Επίθεση στα Ανάκτορα ή το τέλος της ευμάρειας των λαών της Ευρώπης;

Μετά και τη χτεσινή απόφαση για τις τράπεζες της Κύπρου, ο απλός μέσος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει καταλάβει τη μορφή που έχει ο καπιταλισμός σήμερα. Μας είπαν παγκοσμιοποίηση και θα είστε ασφαλείς. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως δεν είναι έτσι. Αναρωτιέμαι όμως αν θα συνειδητοποιήσουμε τι μας συμβαίνει. Διότι δεν υπάρχει πλέον στη συνείδηση των ανθρώπων άλλο εναλλακτικό μοντέλο ζωής από τον καπιταλισμό. Αυτό το πέτυχε ο καπιταλισμός τα τελευταία 70 χρόνια. Επίσης πέτυχε να μας κάνει να ασχολούμαστε με τη συνταξούλα μας, το σπιτάκι μας, το εξοχικούλι μας και το πως θα τα αποκτήσουμε ή θα τα διασφαλίσουμε. Έτσι δεν ασχολούμαστε να επιτεθούμε στα Ανάκτορα όπως στη Γαλλική Επανάσταση. Ο καπιταλισμός εξ άλλου αυτά τα 70 χρόνια αγωνίζεται να απομακρύνει την πιθανότητα ενός προαναγγελθέντος θανάτου που έρχεται με νομοτέλεια και περιοδικότητα όπως η απόπτωση στα κύτταρα ή η πυρκαγιά στα δάση μετά από κάποια χρόνια. Αγωνίζεται να αποφύγει ένα άλλο κράχ όπως αυτό του '29 στην Αμερική. Τότε ο καπιταλισμός ήταν διεθνοποιημένος. Τώρα είναι παγκοσμιοποιημένος. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας ένα κράχ θα ήταν πολύ πιο εύκολο να διαδοθεί. Θα το αποφύγουμε; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι στο βωμό του να μη συμβεί θα πέσουν πολλές ανθρώπινες ζωές. Επίσης νομίζω ότι επιβεβαιώνεται ο Τρότσκυ όταν έλεγε ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εφαρμοστεί στα πλαίσια μιας μόνο χώρας. Αν γίνει αυτό δημιουργούνται καταστάσεις όπως αυτές στη Βενεζουέλα του Τσάβες. Καταφέρνεις από το 80% των ανθρώπων να πεινάει το 40%. Γεγονός πολύ μεγάλο για το άτομο. Αλλά όχι αρκετό για να αλλάξει τη μοίρα ενός λαού. Σήμερα με την είσοδο στο μοντέλο του καπιταλισμού οικονομιών όπως η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία, λίγο ενδιαφέρει το κεφάλαιο τι θα απογίνουν οι λαοί της Ευρώπης. Γιατί οι Ευρωπαίοι να έχουν υψηλούς μισθούς; Υπάρχει πάντα ο Κινέζος και ο Ινδός που δουλεύει με πολύ λιγότερα. Ας εξαθλιώσουμε λοιπόν τους λαούς της Ευρώπης και το κεφάλαιο, το Γερμανικό επί παραδείγματι, θα βγει κερδισμένο. Αυτό ενδιαφέρει τον καπιταλισμό. Και για αυτό είμαι ιδιαίτερα ανήσυχη για τη μοίρα των λαών μας. Αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν. Δεν έχουν κανένα λόγο να το πράξουν. Το αντίθετο. Έχουν μόνο να κερδίσουν. Το αντίδοτο σε όλα αυτά θα ήταν να ξυπνήσουν οι λαοί, να θυμηθούν τα αντανακλαστικά του σοσιαλισμού και του κοινωνικού κράτους και να επιτεθούν στα Ανάκτορα, επιφέροντας στον καπιταλισμό το μοιραίο. Θα το πράξουν;