Προχτές μια από τις παρασκευάστριες μου
στο Νοσοκομείο μου ανακοίνωσε ότι παραιτείται και φεύγει με την
οικογένεια της στη Γερμανία, αφού ο άντρας της είναι δυο χρόνια άνεργος
και αδυνατούν να ζήσουν μόνο με τον μισθό της αυτοί και τα δυο τους
παιδιά. Η Ελλάδα λοιπόν που αγωνίζεται να αντιμετωπίσει το
μεταναστευτικό κύμα από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας, ταυτόχρονα
αντιμετωπίζει τη φυγή του λαού της ως οικονομικούς μετανάστες προς τις
ευημερούσες χώρες της Ευρώπης. Πριν από χρόνια οικονομικούς μετανάστες
είχαμε κι εμείς. Με τα σημερινά δεδομένα οι πρώην οικονομικοί μας
μετανάστες φεύγουν για άλλες πατρίδες (όπως έκανε η γυναίκα που μας
καθάριζε Γεωργιανή στην καταγωγή που αναζήτησε καλύτερη τύχη προς τη
Ρωσία μαζί με την οικογένεια της) και μας έρχονται μετανάστες εξ αιτίας
κυρίως των πολέμων που συμβαίνουν στη χώρα τους. Τα φαινόμενα των
καικιών των υπερφορτωμένων ανθρώπινες ψυχές που βουλιάζουν στη Μεσόγειο
όπως πρόσφατα συνέβη, με αποτέλεσμα οι κυβερνώντες τη Μάλτα και την
Ιταλία να χαρακτηρίσουν τη Μεσόγειο ως απέραντο "τάφο", είναι συχνά και
δείχνουν την απελπισία και τη θυριωδία που γνωρίζουν αυτοί οι άνθρωποι
στην πατρίδα τους, η οποία είναι τόσο μεγάλη ώστε τους οδηγεί να
στοιβαχτούν σε ένα σαπιοκάραβο και να ανοιχτούν στο πουθενά για να
σωθούν. Η τραγική ιστορία της μητέρας που γέννησε το παιδί της για να
πνιγεί μετά μέσα σε λίγα λεπτά μαζί του δείχνει το μέγεθος του
προβλήματος που αντιμετωπίζουν. Η τραγική βέβαια αστειότητα ήταν ότι
όσοι σώζονται συλλαμβάνονται μετά γιατί παραβίασαν τους νόμους περί
μετανάστευσης. Ο πρωθυπουργός μας φεύγει για να πάει να συνομιλήσει με
την ηγεσία της Ιταλίας και της Μάλτας για το μεταναστευτικό το οποίο θα
είναι ψηλά στην ατζέντα της Ελληνικής προεδρίας της Ευρωπαικής Ένωσης.
Ωστόσο, μέσα στα όσα ακούσαμε αυτές τις μέρες μόνο μια χαμηλή φωνή είπε
την αλήθεια. Για να αντιμετωπιστεί αυτό το χωρίς λογική κύμα
μετανάστευσης πρέπει να αντιμετωπιστούν τα αίτια που το δημιουργούν
δηλαδή οι πόλεμοι. Και θα πει κανείς πως να αντιμετωπιστούν πόλεμοι σε
ξένες χώρες, μπορεί επίσης να πει, αυτοί οι άνθρωποι στην Αφρική επί
παραδείγματι σκοτώνονται αιώνες μεταξύ τους το ιδιο και στο Αφγανιστάν
και στις Μουσουλμανικές χώρες της Μεσογείου. Δεν είναι όμως τόσο απλά τα
πράγματα. Ας θυμηθούμε ότι ειδικά η Αφρική είναι πρώην προτεκτοράτα και
αποικία Άγγλων, Γάλλων, Ολλανδών κ.λ.π. Οι οποίοι, όλοι ανεξαιρέτως,
όταν έφυγαν ακολούθησαν το δόγμα "διέρρεε και βασίλευε". Το ίδιο στο
Πακιστάν και την Ινδία. Το δε Αφγανιστάν δεν ήταν ποτέ μια χώρα, ένα
κράτος. Εκεί κατοικούσαν νομαδικές φυλές που είναι αδύνατον να
συνυπάρξουν μεταξύ τους κάτω από μια κυβέρνηση. Οι ξένοι έσπειραν παντού
τα ζιζάνια και εξακολουθούν να τα σπέρνουν ώστε να επεμβαίνουν δήθεν
για να λύσουν τα προβλήματα και με αυτόν τον τρόπο να συνεχίζουν να
ελέγχουν με τις δοτές κυβερνήσεις που τοποθετούν, τον πλούτο αυτών των
χωρών όπως το πετρέλαιο, το αέριο, το ουράνιο, τα διαμάντι και πάει
λέγοντας. Η παρουσία τους εκεί, οδηγεί στον υπερβολικό θρησκευτικό
φανατισμό και στους αιματηρούς και εξοντωτικούς πολέμους οι οποίοι
αναγκάζουν τους κατοίκους να φορτωθούν σε ένα σαπιοκάραβο για να
γλιτώσουν. Θέλει κανείς να φύγει από το σπίτι του, από τη χώρα του;
Κανείς! Οι άνθρωποι αυτοί εξαναγκάζονται. Και αν δεν φροντίσουν οι
"πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι και Αμερικανοί να τους αφήσουν στην ησυχία
τους, το μεταναστευτικό όχι μόνο δεν θα λυθεί, αλλά θα διογκώνεται μαζί
με την δυσφορία των λαών που τους υποδέχονται στη χώρα τους και είναι
ήδη εν δυνάμει μετανάστες και αυτοί. Οικονομικοί όπως είπαμε στην αρχή.
Όταν όμως στις χώρες του Ευρωπαικού νότου που κατεξοχήν συγκεντρώνουν
τον μεγάλο όγκο των "πολιτικών" όπως τους λέω εγώ μεταναστών, υπάρχει
μεγάλη ανεργία που οδηγεί τους λαούς τους στη μετανάστευση, πως οι
άνθρωποι αυτοί να δουν με καλό μάτι τους άλλους μετανάστες που
κατατρεγμένοι θα κάνουν οποιαδήποτε δουλειά και σίγουρα θα πάρουν
κάποιες δουλειές από τους ντόπιους. Με τον τρόπο αυτό ο κύκλος της
μετανάστευσης, δουλείας, απαξίωσης, ρατσισμού και φασισμού τροφοδοτείται
και είναι κατά τη γνώμη μου το λιγότερο, υποκριτικό να διαρρηγνύουν
τα ιμάτια τους οι αρχηγοί των κρατών της Ευρώπης. Ξαναλέω πως, όσους
τοίχους και να υψώσουμε αυτοί οι άνθρωποι θα εξακολουθήσουν να έρχονται
για να μην πεθάνουν από την ματσέτα στη χώρα τους. Θα έρχονται και εμείς
θα διυλίζουμε τον κώνωπα και θα καταπίνουμε την κάμηλο, κοιτώντας το
δένδρο κι όχι το δάσος που είναι η επίλυση της αιτίας του προβλήματος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου