Μ' έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια!

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η λέξη "δεξιός" ήταν όνειδος και φόβητρο όπως και η λέξη "χωροφύλακας", "χαφιές" κ.λ.π. Ο πατέρας μου, ένας πολύ δημοκρατικός άνθρωπος, δεν επέβαλε στις τέσσερεις γυναίκες του (τρεις κόρες και μια σύζυγο) ούτε καν τη λεγόμενη "δικτατορία" των ανδρών. Έτσι, η ελευθερία του λόγου ήταν για μας κάτι δεδομένο, κάτι για το οποίο δεν χρειαζόταν να παλέψεις, να διεκδικήσεις ή να κατακτήσεις.  Έζησα σε αυτή τη ζωή, με το δικαίωμα αυτό εξασφαλισμένο, παρά το τι αντιμετώπισα κατά τη διάρκεια του βίου μου. Έτσι αισθανόμουν. Η έλλειψη ελευθερίας του λόγου ήταν συνώνυμο της έλλειψης δημοκρατίας και η στέρηση αυτής της ελευθερίας με σοκάριζε πάντα. Το ίδιο σοκ ένιωσα όταν άκουσα ότι με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου και με μια εντολή, έκλεισε η ΕΡΤ και σίγησαν τα κανάλια της. Το απότομο μαύρισμα της οθόνης με συντάραξε. Το ότι πληρώνουμε το λογαριασμό της μέσω της ΔΕΗ, το γνωρίζω. Γνωρίζω επίσης ότι, όπως πολλοί καλοί φίλοι θα πουν, εκεί δούλευαν πολλοί κρατικοδίαιτοι, βύσματα, με υψηλότατους μισθούς, κομματικά στελέχη, άνθρωποι που διορίστηκαν με ρουσφέτια και πολιτικές "εξυπηρετήσεις", όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη Νέα Δημοκρατία. Αυτή όμως η απροσχηματική πράξη, με ένα λόγο, μια κίνηση, μια διαταγή, ήταν που έριξε το προσωπείο του κυρίου Σαμαρά και έδειξε πόσο καθαρά "δεξιός" είναι. Είπαν πως η ΕΡΤ δεν σίγησε ούτε στην κατοχή, ούτε στην Χούντα, δεν έχει συμβεί σε καμία δημοκρατική χώρα να παύεται η Δημόσια Τηλεόραση, να μην υπάρχει δημόσιο σήμα. Συμφωνώ. Είπαν επίσης ότι οι ιδιωτικοί καναλάρχες θα καρπωθούν την απουσία της και θα διαμοιραστούν τα ιμάτια της. Και εδώ συμφωνώ. Ο κύριος Σαμαράς χρειαζόταν μια μαζική απόλυση υπαλλήλων για να εξασφαλίσει τη δόση των 3.5 δις και το πέτυχε. Σημασία δεν έχει μόνο τι έκανε αλλά τι επέλεξε να κάνει. Θα μπορούσε να επιλέξει άλλους τρόπους αλλά προτίμησε να πλήξη την ελευθερία του λόγου. Και αυτό τον χαρακτηρίζει. Προσωπικά πιστεύω και κάτι ακόμα. Εδώ και καιρό βλέπαμε τα σημάδια ότι ο Σαμαράς παίζει μόνος του παιχνίδι στην πολιτική σκηνή. Μετά το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και με τις δημοσκοπήσεις που καταβυθίζουν το ΠΑΣΟΚ και του δίνουν πρωτιά έναντι του ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν σαν να λέει στους εταίρους του: Ή σας αρέσει ή πάω σε εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει εκλογές γιατί φοβάται το εκλογικό αποτέλεσμα. Η ΔΗΜΑΡ γιατί φοβάται μην της πουν πως έριξε την κυβέρνηση. Και οι δυο προφανώς είναι εθισμένοι πλέον στην εξουσία. Ο Σαμαράς έχει προφανώς το πάνω χέρι. Αλλά μήπως θέλει να προκαλέσει εκλογές; Μήπως από τον Σεπτέμβριο πρέπει να παρθούν καινούρια μέτρα στο κουστούμι του λαού και θέλει να έχει μεγαλύτερα ποσοστά ή και αυτοδυναμία καθώς και νωπή λαική εντολή για να τα περάσει; Αυτές οι σκέψεις είναι που με ανησυχούν. Γιατί ναι, ο Σαμαράς είναι ακραιφνής δεξιός. Ναι, δεν κρατάει πια τα προσχήματα. Ναι, ζηλεύει τη δόξα του Ερντογάν. Αλλά θα του ήταν πολύ δύσκολο να επιβάλλει καινούρια μέτρα με την παρούσα κατάσταση. Εξ ου και η επιλογή του κλεισίματος της ΕΡΤ. Με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια. Ανησυχώ και ανησυχώ πολύ...