Ο φόρος "Βαρλίκ Βεργκισί" στην Νεοελληνική εκδοχή του.

Τον ειδικό φόρο κεφαλαίου "Βαρλίκ Βεργκισί" μου θυμίζουν οι νέοι φόροι που ετοιμάζονται να επιβάλλουν στα ακίνητα η κυβέρνηση και το Οικονομικό Επιτελείο συμπεριλαμβανομένου του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας, το γνωστό ΤΑΠ που εισπράττεται μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και που ετοιμάζεται να δεκαπλασιαστεί. Το ποσοστό αυτό θα είναι επιπρόσθετο στον επίσης υπερπολλαπλάσιο προοδευτικό φορολογικό συντελεστή του νέου ΦΑΠ και στην "αυτοτελή" φορολόγηση των μισθωμάτων από το πρώτο ευρώ, που θα συμπεριληφθούν στο επερχόμενο φορολογικό νομοσχέδιο. Πάμε δηλαδή για σαρωτική δήμευση της ιδιοκτησίας,  και εξόντωση των ιδιοκτητών της,  που θα τη ζήλευαν ακόμη και οι εμπνευστές του διαβόητου "Βαρλίκ Βεργκισί".

Με την ονομασία Βαρλίκ Βεργκισί φέρονταν ένας εφάπαξ ειδικός φόρος κεφαλαίου που επεβλήθη στη Τουρκία το 1942.

Συγκεκριμένα την εποχή εκείνη η τουρκική κυβέρνηση σε αναζήτηση αύξησης εσόδων των ταμείων σε πιθανή εμπλοκή της σε πολεμικές επιχειρήσεις εξέδωσε ειδικό νόμο εφάπαξ φορολόγησης παντός είδους ακινήτων, επιχειρήσεων, εργοστασίων και μεγαλοκαταθετών σε τράπεζες, μη μουσουλμάνων, που τις περισσότερες φορές έφθανε ακόμα και στη πραγματική αξία του ακινήτου ή της επιχείρησή τους.
Ο νόμος της υπέρμετρης αυτής οικονομικής επιβάρυνσης εισήχθη στη τουρκική βουλή από τον τότε πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτζογλου - που ηγούνταν μάλιστα του Δημοκρατικού Κόμματος - και ψηφίστηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1942 τον οποίο και προσυπέγραψε ο τότε πρόεδρος της Τουρκίας Ισμέτ Ινονού.
Η δε προθεσμία καταβολής του ήταν μόλις 30 ημέρες. Όσοι δεν κατάφερναν να αποδώσουν τον φόρο αυτό μέσα στη τακτή αυτή προθεσμία συλλαμβάνονταν και στέλνονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων της επαρχίας Ερζερούμ στην ανατολική Ανατόλια και στο Ντιγιάρμπακιρ.

Από τον κυριολεκτικά εξοντωτικό αυτό νόμο επήλθε τεράστια καταστροφή κυρίως των Ελλήνων, των Εβραίων και των Αρμενίων της Κωνσταντινούπολης εναντίον των οποίων ουσιαστικά και στρέφονταν ο νόμος αυτός που ειδικά για τις μειονότητες υπολογίζονταν αυθαίρετα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο συντελεστή. Τεράστιες περιουσίες χάθηκαν τότε ή και εγκαταλείφθηκαν. Υπολογίστηκε ότι τουλάχιστον περί τις 2000 εύποροι αλλόθρησκοι οικογενειάρχες οδηγήθηκαν στα αναγκαστικά έργα, ένας αριθμός των οποίων πέθανε εκεί από τις κακουχίες.