Τα προβλήματα της Ελλάδας φαίνεται πια πως βρίσκονται στο τέλος τους , ετσι τουλάχιστον ισχυρίζεται η κυβέρνηση – αν και για πολλούς είναι πλέον αργά, αφού έχουν «καεί» πάρα πολλά χρήματα, η μεσαία τάξη ήδη υποφέρει, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις συν...
εχίζουν να χρεοκοπούν, η ανεργία καλπάζει, οι τράπεζες έχουν αρνητικά ίδια κεφάλαια, ενώ η κυβέρνηση επιμένει στην καταστροφική πολιτική λιτότητας και λεηλασίας (μειώσεις των μισθών, υπερβολική φορολόγηση, ιδιωτικοποιήσεις), εμποδίζοντας τη χώρα να επιστρέψει στην ανάπτυξη.
Δυστυχώς όμως, τα προβλήματα της Ευρωζώνης είναι ακόμη στο ξεκίνημα τους – με τη συμπαθέστατη μας Ισπανία να έχει πάρει τα ηνία, κινδυνεύοντας ακόμη και με διάσπαση (όπως επίσης η Αγγλία με τη Σκωτία) ή με εμφύλιο πόλεμο.
Εάν δε συμβεί κάτι στην Ισπανία, οι πολίτες της οποίας είναι απόλυτα αιτιολογημένα σε απόγνωση, η πυρκαγιά θα μεταδοθεί αμέσως στη Γαλλία, μέσω των τραπεζών – μία χώρα με μεγαλύτερα διαρθρωτικά προβλήματα από την Ελλάδα, με συρρικνωμένη βιομηχανία, με μεγάλο συνολικό χρέος και με αδυναμία να ανταγωνιστεί τη γειτονική της Γερμανία.
Περαιτέρω, η Ολλανδία υποφέρει από την υπερχρέωση των νοικοκυριών (φούσκα ακινήτων), το Βέλγιο από το δημόσιο (διατηρεί την «ανωνυμία» του λόγω του ότι φιλοξενεί την Κομισιόν, ενώ αποτελεί το φορολογικό παράδεισο πολλών επιχειρήσεων), η Αυστρία από την επικίνδυνη έκθεση των τραπεζών της στην Α. Ευρώπη (το ρίσκο της υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ της) και η Ιταλία από τη συνεχή υποχώρηση της βιομηχανικής της παραγωγής, σε συνδυασμό με το μεγάλο δημόσιο χρέος της.
Από την άλλη πλευρά, η Πορτογαλία είναι απόλυτα εξαρτημένη από το μέλλον της Ισπανίας, η Ιρλανδία ευρίσκεται στα όρια της, η Κύπρος οδηγείται στο μηχανισμό στήριξης και οι μικρότερες χώρες (Σλοβενία, Σλοβακία, Εσθονία, Μάλτα) απλά παραμένουν στο παρασκήνιο – με το Λουξεμβούργο και τη Φιλανδία να φαίνονται οι πιο υγιείς (ακόμη), αφού η Γερμανία δεν μπορεί να παραμείνει αλώβητη από την κρίση χρέους, λόγω της εξάρτησης της από τις εξαγωγές και τους κινδύνους των τραπεζών της (τοπικών, κεντρικής).
Παράλληλα, η τραπεζική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της Ευρώπης (το μέγεθος των τραπεζών είναι της τάξης των 30 τρις €, όταν στις Η.Π.Α. δεν ξεπερνάει τα 17 τρις €) δεν έχει σε καμία περίπτωση απενεργοποιηθεί – ενώ η ΕΚΤ είναι αδύνατον να επιλύσει μεσοπρόθεσμα τα προβλήματα, αγοράζοντας ομόλογα, αυξάνοντας την ποσότητα χρήματος ή μειώνοντας τα επιτόκια.
Εάν λοιπόν καθυστερήσει η τραπεζική ενοποίηση, δεν εκδοθούν ευρωομόλογα και δεν γίνουν σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης (δημοσιονομική και πολιτική ολοκλήρωση), το μέλλον της ηπείρου μας θα παραμείνει αβέβαιο – γεγονός που θα συνεχίζει να επηρεάζει καταλυτικά ολόκληρο τον υπόλοιπο πλανήτη.
Δυστυχώς όμως, τα προβλήματα της Ευρωζώνης είναι ακόμη στο ξεκίνημα τους – με τη συμπαθέστατη μας Ισπανία να έχει πάρει τα ηνία, κινδυνεύοντας ακόμη και με διάσπαση (όπως επίσης η Αγγλία με τη Σκωτία) ή με εμφύλιο πόλεμο.
Εάν δε συμβεί κάτι στην Ισπανία, οι πολίτες της οποίας είναι απόλυτα αιτιολογημένα σε απόγνωση, η πυρκαγιά θα μεταδοθεί αμέσως στη Γαλλία, μέσω των τραπεζών – μία χώρα με μεγαλύτερα διαρθρωτικά προβλήματα από την Ελλάδα, με συρρικνωμένη βιομηχανία, με μεγάλο συνολικό χρέος και με αδυναμία να ανταγωνιστεί τη γειτονική της Γερμανία.
Περαιτέρω, η Ολλανδία υποφέρει από την υπερχρέωση των νοικοκυριών (φούσκα ακινήτων), το Βέλγιο από το δημόσιο (διατηρεί την «ανωνυμία» του λόγω του ότι φιλοξενεί την Κομισιόν, ενώ αποτελεί το φορολογικό παράδεισο πολλών επιχειρήσεων), η Αυστρία από την επικίνδυνη έκθεση των τραπεζών της στην Α. Ευρώπη (το ρίσκο της υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ της) και η Ιταλία από τη συνεχή υποχώρηση της βιομηχανικής της παραγωγής, σε συνδυασμό με το μεγάλο δημόσιο χρέος της.
Από την άλλη πλευρά, η Πορτογαλία είναι απόλυτα εξαρτημένη από το μέλλον της Ισπανίας, η Ιρλανδία ευρίσκεται στα όρια της, η Κύπρος οδηγείται στο μηχανισμό στήριξης και οι μικρότερες χώρες (Σλοβενία, Σλοβακία, Εσθονία, Μάλτα) απλά παραμένουν στο παρασκήνιο – με το Λουξεμβούργο και τη Φιλανδία να φαίνονται οι πιο υγιείς (ακόμη), αφού η Γερμανία δεν μπορεί να παραμείνει αλώβητη από την κρίση χρέους, λόγω της εξάρτησης της από τις εξαγωγές και τους κινδύνους των τραπεζών της (τοπικών, κεντρικής).
Παράλληλα, η τραπεζική βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της Ευρώπης (το μέγεθος των τραπεζών είναι της τάξης των 30 τρις €, όταν στις Η.Π.Α. δεν ξεπερνάει τα 17 τρις €) δεν έχει σε καμία περίπτωση απενεργοποιηθεί – ενώ η ΕΚΤ είναι αδύνατον να επιλύσει μεσοπρόθεσμα τα προβλήματα, αγοράζοντας ομόλογα, αυξάνοντας την ποσότητα χρήματος ή μειώνοντας τα επιτόκια.
Εάν λοιπόν καθυστερήσει η τραπεζική ενοποίηση, δεν εκδοθούν ευρωομόλογα και δεν γίνουν σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της δημιουργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης (δημοσιονομική και πολιτική ολοκλήρωση), το μέλλον της ηπείρου μας θα παραμείνει αβέβαιο – γεγονός που θα συνεχίζει να επηρεάζει καταλυτικά ολόκληρο τον υπόλοιπο πλανήτη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου