Ακούμε για αλλαγή σε χρώματα, σε…αρώματα, σε σύμβολα και σε ονόματα αλλά ουδείς μιλάει για «πολιτικές».
Ποια είναι η ρίζα του κακού;
Τι πρέπει να γίνει άμεσα ώστε η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη να ξαναβρεί τον δρόμο της;
Λίγοι εντός του ΠΑΣΟΚ μιλάνε για την εξαπάτηση του λαού από τις προεκλογικές δεσμεύσεις ΓΑΠ το 2009. Η συμπόρευση Βενιζέλου και η μοναδική υποψηφιότητα κατά τις εσωκομματικές εκλογές τον «καίει» πριν καλά-καλά κάτσει στην καρέκλα του Προέδρου.
Εν κατακλείδι:
–>Αν δεν ζητήσουν συγνώμη από το λαό για την εξαπάτησή του το 2009.
–>Αν δεν προχωρήσουν σε ριζικές αλλαγές στο σύνολο των οργάνων (οι γέροντες μπορούν να βοηθήσουν χωρίς απαραίτητα να καταλαμβάνουν θέσεις ευθύνης)
–>Και αν…η σημερινή ηγεσία δεν λειτουργήσει ως μεταβατική
…τότε το ΠΑΣΟΚ θα οδηγηθεί στο μοιραίο…
Αυτή η τελευταία προϋπόθεση είναι ίσως η πιο δυσάρεστη απ΄όλες αλλά η υπερψήφιση του Μνημονίου Ι και Μνημονίου ΙΙ, η αποδοχή θέσης ΑντιΠροέδρου Μνημονιακής Κυβέρνησης και κυρίως θέσης Υπουργού Οικονομικών, δεν φαίνεται να αφήνουν εναλλακτικές.
Τέλος, θα επαναλάβουμε για μια ακόμη φορά ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο το «μνημόνιο» αλλά ο τρόπος που επιβλήθηκε στους Έλληνες (χωρίς να ερωτηθούν) και το γεγονός ότι οι πολιτικοί δεν διαπραγματεύθηκαν και υπέγραφαν, εν λευκώ, ότι έγγραφο τους δίναν!!!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου