Aκούω σε ενημερωτικές εκπομπές σκληρή κριτική για το μισθολόγιο των Βουλευτών.
Το εύκολο είναι να συνταχθεί κανείς με αυτές τις κριτικές και να πει ότι «σε αυτές τις εποχές και με αυτή την ανεργία…και με αυτή την κρίση, που ο λαός πεινάει μπλα μπλα…ότι η βουλευτική αποζημίωση πρέπει να ενταχθεί στο…ενιαίο μισθολόγιο των…δημοσίων υπαλλήλων»
Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.
1. Ο Βουλευτής δεν είναι δημόσιο υπάλληλος.
2. Μπορεί να εκλεγεί μία μόνο φορά και ποτέ ξανά.
3. Η θητεία του μπορεί να μην είναι 4ετής αφού ουκ ολίγες φορές τελειώνει νωρίτερα λόγω πρόωρων εκλογές. Και στην Ελλάδα οι πρόωρες εκλογές είναι πιο συχνό φαινόμενο απ΄την εξάντληση της 4ετιας.
Ας πάμε παρακάτω.
Κάπου εδώ πρέπει να αποφασίσουμε τί θέλουμε. Θέλουμε έναν Βουλευτή αξιοπρεπή που να διεξάγει την προεκλογική του εκστρατεία με ιδίους πόρους ή με…σπόνσορες (όπως Αμερική)
Θέλουμε Βουλευτή απαλλαγμένο και απεξαρτημένο από εξωθεσμικά κέντρα λήψης αποφάσεων;
Ασφαλώς, υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία δεν θα δίνει την δυνατότητα και την απαιτούμενη ελευθερία κινήσεων και αποφάσεων στους Βουλευτές.
Από εκεί και μετά, η ευθύνη πάει σε όλους εμάς, τους πολίτες, που με τις επιλογές μας θα απομακρύνουμε όλους εκείνους που είναι… ευεπίφοροι σε υπόγειες διαδρομές._
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου