Διαβάζω και ξαναδιαβάζω περί…«αλλαγής πολιτικής».
Για μένα όλο αυτό που γίνεται σήμερα μου θυμίζει ένα απλό παράδειγμα. Ο άσωτος υιός/κόρη που ξόδευε χρήματα σε πολυτελή τρόπο διαβίωσης (ή εν πάση περιπτώσει πολύ πέραν των δυνατοτήτων του) βρέθηκε κάποια στιγμή αντιμέτωπος με τα χρέη του.
Τότε, για να ΜΗ πάει ο υιός (ή κόρη) φυλακή δέχθηκε την εγγύηση του…μπαμπά και της μαμάς προς τις τράπεζες.
Τότε όμως…η μαμά και ο μπαμπάς επέβαλαν πολύ σκληρούς όρους. Τέρμα τα τσιγάρα, τα ποτά, τα ξενύχτια, η άσωτη ζωή…
Ανέλαβαν την εγγύηση του χρέους αλλά απαίτησαν από τον υιό/κόρη να μάθει να ζει με αυτά που βγάζει ΚΑΙ αφού ξεπληρώνει αυτά που χρωστάει κατόπιν διακανονισμού.
Τότε, για να ΜΗ πάει ο υιός (ή κόρη) φυλακή δέχθηκε την εγγύηση του…μπαμπά και της μαμάς προς τις τράπεζες.
Τότε όμως…η μαμά και ο μπαμπάς επέβαλαν πολύ σκληρούς όρους. Τέρμα τα τσιγάρα, τα ποτά, τα ξενύχτια, η άσωτη ζωή…
Ανέλαβαν την εγγύηση του χρέους αλλά απαίτησαν από τον υιό/κόρη να μάθει να ζει με αυτά που βγάζει ΚΑΙ αφού ξεπληρώνει αυτά που χρωστάει κατόπιν διακανονισμού.
Λοιπόν. Καλή η πλάκα περί κοινωνικά πονεσιάρηδων και ανάλγητων. Και μάλιστα όταν “ανάλγητοι” εμφανίζονται αυτοί που μπήκαν χθες στην πολιτική ενώ…πονεσιάρηδες αυτοί που ζήσανε τις καλές ημέρες και θήτευσαν επί σειρά δεκαετιών σε θέσεις ευθύνης στον κομματικό και κρατικό μηχανισμό…
Όχι άλλο κάρβουνο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου