ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η κυβέρνηση υφίσταται έναν πόλεμο φθοράς από την αντιπολίτευση σε όλα τα μέτωπα, από το ηθικό ως το απεργιακό, ο οποίος έχει λάβει ακραία μορφή. Συμμερίζεστε την άποψη ότι διαμορφώνονται συνθήκες εμφυλίου πολέμου στη χώρα;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Η χώρα αγωνίζεται να βγει από την κρίση, να πάρει μπρος, να αξιοποιήσει το πολύ καλό momentum που υπάρχει αυτή τη στιγμή διεθνώς. Όλες οι δυνάμεις οι οποίες έχουν επενδύσει στο καταστροφικό σενάριο, είναι σε εγρήγορση. Αν η αλλαγή κλίματος αρχίσει σιγά – σιγά να συντελείται και να πιστοποιείται στη συνείδηση των πολιτών, καταρρέει μια ολόκληρη πολιτική στρατηγική, η οποία είχε εκφραστεί προεκλογικά ως στρατηγική της εφόδου και τώρα εκφράζεται μετεκλογικά ως μια καθολική, απόλυτη αμφισβήτηση κάθε προσπάθειας που γίνεται για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται διάφορες μορφές εξαιρετικά βίαιης αντίδρασης, η οποία ξεπερνά τα όρια της πολιτικής αντιπαλότητας και αποκτά σε πολύ μεγάλο βαθμό, όπως είπα στη Βουλή, χαρακτηριστικά εχθρότητας. Δηλαδή μπορεί να αποκτά χαρακτηριστικά οιονεί εμφυλίου πολέμου, τα οποία κάποιοι καλλιεργούν. Στην πρώτη γραμμή του μετώπου αυτού βρίσκεται συνήθως το ΠΑΣΟΚ, γιατί το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που έχει επωμιστεί το στρατηγικό βάρος αυτής της πολιτικής, στην οποία προσχώρησαν στη συνέχεια η Νέα Δημοκρατία και η ΔΗΜΑΡ. Και γιατί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι ο ρόλος του ΠαΣοΚ είναι κομβικός, εγγυητικός, σταθεροποιητικός. Tο ΠαΣοΚ ήταν πάντα κάρφος στον οφθαλμό τους, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Άρα έχουμε τη δική μου στοχοποίηση σε σχέση με τη «λίστα Λαγκάρντ», που ήταν νομίζω μια πανηγυρική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα προσωπικά. Έχουμε συνδικαλιστικές και συντεχνιακές πρακτικές, όπως η απεργία στα ΜΜΜ, οι οποίες αποκτούν τυφλά χαρακτηριστικά. Έχουμε την προφανή αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τη βία και την τρομοκρατία. Δεν προσάπτει κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ σχέση με την τρομοκρατία, υπάρχει όμως μια αδυναμία διατύπωσης πεντακάθαρου λόγου όχι σε σχέση με την τρομοκρατία αλλά σε σχέση με κάθε φαινόμενο βίας, η οποία έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Που οφείλεται η στάση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη γνώμη σας;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Οφείλεται στα υπαρξιακά προβλήματα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο γεγονός ότι ο ίδιος είναι αιχμάλωτος τεράστιων εσωτερικών αντιφάσεων. Από τη μια μεριά αγωνίζεται να διαχειριστεί ένα εκλογικό και κοινοβουλευτικό μέγεθος για το οποίο δεν είχε φυσικά ετοιμαστεί και που δεν είναι δικό του κατόρθωμα, αλλά είναι μια επιλογή τμήματος της κοινωνίας η οποία ήθελε να υπερβεί τα κλασικά κομματικά σχήματα και να εκδηλώσει την απαρέσκεια και την αγανάκτησή της. Από την άλλη πλευρά είναι αρθρωμένος γύρω από τις συνιστώσες, οι οποίες εξακολουθούν να παίζουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στη Βουλή μιλήσατε για τον αταβισμό των κατηγόρων δεύτερης γενιάς. Εννοούσατε ότι μπορεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου να εμπνέεται από την συμμετοχή του πατέρα της στις διαδικασίες του 1989 ;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Όχι, όχι δεν μίλησα προσωπικά. Αλλά βλέπεις τις συμπεριφορές, βλέπεις ένα λόγο ο οποίος είναι επιθετικός, καταγγελτικός, «εισαγγελικός», στοχεύει όχι στην κατίσχυση ιδεών και απόψεων, αλλά στην εξόντωση την ηθική ακόμη και τη φυσική, με την έννοια του εξοβελισμού από το δημόσιο βίο ,αντίπαλων πολιτικών στελεχών. Ενοχλούν κάποιες παρουσίες και προσπαθούν να απαξιώσουν ολόκληρο το κεκτημένο της μεταπολίτευσης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με αυτό το σκηνικό του διχασμού που περιγράφετε πιστεύετε ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής έχει προοπτική να πετύχει;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Μα το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί εις πείσμα του ετερόκλητου αντιμνημονιακού μετώπου. Γιατί ενώ συμβαίνουν αυτά, από την άλλη μεριά ομολογούν πανηγυρικά ότι δεν υπάρχει αντιπρόταση. Αντιθέτως, γίνεται μια θλιβερή, θα έλεγα, προσπάθεια εξωραϊσμού της εικόνας τους διεθνώς και επίδοσης διαπιστευτηρίων. Η διαδρομή του κ. Τσίπρα είναι καταπληκτική. Από τη Λατινική Αμερική όπου πήγε να εμπνευστεί από ένα πρότυπο το οποίο είναι εξαιρετικά επισφαλές και καθόλου γοητευτικό για τους Έλληνες, μέχρι την επίκληση της συνάντησης με τον κ. Σόιμπλε και τις συναντήσεις του στις ΗΠΑ. Τι είναι αυτό που κάνει; Ποιά είναι η προσπάθειά του σε σχέση με τη χώρα; Ενισχύει την αξιοπιστία της και διευκολύνει την εφαρμογή ενός προγράμματος που είναι συμφωνημένο και πολύ συγκεκριμένο ή στην πραγματικότητα θέλει να ανακόψει ένα κλίμα καλών εντυπώσεων που έχει δημιουργηθεί για την Ελλάδα; Σίγουρα αυτά τα ταξίδια δείχνουν απόλυτη έλλειψη στρατηγικής. Εκτός κι αν υπάρχει παντελής έλλειψη συνείδησης για το ποιοι είναι οι πραγματικοί ευρωπαϊκοί και διεθνείς συσχετισμοί. Είπαμε εμείς ποτέ ότι εφαρμόζουμε μια πολιτική που την θέλουμε; Είπαμε ότι διαπραγματευόμαστε και συμφωνούμε με την Ευρώπη των ονείρων μας; Είναι αυτή η Ευρώπη των δικών μας ιδανικών συσχετισμών; Είναι η Ευρώπη της πραγματικότητας, μια Ευρώπη η οποία κάνει πολύ σκληρές επιλογές, συντηρητικές, τιμωρητικές σε πολύ μεγάλο βαθμό για την Ελλάδα, πολιτικές οι οποίες είναι μακροοικονομικά εσφαλμένες και έχουμε αγωνιστεί να αναδείξουμε τον εσφαλμένο πυρήνα αυτής της λογικής. Αλλά δεν είχαμε να κάνουμε μια σύγκριση ανάμεσα στο ιδεώδες και το κακό, αλλά μια σύγκριση ανάμεσα σε σενάρια που ξεκινούσαν από το κακό και έφταναν στο απόλυτα καταστροφικό. Αυτό είναι το γήπεδο που έχουμε μπροστά μας. Ποιο καλύτερο γήπεδο θα βρούμε; Το γήπεδο της απομόνωσης; Των δυτικών Βαλκανίων εκτός Ευρώπης; Των σχέσεών μας με τη Λατινική Αμερική; Με τις μη ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Παρ’ όλα αυτά, στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ψηλά. Σας ενοχλεί η άποψη ότι έχει υποκαταστήσει το ΠαΣοΚ;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Όχι, δεν έχει υποκαταστήσει κανένα ΠαΣοΚ. Το ΠαΣοΚ έχει μια ιστορική διαδρομή, η οποία αφορούσε άλλες συνθήκες, μια άλλη κοινωνία, άλλα προτάγματα, άλλα διλήμματα, έναν άλλο κόσμο. Ο κόσμος από τότε που ιδρύθηκε το ΠαΣοΚ μέχρι σήμερα έχει αλλάξει τουλάχιστον δυο φορές: μία με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και μία με την πολύ μεγάλη δημοσιονομική και χρηματοοικονομική κρίση. Το να συζητούμε με τους παλαιούς όρους υποτιμά το γεγονός ότι έχει επηρεαστεί η μορφή της κοινωνίας, η ίδια η διαστρωμάτωση της. Και ο ΣΥΡΙΖΑ εκλαμβάνει τον εαυτό του ως ένα ενεργό πολιτικό υποκείμενο σε σχέση με την κοινωνία, κατά τρόπο υπερβολικό και αλαζονικό. Διότι δεν είναι αυτός που διαμόρφωσε τους συσχετισμούς, αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε ως όχημα, όταν το ΠΑΣΟΚ διέρρηξε αναγκαστικά τις σχέσεις του με τον κοινωνικό του συνασπισμό, με την κοινωνική βάση του, καθώς έπρεπε στο όνομα του εθνικού συμφέροντος να απομακρυνθεί από μια παραδοσιακή λογική παροχών, προσόδων, οικονομικών λειτουργιών του κράτους, σχέσεων, προσδοκιών. Άρα στην πραγματικότητα τι εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Την αγωνία και την ανασφάλεια μιας κοινωνίας, η οποία καλείται να λειτουργήσει μέσα σε ριζικά διαφορετικές συνθήκες. Εμφανίζεται με τη μορφή ενός αριστερού ριζοσπαστισμού ,ενώ στην ουσία πρόκειται για την πολιτική ενός φοβικού συντηρητισμού.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εκτός από τις πολιτικές δυνάμεις παρεμβαίνει και ένας άλλος παράγοντα στην πολιτική ζωή: Η Δικαιοσύνη.
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Η Δικαιοσύνη πάντα παρενέβαινε και διαμόρφωνε το κλίμα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε πάρα πολλές χώρες. Ένα πολύ μεγάλο ζήτημα στη λειτουργία των σύγχρονων δημοκρατιών είναι ο ρόλος της Δικαιοσύνης, δηλαδή ο λεγόμενος πολιτικός αυτοπεριορισμός της Δικαιοσύνης και η αποφυγή κάθε μορφής δικαστικής δημαγωγίας. Και δεν αναφέρομαι στις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο ασκείται αυτό καθαυτό το δικαιοδοτικό έργο. Ναι, αυτό είναι ένα μεγάλο θεσμικό θέμα. Γι’ αυτό και ένα από τα βασικά θέματα της αναθεώρησης του Συντάγματος πρέπει να είναι το ζήτημα της Δικαιοσύνης. Νομικά τα θέματα αυτά μόνο σε επίπεδο Συντάγματος μπορούν να αντιμετωπιστούν. Το ίδιο ζήτημα υπάρχει στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία. Αρκεί να θυμηθούμε πόσο καταλυτικός ήταν ο ρόλος του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο σε σχέση με την πολυαναμενόμενη απόφαση για το σύστημα υγείας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο τρόπος που λειτουργεί η κυβέρνηση σας ικανοποιεί; Υπάρχει η αίσθηση ότι ο κ. Αντ. Σαμαράς και ορισμένοι υπουργοί σε κρίσιμα ζητήματα ενεργούν χωρίς να συνεννοούνται με το ΠαΣοΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Συγκεκριμένα με τους χειρισμούς του κ. Δένδια συμφωνείτε;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Κατ’ αρχάς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο φαινόμενο. Δηλαδή μια τρικομματική Κυβέρνηση συνεργασίας θέλει άλλες πρακτικές, άλλες αντιλήψεις, άλλη κουλτούρα και γίνονται πολύ σημαντικά βήματα. Εμείς δεν συνεργαζόμαστε με μια κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε απλώς τη στηρίζουμε. Εμείς συναποτελούμε με τη ΝΔ και τη ΔΗΜΑΡ μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία παρέχει την εμπιστοσύνη της σε μια κυβέρνηση, που δεν υπάρχει χωρίς την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία. Υπάρχουν πολλά επιμέρους προβλήματα, αστοχίες, χειρισμοί οι οποίοι θα θέλαμε να είναι πολύ καλύτεροι και πολύ πιο ώριμοι, αλλά γίνονται βήματα. Και υπάρχει νομίζω αμοιβαία εμπιστοσύνη, καλοπιστία και διάθεση να βρεθούν λύσεις. Γίνονται πρόοδοι. Τώρα, στα θέματα που έχουν σχέση με την αστυνομία, με τη βία, με την τρομοκρατία, επειδή έχουμε μία προκλητική επανεμφάνιση της τρομοκρατίας αλλά και έναν λόγο επαμφοτερίζοντα στα θέματα αυτά, δημιουργείται πολύ μεγάλη ένταση, η οποία δεν πρέπει να πάρει τα χαρακτηριστικά της πόλωσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση ή ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί χρειάζεται να διασφαλίσουμε τη συστράτευση όλου του συνταγματικού τόξου, όλων των δυνάμεων που πιστεύουν στη δημοκρατία και το κράτος Δικαίου. Αυτή η προσπάθεια προσκρούει στο γεγονός ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης για θέματα που ήθελαν να κάνουν μοχλούς επίθεσης , όπως για παράδειγμα η «λίστα Λαγκάρντ», έκαναν συνεργασία με πολύ μεγάλη προθυμία και ανεπίγνωστα με τη Χρυσή Αυγή.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μιλάτε για προόδους στην τρικομματική συνεργασία, αλλά ενώ το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το Νοέμβριο τα δημοσιονομικά μέτρα και διέγραψε βουλευτές του, η ΔΗΜΑΡ δήλωσε «παρών» και προσμετρήθηκε με την αντιπολίτευση. Τώρα στην απόφαση για πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς η ΔΗΜΑΡ ξανά διαφωνεί ενώ το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την κυβέρνηση. Πως το σχολιάζετε;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Δεν είναι ούτε ευγενικό ούτε παραγωγικό να σχολιάσω τη στάση της ΔΗΜΑΡ. Εμείς θέλουμε να διαφυλαχθεί η κυβερνητική σταθερότητα και ο ορίζοντας τετραετίας της κυβέρνησης . Η χώρα χρειάζεται χρόνο. Η στρατηγική μας, που έχει επικυρώσει τον Ιούνιο ο ελληνικός λαός εν γνώσει των δυσκολιών, χρειάζεται χρόνο. Επιπλέον απευθύνουμε πάντοτε ειλικρινή πρόσκληση διαλόγου και συμπόρευσης στη ΔΗΜΑΡ. Ξέρουμε όμως ότι ως ΠΑΣΟΚ είμαστε οι εγγυητές της κυβερνητικής σταθερότητας και της στρατηγικής προοπτικής της χώρας. Αυτό έχει μεγάλο κόστος, αλλά εμπεριέχει και την προσδοκία της πολιτικής και ιστορικής ανταπόδοσης . Γι’ αυτό λέω ότι το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε μαζί με τη χώρα αλλά και θα ανεβεί μαζί με τη χώρα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για τη στελέχωση του κράτους, τι λέτε; Θα περίμενε κανείς από μια τρικομματική κυβέρνηση να έχει πιο αξιοκρατικά, όχι κομματικά, κριτήρια.
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Συμφωνώ απολύτως. Εμείς είχαμε κάνει μια προσπάθεια να λειτουργήσουν αντικειμενικά, αξιοκρατικά και διαφανή κριτήρια ,αλλού με επιτυχία, αλλού όχι. Δεν μπορεί να λειτουργεί η λογική της κατάληψης του κράτους κάθε φορά που έχουμε μια κυβερνητική αλλαγή. Και δόθηκε μια εσφαλμένη εντύπωση ότι μοιράζονται οι θέσεις, ότι υπάρχουν κομματικά ποσοστά. Αυτό δικαιολογείται βεβαίως σε θέσεις Γενικών Γραμματέων, αλλά δεν δικαιολογείται σε θέσεις οι οποίες αφορούν την υπηρεσιακή διάρθρωση του κρατικού μηχανισμού. Άρα είναι υποχρέωσή μας – και για μας είναι προτεραιότητα – να υπάρξει πλήρες νομοθετικό πλαίσιο αξιοκρατικής και διαφανούς στελέχωσης όλων αυτών των θέσεων με θητείες, οι οποίες υπερβαίνουν τις κοινοβουλευτικές περιόδους και τις θητείες των Κυβερνήσεων. Είναι θετικό ότι αυτό έγινε ήδη με το Γενικό Γραμματέα Εσόδων».
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εκτιμάται ότι έχει ανοίξει ένας κύκλος κυβερνήσεων συνεργασίας. Πιστεύετε ότι ο εκλογικός νόμος θα πρέπει να τις διευκολύνει;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Η άποψή μου για τον εκλογικό νόμο είναι σαφής. Θεωρώ ότι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο συσχετισμό δυνάμεων του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον τεχνητό διπολισμό λόγω της στρατηγικής εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ και βεβαίως λόγω του εκλογικού συστήματος, λόγω δηλαδή του μπόνους στο πρώτο κόμμα. Πιστεύω βαθιά στην ανάγκη κυβερνητικής σταθερότητας, άρα το ζήτημά μου δεν είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με 50 έδρες, αλλά η άρση των τεχνητών πολώσεων που προκαλεί το μπόνους. Εφόσον υπάρχει ένας κυβερνητικός συνασπισμός, εφόσον υπάρχει δεδηλωμένη πολιτική βούληση συνεργασίας κομμάτων για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης -για παράδειγμα των υπεύθυνων φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων- θα έπρεπε αυτό το μπλοκ να ωφεληθεί από το μπόνους των 50 εδρών. Αυτό συμβαίνει στην Ιταλία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με τη μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200 συμφωνείτε;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Θεωρώ ότι είναι ένας συμβολισμός ο οποίος ακούγεται πολύ συμπαθητικά, κινδυνεύει όμως λόγω των δημογραφικών ανισοτήτων των περιφερειών της χώρας να οδηγήσει σε δραματική υπο-αντιπροσώπευση πολλών περιοχών. Στον κατάλογο των μεγάλων θεσμικών αλλαγών που χρειάζονται, θα έβαζα πρώτη τη Δικαιοσύνη, στη συνέχεια το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας μέσα σε ένα σύγχρονο κοινοβουλευτικό σύστημα, όχι προεδρικό, θα έβαζα τη λειτουργία των ανεξάρτητων Αρχών και το λεγόμενο δημοσιονομικό Σύνταγμα. Θα έθετα πολύ πιο πάνω το ζήτημα του εκλογικού συστήματος, των θεσμών πολιτικής ευθύνης, όχι μόνο υπουργικής αλλά και κοινοβουλευτικής και κοινωνικής ευθύνης, γιατί υπάρχουν θύλακες εξουσίας επιχειρηματικής ή άλλης, που επίσης πρέπει να έχουν ευθύνη.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Tο ΠαΣοΚ βρίσκεται σε προσυνεδριακό διάλογο, με πυρήνα τη νέα φυσιογνωμία του κόμματος. Εσείς θέλετε ένα κεντρώο κόμμα; Ποιο ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα σας συγκινεί;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής οφείλει να εκφράσει τις προοδευτικές και δημιουργικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Τους πολίτες που θέλουν ένα κανονικό κράτος, μια κανονική οικονομία, μια κανονική κοινωνία. Τους πολίτες που πιστεύουν στη δημοκρατία και το κράτος δικαίου, τον πλουραλισμό, τα δικαιώματα, την ανεκτικότητα. Τους ανθρώπους πού αγωνιούν για το μέλλον. Αυτούς που γοητεύονται από το καινοτομικό. Τους πολίτες που έχουν έντονη συνείδηση εθνικής και κοινωνικής αλληλεγγύης και ευθύνης .Αυτούς πού θέλουν ανάπτυξη , επενδύσεις ,δουλειές. Ένα σύγχρονο κοινωνικό κράτος δημοσιονομικά βιώσιμο που παράγει το ίδιο υπεραξίες και θέσεις εργασίας. Αυτούς που πιστεύουν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και περιμένουν από αυτή να παρουσιάσει ξανά το όραμα της για μια Ευρώπη που βάλλεται πανταχόθεν. Ιστορικά στην Ελλάδα το κέντρο ήταν προοδευτικό, ο ένας από τους δυο μεγάλους πόλους των ιστορικών αντιπαραθέσεων, ακόμη και των εθνικών διχασμών σε προηγούμενες εποχές. Άρα για μας σημασία έχει η κεντρική θέση του ΠΑΣΟΚ, η στρατηγική του θέση μέσα στο πολιτικό σύστημα ως εκφραστής της κεντροαριστεράς.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σε πρόσφατη δημοσκόπηση όμως περίπου οι μισοί ερωτώμενοι ήθελαν την παραπομπή σας στην προκαταρκτική επιτροπή. Πιστεύετε ότι κάποτε θα αναγνωριστεί η προσφορά σας από τον ελληνικό λαό;
ΕΥ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Πιστεύω ότι η κοινωνία βρίσκεται σε μεγάλη σύγχυση. Είναι δυστυχώς πολλοί αυτοί που μετατρέπουν την πολιτική τους αντίθεση σε σχέση με την στρατηγική που εφαρμόζουμε, με τον αγώνα που κάναμε για να σωθεί η χώρα, σε μια προσωπική εχθρότητα. Ναι, πιστεύω ότι επειδή η ιστορία κρίνει με απόσταση και εν τέλει κρίνει με ψύχραιμο τρόπο, αυτό που κάναμε θα αναγνωριστεί. Αποδέχομαι τον κίνδυνο να είμαι στόχος επιθέσεων, επειδή κάποιοι με θεωρούν τον εκφραστή μιας στρατηγικής με όποια διαφωνούν, αλλά είναι η μόνη εφικτή και ασφαλής και αυτή που εγκρίθηκε στις τελευταίες εκλογές. Αυτό επιμελώς αγνοείται στη δημόσια συζήτηση. Όταν έκανα την επιλογή να αναλάβω το υπουργείο Οικονομικών τον Ιούνιο του 2011, δεν υπήρχε επιστροφή. Υπήρχε μόνο ο αγώνας για την έξοδο από την κρίση και αυτό θα συντελεστεί. Γιατί αν δεν συντελεστεί, θα είναι η εξέλιξη δραματική και ανυπόφορη κοινωνικά και οικονομικά. Κυρίως για τους πιο αδύναμους .Ο τρόπος με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να οργανώσει την σκευωρία της περιβόητης λίστας σε ο,τι με αφορά προσωπικά είναι απόδειξη της δημοκρατικής και δικαιοκρατικής βαρβαρότητας υπό την οποία ζούμε. Ευτυχώς η αλήθεια έχει τη δική της δυναμική. Τα γεγονότα μίλησαν από μόνα τους. Το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε μια μεγάλη κοινοβουλευτική και πολιτική νίκη. Το κοινωνικά και εθνικά θλιβερό όμως είναι ότι έχουν επικρατήσει στο δημόσιο λόγο αντιλήψεις, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το μεγάλο δημοκρατικό και δικαιοκρατικό κεκτημένο του 20ου αιώνα. Στην Ελλάδα δυστυχώς υπάρχουν φαινόμενα τα οποία αντιστοιχούν στην περίοδο προ του Διαφωτισμού. Κάποιοι έχουν μετατρέψει την αγανάκτηση και την ανασφάλεια ενός πολύ μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας σε εφαλτήριο ακατάσχετης αλαζονείας και μίας σχεδόν παθολογικής δίψας για κατάληψη της εξουσίας. Αυτή είναι η λογική του «ρεσάλτου» για την όποια μίλησα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου