Φαίνεται ότι το 2002, που πήραμε το ευρώ στα χέρια μας, δεν συνειδητοποιήσαμε το ειδικό βάρος του μετάλλου.
Φαίνεται ότι πολύ γρήγορα ξεχάσαμε ότι το…«κέρμα» των δυο (2) € είναι 680δρχ (!!!) και το…«κέρμα» του ενός (1) € είναι 340δρχ.
Ακόμη και το…”ταπεινό” 50λεπτο αξίζει όσο…170δρχ (!!!)
Η ανταλλαγή των δραχμών με ευρώ, το 2002, συνοδεύτηκε από ένα τρελό ράλι πληθωρισμού.
Μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα: το ματσάκι ο μαϊντανός από 50δρχ πήγε…50 σεντς. Η τυρόπιτα από 150δρχ. πήγε…1,5€
Ο καφές στην καφετέρια από 500δρχ. πήγε…5€ (!!!)
Ασχολήθηκε κανείς;
Ασχολήθηκαν, σοβαρά, με το φαινόμενο οι πολίτες;
Ασχολήθηκε το ούτως ή άλλως ανύπαρκτο Κράτος;
ΠΟΙΟΣ ασχολήθηκε; ΚΑΝΕΙΣ!!!
ΠΟΙΟΣ αντιλήφθηκε ότι 1€=1,3 δολάρια όταν μερικά χρόνια πριν βλέπαμε το δολάριο και μας έπιανε τεταρταίος;;;
Πως την “είδε” ξαφνικά ο νεοέλληνας;
Θέλω να ελπίζω ότι τώρα που οι μισθοί μας επέστρεψαν στο 2001 θα συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της καταστροφής και της απάτης από τα ντόπια λαμόγια.
Ολόσωστη η επισήμανση σου Chris.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεδιαλύνει αρκετά πράγματα για να εξηγηθεί ένα μέρος από τις αιτίες και τα αιτιατά των «ζορισμάτων» και των «σφιξιμάτων» που τραβάμε σήμερα…
Υπάρχει μακροοικονομικό βάθος κατά την άποψη μου σε αυτά που σχολιάζεις..
Ήσουνα και παραμένεις ένας υπέρμαχος της ΚΟΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ για ορισμένα, που η λύση τους εντάσσεται στους αναλλοίωτους κανόνες της.
Σου το έχω ξαναγράψει και το επαναλαμβάνω και εδώ:
Έχεις αμεσότητα και προπαντός ειλικρίνεια……
Αυτό συνειδητά ή ασυνείδητα εκτιμιέται από πολλούς,
Πώς να το κάνουμε?
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει αυτή την παράμετρο.
Το θέμα δεν είναι πόσα χρήματα παίρνεις (σε ονομαστική αξία) αλλά ΤΙ αξία έχουν.
Και δεν είναι λογικό με τα ΙΔΙΑ ευρώ να αγοράζεις περισσότερα πράγματα στην...Γερμανία.
Είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά.
Γαργάρα.