Στο άρθρο του Max Ajl που ακολουθεί γίνεται αναφορά σε δημοσίευμα της Haaretz που θέλει την Ελλάδα να εμποδίζει τον στολίσκο Freedom Flotilla να σαλπάρει για την Γάζα από ελληνικό λιμάνι ως αντάλλαγμα της υποστήριξης του Ισραήλ στο bailout της Ελλάδας.
Πολλοί πιστέψανε την ιστορία αυτή στην Haaretz που υποστηρίζει ότι ο Bibi Netanyahu έγινε "ο υποστηρικτής της Ελλάδας στην ΕΕ", σύμφωνα με τα λόγια ενός διπλωμάτη. Όμως τι ακριβώς υποστηρίζει;. Σύμφωνα με την Haaretz, "ο Netanyahu αποφάσισε προσφάτως να προστρέξει σε βοήθεια του νέου του φίλου σε μία συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και των Ευρωπαίων ηγετών, εκλιπαρώντας τους να παράσχουν οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα". Το quid pro quo? Ο Έλληνας πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέουου, θα σαμπόταρε τον στολίσκο Freedom Flotilla εμποδίζοντας την αναχώρησή του από ελληνικό λιμάνι.
Ωραία ιστορία, αλλά υποψιάζομαι ότι είναι αναληθής. Ο Netanyahu μπορεί να υποστήριξε το bailout, όμως οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες που προσέφεραν "οικονομική βοήθεια" δεν το έκαναν εξαιτίας των ικεσιών του Bibi. Το έκαναν επειδή είχαν συμφέρον να το κάνουν.
Όπως αναφέρει ο John Lanchester στο London Review, "το σχέδιο διάσωσης, που είναι η παροχή δανείου 120δις ευρώ στους Έλληνες, επιτρέπεις την μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στην κατοχή γερμανικών και γαλλικών κυρίως οργανισμών. Η ελληνική κυβέρνηση θα εφαρμόσει πρόγραμμα λιτότητας και θα ιδιωτικοποιήσει μεγάλο μέρος της οικονομίας της, ενώ οι πλούσιοι Έλληνες θα αρχίσουν να πληρώνουν φόρους, επιτρέποντας στην ελληνική οικονομία να αναρρώσει επαρκώς και να μπορέσει να αρχίσει να αποπληρώνει τους δανειστές της μέχρι το 2012. Βεβαίως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Η Αριστερά κατέβηκε αμέσως στους δρόμους και η Αθήνα κάηκε. Ακόμα και η μεσαία τάξη απορρίπτει το bailout."
Και συνεχίσει ο Lanchester,
"Τα αποκαλούμενα "bailouts" δεν είναι ουσιαστικά bailouts. Οι ενέσεις κεφαλαίου χρηματοδοτούμενες από φορολογικούς πόρους σε τράπεζες που χωρίς αυτές θα χρεοκοπούσαν ήταν bailouts. Τα ελληνικά "bailouts" είναι καθαρά και απλά δάνεια. Τα χρήματα θα πρέπει να επιστραφούν και με γενναιόδωρα μάλιστα επιτόκια: 5.2% για την Ελλάδα, 5.8% για την Ισλανδία. Αυτά τα μυωπικά και άπληστα επιτόκια [...] επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Οι Έλληνες γνωρίζουν ότι τους δανείζεται χρήμα ώστε να δουλεύουν πιο σκληρά με πιο χαμηλούς μισθούς και με υψηλότερους φόρους προκειμένου να αποπληρώσουν τα δάνεια. Η συμφωνία αυτή συνήφθη εξαιτίας του γεγονότος ότι το ελληνικό χρέος κατέχεται κυρίως από γαλλικές και γερμανικές τράπεζες. Γι' αυτό οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις συμμετέχουν τόσο ένθερμα στο "bailout": τις βοηθά να διατηρούν τις τράπεζές τους φερέγγυες. Οι Αγανακτισμένοι δεν πιστεύουν ότι αυτός είναι επαρκής λόγος για δεκαετίες μιζέριας. Θέλουν η ελληνική κυβέρνηση να πάει σε default και οι τράπεζες να αποδεχτούν απώλειες από δάνεια που δεν θα έπρεπε να είχαν δώσει".
Επιπλέον, ο Παπανδρέου μπορεί τώρα να μιλά σκληρά για την φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, όμως όπως επισημαίνει το Der Spiegel, "Τις τελευταίες δεκαετίες, μία ελίτ με τις οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη στον πυρήνα της, εγκαθίδρυσε ένα σύστημα οικονομικού πατροναρίσματος. Πέταξαν εδώ και εκεί δισεκατομμύρια που η Ελλάδα δεν είχε και ανέβασαν το βιοτικό επίπεδο φίλων και συγγενών βασιζόμενοι στην πίστωση". Ο καθηγητής οικονομικών Γιώργος Αργίτης από το Πανεπιστήμιο Αθηνών μιλάει για "την διευθύνουσα τάξη πολιτικών και κεφαλαίου που κατέστησαν την Ελλάδα το θήραμά τους" και έφεραν το χάος στην χώρα.
Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις αγαθοεργίες των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών που διευθύνουν την ευρωπαϊκή οικονομία. Ο Παπανδρέου δεν χρειάστηκε τις χειραψίες του Netanyahu προκειμένου να εξασφαλίσει ένα δάνειο που αναβάλει το default που οι ομολογιούχοι θεωρούν αναπόφευκτο. Ξεχνούμε πολύ εύκολα ότι, παρόλο που μερικοί τομείς των δυτικών δυνάμεων έχουν αρχίσει να ερεθίζονται από την ξεροκεφαλιά και την βαρβαρότητα της ισραηλινής κατοχής, εντούτοις οι δυτικές κυβερνήσεις δεν έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα με το Ισραήλ, με το αξιόλογο εργατικό του δυναμικό που δεν πληρώνεται και ιδιαίτερα καλά, [...]με την διαρκή αποσταθεροποίηση της Μ. Ανατολής και τα υψηλής τεχνολογίας εργοστάσια αξίας πολλών δις δολαρίων. Απλά λατρεύουν την χώρα.
Η Ελλάδα, παρόλο που ως ευρωπαϊκή χώρα είναι φτωχή, είναι δεμένη σε αυτά τα δίκτυα. Δεν ήταν παράλογο να ελπίζουμε ότι ο Παπανδρέου θα άφηνε την Freedom Flotilla να σαλπάρει. Όμως δεν θα πρέπει να αποτελεί και έκπληξη και το ότι εμπόδισε το πρότζεκτ, ειδικά τώρα που οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ έχουν χαλαρώσει εξαιτίας της σφαγής στο Mavi Marmara και την σύσφιξη των δεσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και στο Ισραήλ που είναι σε εξέλιξη.
Είμαστε μάρτυρες μιας αλληλεγγύη των ισχυρών. Έχουν συνείδηση των αμοιβαίων συμφερόντων τους και τα διοχετεύουν ο ένας στον άλλο μέσω καλά λιπασμένων καναλιών .
Από την άλλη, βλέπουμε επίσης και μία αλληλεγγύη των ανίσχυρων: η εμβρυονική αιγυπτιακή καμπάνια προκειμένου να επιτραπεί στην Freedom Flotilla να σαλπάρει από ένα αιγυπτιακό λιμάνι, οι διαμαρτυρίες της ελληνικής Αριστεράς σε υποστήριξη του στολίσκου, και η υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας, ακόμα και σε χώρες με περιορισμούς της ελευθερίας έκφρασης.
Μέσω αυτής της αλληλεγγύης, οι αδύναμοι καθίστανται δυνατοί.
Επομένως προκαλεί σύγχυση, αν όχι αυτοκτονία, να βλέπουμε τον Ahmed Moor να αναφέρει ότι "είναι μάλλον καλύτερο να μην διοχετεύουμε τον θυμό μας στην ελληνική κυβέρνηση". Ο ελληνικός λαός είναι στην συντριπτική του πλειοψηφία αντίθετος στα κυβερνητικά σχέδια τόσο για το δανειακό πακέτο όσο και για οποιαδήποτε κυβερνητική υποστήριξη προς το Ισραήλ. Οι Έλληνες είναι σύμμαχοι με τον παλαιστινιακό λαό. Το μήνυμα του κινήματος θα πρέπει να είναι να μην είμαστε καλοί με την ελληνική κυβέρνηση. Μαζί με τους Έλληνες που διαμαρτύρονται στους αθηναϊκούς δρόμους θα πρέπει να γνωρίζουμε ποιος είναι ο εχθρός μας: το διεθνές κεφάλαιο και το καπιταλιστικό κράτος.
Ο Moor φαίνεται να έχει μπερδευτεί με τα διακαιώματα και τις υποχρεώσεις των κυβερνήσεων. Η υποχρέωσή τους είναι να κάνουν ότι απαιτούν οι πολίτες τους, και όχι να απαιτούν ψυχραιμία καθώς επεδράμουν στην δημόσια περιουσία. Όταν δεν κάνουν αυτό που θέλουμε να κάνουν δεν πρέπει να είμαστε καλοί μαζί τους. Τους ξεφορτωνόμαστε και βρίσκουμε κάποιον που θα κάνει αυτό που θέλουμε. Έτσι δουλεύει η δημοκρατία.
Διαβάστε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα της Ανάλυσης, της Ανάλυσης ΙΙ, της Ανάλυσης ΙΙΙ και της Ανάλυσης IV.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου