γιατί τα MME πλασάρουν την άμεση ενημέρωση η οποία όμως δεν είναι τίποτα άλλο από αποχαύνωση και καθοδήγηση των μαζών. Τα blogs φαίνεται πώς ταράζουν τα νερά και ξυπνούν τα πρόβατά τους. Η ελευθερία έκφρασης είναι απειλή για κάθε σύστημα πόσο μάλιστα για ένα σύστημα που πατά πάνω στα MME. Παλιά στην χούντα είχαμε το ποδόσφαιρο, τώρα το σύστημα είναι πιο προοδευτικό έχουμε reality χορού, νοικοκυρών, μαγειρικής και δεν συμμαζεύεται. Αυτοί οι bloggers πώς ξέφυγαν(;) πρέπει να είναι άτακτα παιδιά,καλά δεν σας αρέσει κανένα show να κάτσετε και σεις στον καναπέ σας; Κάποιοι την νύχτα που κοιμούνται έχουν εφιάλτες ακούν πληκτρολόγια και κουνιόνται οι καρέκλες τους. Καιρός ήταν γιατί μόνο ο κακομοίρης ο Έλληνας τόσο καιρό βλέπει εφιάλτες. Kαι ναι λοιπόν, η τρομοκρατία δεν είναι η κάθε αντικυβερνητική οργάνωση, δεν είναι οι κουκούλες, δεν είναι οι μετανάστες, οι τρομοκράτες είστε εσείς που μας πετάτε φόλες μέσα από τις τηλεοράσεις, τα δελτία και τις εκπομπές. Και έχουμε το δικαίωμα να γράφουμε ότι θέλουμε, ανώνυμα επώνυμα και γιατί μπορεί πλέον να μην υπάρχει οκτάωρο, 130ς 14ος μισθός, ψωμί ή παιδεία αλλά αποφασίσαμε να αρχίσουμε να διεκδικούμε και ξεκινάμε από την ελευθερία έκφρασης.