Παρακολούθησα το debate των υποψήφιων πρόεδρων της Κομισιόν. Νομίζω ότι ο Τσίπρας ήταν καλός. Θα έλεγα καλίτερος από όλους αλλά περιορίζομε να πω ότι ήταν διαφορετικός από τους άλλους. Διαφορετικός ο λόγος του, διαφορετική η παρουσία του. Αυτό εν μέρει μπορεί να οφείλεται στο ότι οι φυσιογνωμίες του Γιούνγκερ και του Σούλτς μου είναι αντιπαθείς. Όλοι γνωρίζουμε το ρόλο του Γιούνγκερ σε αυτά που περνάει η Ελλάδα, όσο για τον Σούλτς θεωρώ ότι είναι το σοσιαλιστικό δεκανίκι της Μέρκελ για να κυβερνάει χωρίς αντιπολίτευση. Ο απόλυτα νεοφιλελεύθερος Φερχόφεν δεν είχε τίποτα για να με ξαφνιάσει. Η πράσινη ήταν καλή αλλά που να πάρει μακάρι η λύση για όλα μας τα προβλήματα να ήταν η πράσινη ανάπτυξη. Ο Αλέξης μιλώντας Ελληνικά όχι γιατί στρεφόταν στο Ελληνικό ακροατήριο όπως είπαν τα συστημικά μίντια, αλλά γιατί είναι Έλληνας όσο ο Παπανδρέου που μιλάει παντού Αγγλικά Αμερικανός, συστήθηκε με αμεσότητα προβάλοντας αμέσως το πρόβλημα της χώρας του. Στο μεταναστευτικό δεν παρέλειψε να θυμήσει ότι η Ευρώπη πρέπει να πάψει να δημιουργεί προβλήματα πολέμων αν θέλει να πάψει να βλέπει τους μετανάστες να συσωρεύονται στα σύνορά της, υποκρινόμενη αποτροπιασμό. Στην Ουκρανία είπε πως αυτοί που κυβερνούν τώρα έχουν ακροδεξιά νεοναζιστικά στοιχεία μέσα τους και η Ευρώπη αντί να τους υποστηρίζει πρέπει να μην επιτρέψει να αναπτύσσονται τέτοια στοιχεία στα σύνορά της. Ήταν καλός και ήταν διαφορετικός. Τόσο που ο Γιούνγκερ τον οποίο στρίμωξε ο Τσίπρας έσπευσε την άλλη μέρα να δηλώσει ότι είναι επικίνδυνος και δεν πρέπει να κυβερνήσει θαρείς και τον ρώτησε κανένας και λες και επιτρέπεται αυτή η απροκάλυπτη επέμβαση στα τεκτενόμενα μιας ανεξάρτητης χώρας. Αλλά είπαμε το ποιός είναι ο Γιουνγκερ το ξέρουμε και την αλαζονία που κουβαλάει επάνω του εν πολλοίς την εξέθρεψαν και οι κυβερνώντες τώρα την Ελλάδα οι οποίοι όπως ο Βενιζέλος π.χ. έχουν οι ίδιοι περισσή αλαζονία. Εκείνο που θα ήθελα να σχολιάσω είναι τη στάση της κυβέρνησης και των μέσων ενημέρωσης απέναντι στην παρουσία του Αλέξη Τσίπρα. Και άντε η κυβέρνηση, με αυτή τη μίζερη και μικρόψυχη όλο κακιούλα αντιμετώπιση μπορεί να γίνει κατανοητή. Αλλά τα μέσα ενημέρωσης; Ότι κι αν είναι ο Τσίπρας, τον ύποστηρίζει κανείς ή όχι, η υποψηφιότητα τους είναι ένα σημαντικό γεγονός για την Ελλάδα κάτι που δεν μας συμβαίνει συχνά. Ένας Έλληνας μιλούσε για τα δεινά της πατρίδας μας στους Ευρωπαίους. Πρόβαλε αυτά που περνάμε και το πόσο έχουμε υποφέρει. Αντιμετώπιζε στα ίσα αυτούς που ζούν στη δική τους πραγματικότητα και μάλλον δεν ξέρουν τι συμβαίνει και πως ζουν οι λαοί της Ευρώπης. Δεν θα έπρεπε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να προβάλλουν λίγο περισσότερο το γεγονός αυτό; Λένε πως όποιος είναι μίζερος στα χρήματα είναι μίζερος και στα αισθήματα. Εγώ θα έλεγα ότι όποιος είναι μίζερος στους χαρακτηρισμούς του θα είναι μίζερος παντού. Για μια ακόμα φορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης απέδειξαν πως αυτό για το οποίο νοιάζονται δεν είναι η χώρα αλλά τα διαπλεκόμενα συμφέροντά τους που ικανοποιούνται από την νυν κυβερνητική πολιτική. Με αποτέλεσμα το προιόν των ειδήσεων τους να είναι ένα άνευ προηγουμένου μπαλωμένο ρούχο από το πολύ ράβε και ξήλωνε. Ας είναι. Αυτή η χώρα πάντα υπέφερε από εγωισμούς και κακίες. Αλλά το καλό, το ωραίο και το σωστό όσο κι αν του γυρίσεις την πλάτη και το πατικώσεις να μη φαίνεται, θα έρθει η στιγμή που θα ανθίσει και θα φανεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου