.jpg)
H Kεντρική Επικοινωνιακή Γραμμή των δυο κομμάτων που σχημάτιζαν την προηγούμενη Κυβέρνηση ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγούσε πολύ γρήγορα τη Χώρα στα «βράχια». Η σύγκρουση με τους Ευρωπαίους Εταίρους θα ήταν μετωπική, θα έκλειναν οι κάνουλες ρευστότητας (και άρα τα ΑΤΜ των τραπεζών θα έμεναν χωρίς ευρώ) ενώ τα ράφια των σούπερ μάρκετ χωρίς...χαρτί υγείας.
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε τον δρόμο της διαπραγμάτευσης και του συμβιβασμού.
Η προεκλογική επικοινωνιακή γραμμή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ καταρρέει και άρα είναι υποχρεωμένοι να την τροποποιήσουν εφαρμόζοντας το...plan B.
Σύμφωνα λοιπόν με το plan Β τα δυο κόμματα «δικαιώνονται» στην πολιτική που εφάρμοζαν αφού «ο ΣΥΡΙΖΑ προσχωρεί στις θέσεις τους»
Ο αντίλογος είναι ότι, με την νέα Κυβέρνηση αποφεύχθησαν άλλα «μέτρα» ενώ προχωρά γρήγορα σε ενέργειες καταπολέμησης της ανθρωπιστικής κρίσης και σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις.
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ανεξάρτητα από το αν εφαρμοστεί το 75% ή το 85% ή το 95% του Μνημονίου (και τα διόλου ευκαταφρόνητα αντίστοιχα ποσοστά ανακούφισης), η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά την δύσκολη οικονομική κατάσταση της Χώρας και ότι υπάρχουν αυστηροί κανόνες επιτήρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών η Χώρα έχασε τον έλεγχο και τα κέντρα αποφάσεων στην Ευρώπη είναι εμφανώς δύσπιστα για τις ειλικρινείς προθέσεις της Ελλάδας.
Αυτό που δεν λαμβάνει υπόψη το...«plan B» είναι το ενδεχόμενο...η κοινωνία να επιθυμεί ριζική ανανέωση στο πολιτικό στερέωμα της Χώρας κάτι που πρέπει να αξιολογήσουν τα κόμματα της προηγούμενης κυβέρνησης εφόσον επιθυμούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση και ανάκαμψη τους.
Ασφαλώς το πρόβλημα είναι πολύ πιο οξύ στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ για το οποίο τα πράγματα είναι πλέον οριακά. Η Νέα Δημοκρατία, όπως έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο, διαθέτει πολύ πιο ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης και ένα παραδοσιακά πολύ πιο συγκροτημένο και πειθαρχημένο κομματικό μηχανισμό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά του Κώστα Καραμανλή (αλλά και της Ντόρα Μπακογιάννη) σε αντίθεση με τον....Γιώργο Παπανδρέου που από Πρόεδρος του κραταιού ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός έγινε πρόεδρος ενός μικρού εξωκοινοβουλευτικού κόμματος.
Στο ΠΑΣΟΚ ζητούν άμεση μετάβαση στο «νέο» όμως εγείρονται σοβαρά ερώτημα για το ΠΟΙΟΣ θα αναλάβει τα ηνία του κόμματος και ΠΟΙΟΙ θα σχηματίσουν την νέα ηγετική ομάδα σε ένα κόμμα που δεν λειτουργεί τίποτε. Οι τοπικές οργανώσεις είναι διαλυμένες ενώ οι Τομείς παραγωγής πολιτικής βρίσκονται σε πλήρη αποσύνθεση.
Υποθέτουμε ότι μετάβαση στο...«νέο» δεν σημαίνει ανέλιξη στην ιεραρχία του κόμματος ενός...συνταξιούχου με μόνα ένσημα σε κομματικά και Υπουργικά καθήκοντα.
Ούτε επίσης ανέλιξη προσώπων από την «νεότερη γενιά» με πλούσια δραστηριότητα στην κομματική ίντριγκα και διαγκωνισμούς από...κούνια αλλά με μηδενικές γνώσεις/ικανότητες στο πραγματικό πεδίο της πολιτικής και της καλός νοούμενης κομματικής λειτουργίας.