Η Αλίκη στην Χώρα της Εφορίας

Πρωινή επίσκεψη στην εφορία και η μέρα να λάμπει φωνάζοντάς σε μακρυά από την παράνοια όπου ετοιμάζεσαι να μπλέξεις...Ο όροφος τίγκα στο ανθρωπομάνι με τύπους κάθε λογής, περασμένης ηλικίας στην πλειοψηφία τους, καλοριφέρ στο φουλ, τα παράθυρα κλειστά ολόγυρα, και ο αέρας να βρωμάει μπαγιατίλα φέρνοντας έντονες αναθυμιάσεις που θύμιζαν χθεσινοβραδυνό φαγητό...Και μέσα σ' αυτήν την ασφυκτική δυσοσμία, χείμαρρος οι βλαστήμιες, οι μουρμούρες, οι αναλύσεις από κάτι δήθεν πληροφορημένους, οι επικλήσεις του πλάστη όλων από γυναικούλες γιατί αυτός έχει για μας, αναμεταδόσεις καναλοπληροφοριών σε μια ατμόσφαιρα ιδιαίτερα μαζοχιστικής διάθεσης με ολοφάνερα δείγματα αρρωστημένης μοιρολατρείας...Και εν μέσω αυτών ο ταμείας να άδει έναν ψαλμό απροσδιόριστης καταγωγής και προέλευσης...
Στο πεντάλεπτο βεβαιώνεσαι για δύο πράγματα:
1)...γιατί βρεθήκαμε εδώ...
2)...το δικαίωμα ψήφου πρέπει να δίνεται κατόπιν αξιολόγησης του επίδοξου ψηφοφόρου...