Ένα σχόλιο για το "Ποτάμι" του Σταύρου Θεοδωράκη θα το κάνω: Κατ' αρχήν
για τον ίδιο τον Θεοδωράκη, λευκό περιστέρι δεν είναι προέρχεται από το
πλέον συστιμικό μέσο μαζικής ενημέρωσης δηλαδή το κανάλι Mega. Έχει και
φιλικές σχέσεις με την οικογένεια Σημίτη. Όπως και στις εκπομπές του
που είχαν πάντα μια δόση αφηρημένου, αμφίσημου και light έτσι ώστε να
θίγονται καίρια ζητήματα αλλά να μην θίγετε κανείς, με το ίδιο
τηλεοπτικό στίλ που εκτός των άλλων βολεύει γιατί ανακαλεί εικόνες από
τις τηλεοπτικές εκπομπές του κάνοντας τον περισσότερο αναγνωρίσιμο,
εμφανίζεται και σε σχέση με το κόμμα που δημιούργησε. Το ίδιο αμφίσημα,
μπερδεμένα και θολά ακούγονται αυτά που λέει ο ίδιος ή και όσοι
εμφανίζονται ως συνοδοιπόροι του. Λίγο τσιμπάνε από δω λίγο τσιμπάνε από
εκεί, όσον αφορά την ιδεολογία και τις θέσεις τους, ουσιαστική απάντηση
έντεχνα δεν δίνουν, έτσι ώστε λίγες ψήφους να τσιμπάνε από εδώ και
λίγες από εκεί μεγαλώνοντας τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις τα οποία
για ένα νέο κόμμα είναι στ' αλήθεια εντυπωσιακά. Η πιο σοκαριστική
απάντηση ήταν η ακόλουθη: "Εμείς θα διαμορφωνόμαστε στην πορεία ανάλογα
με τις ανάγκες των ψηφοφόρων". Δηλαδή με λίγα λόγια όπου φυσάει ο άνεμος
το ποτάμι θα πηγαίνει και θα γίνεται αρεστό. Αυτό όμως δεν είναι
ιδεολογία είναι η χειρότερη μορφή δημαγωγίας. Με λίγα λόγια μας λένε,
ότι θα λένε αυτά που θέλει να ακούει ο κόσμος. Και ώς ένα βαθμό αυτό
μπορεί να το κάνουν τόσα χρόνια όλα τα κόμματα αλλά εδώ πρόκειται για
ένα νέο κόμμα το οποίο θα μπορούσε να δώσει νέα ελπίδα και μια νέα
πραγματικότητα στο εκλογικό σώμα και όχι να είναι η προσωποποίηση του
αριβισμού! Με όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να μη σχηματίζεται στο μυαλό η
σκέψη ότι το "Ποτάμι" δημιουργήθηκε για να διευμβολίσει να ποσοστά του
ΣΥΡΙΖΑ, είναι δηλαδή βαλτό από το κατεστημένο, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.
Και όσο και αν προς το παρόν φαίνεται να πέρνει ψήφους από τους
Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Δημοκρατική Αριστερά, άν πάρει τις ψήφους
των αναποφάσιστων οι οποίοι την τελευταία στιγμή στην κάλπη θα έκαναν τη
διαφορά για την εκτίναξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ τη ζημιά θα την έχει
κάνει. Ένα είναι βέβαιο. Οι άνθρωποι που δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν και
κυρίως οι νέοι, που ανήκουν στη γενιά του Internet, στη γενιά των
παιδιών που μεγάλωσαν με ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, στη γενιά των παιδιών
που έχουν σιχαθεί και δεν θέλουν ούτε να βλέπουν ούτε να ακούν για το
κατεστημένο πολιτικό σύστημα, η λεγόμενη απολιτίκ γενιά μπορεί να
σηκωθεί από την καρέκλα του υπολογιστή και να πάει να ψηφίσει το κόμμα
του Θεοδωράκη. Έτσι, γιατί θα πιστεύει ότι κάνει επανάσταση ή θα
πιστεύει ότι ρίχνει αντιδραστική και αντισυστιμική ψήφο. Κάποτε οι νέοι ψήφιζαν αριστερά. Σήμερα, απογοητευμένοι από όλους και όλα, άνεργοι, περιθωριοπημένοι από την αγορά εργασίας, θα καταφύγουν στο οικείο πρόσωπο ενός απολιτίκ ιντερνετικού τύπου ό οποίος, σιγά και "χαλαρά" θα τους εμπνεύσει θα δουν σε αυτόν έναν δικό τους και θα ενισχύσει με το προφίλ του την απόλυτη απέχθεια τους για κάθε τι πολιτικό. Και εδώ είναι η μεγάλη παγίδα. Οι ιδεολογίες όσο κι αν χτυπήθηκαν όσο κι αν τις καπηλεύτηκαν δεν έχουν πεθάνει. Υπάρχουν και ισχύουν πάντα. Το αφηρημένο στύλ ενός τύπου που δεν λέει τίποτα άλλο από "παπάρες" και με συγχωρείται για την έκφραση δεν θα έπρεπε να ενισχύει την τάση στην απαξίωση των ιδεολογιών. Γιατί κατά τη γνώμη μου δεν είναι απολιτίκ. Είναι μια εμβόλιμη μέθοδος που μεταχειρίζεται το κατεστημένο εκμεταλευόμενο την δημιουργηθήσα απάθεια των νέων, για να τους τραβήξει από αυτό που η ηλικία τους προστάζει. Να γίνουν μπροστάρηδες για να αλλάξει αυτός ο τόπος και επιτέλους να κυριαρχήσει η πραγματική δημοκρατία κι όχι ο νεοφιλελεφθερισμός και η στυγνή άκρα δεξιά που αντιπροσωπεύουν ο Σαμαράς και η Μέρκελ, για το καλό της Ελλάδας και της Ευρώπης των λαών της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου