Ο Κώστας Σημίτης δεν ήτανε κορυφαίος πολιτικός ηγέτης. Ήτανε όμως ένας πολύ καλός, συνετός και νοικοκύρης Πρωθυ- πουργός. Δεν είχε την πολιτική ακτινοβολία και την «μαγκιά» για να γοητεύει τις «μάζες», όπως ο Κων/νος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Είχε όμως την ευθυκρισία, την σύνεση και την ακαταμάχητη εργατικότητα να βάλει μια τάξη και να προσδιορίσει μια πορεία σε αυτό το «μπάχαλο» που το λένε Ελλάδa.
Η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, ήτανε τελικό επίτευγμα δικό του και κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αξία του.
Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει αξιολογήσει αυτό το στόχο σαν πρωταρχικό και για αυτό και εφάρμοσε και την πολιτική της «σκληρής δραχμής» για να ισχυροποιήσει την Εθνική οικονομία και να την εκτρέψει από την μιζέρια, την σοβιετοποίηση και την εν γένει οπισθοδρόμηση.
Τώρα ο Κώστας Σημίτης βάζει θέμα αναδιάρθρωσης του Χρέους.
Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι μέγα λάθος και αυτό με απλά λόγια θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί:
- Θα καταρρακώσει την πιστοληπτική δυνατότητα της Χώρας. Με συνέπεια να μη μπορεί η Ελλάδα να εισέλθει στο χώρο των «αγορών» για την άντληση κεφαλαίων που απαιτούνται για την ανάπτυξη και την κάλυψη παλαιών της χρεών.
- Θα τσακίσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δεδομένου ότι το 30% περίπου των ομολόγων βρίσκονται σε ελληνικά χέρια. Οι παρενέργειες γνωστές όπως:
- μεγαλύτερη διαφυγή κεφαλαίων (ήδη από το 2009 μέχρι σήμερα «έφυγαν» περίπου 30 δις € από τις τράπεζες)
- ανάγκη για πάρα πέρα αύξηση κεφαλαίων στις τράπεζες που θα αναγκαστεί να κάνει το Κράτος σύμφωνα τους κανονισμούς της ΟΝΕ. Έτσι πάμε για άλλα δάνεια και «φτού» και από την αρχή.
- πιστοληπτική ασφυξία στην αγορά (πιστωτικές κάρτες – κεφάλαια κίνησης κλπ)
- καθυστέρηση στα εκτελούμενα έργα και τις επενδύσεις σε εξέλιξη
- Τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία θα χάσουν αρκετά από τα αποθέματικά τους, με συνέπεια την μείωση των παροχών και ιδιαίτερα των συντάξεων
- Η συνεχείς διαπραγματεύσεις με του δανειστές μας για το «κούρεμα» θα δημιουργήσει την ανάγκη πολλών και επαχθών «μνημονίων» που θα κρατούν δέσμια τη Χώρα για περισσότερο από μια δεκαετία
Επαναλαμβάνω:
Λάθος, μέγα λάθος η αναδιάρθρωση (ή κατά την απροκάλυπτη έκφραση: ελεγχόμενη πτώχευση)
Η εφικτή λύση είναι μία:
Επιμήκυνση του συνολικού μας χρέους και μόνη αυτή .
Όλα τα άλλα είναι απλά: μπουρμπουλήθρες
Του Δωδωναίου
Του Δωδωναίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου