Στην καθιερωμένη μου Κυριακάτικη βόλτα ο δρόμους με έβγαλε έξω από την Οικία...Σταμάτη-Τσοχατζόπουλου επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου δίπλα στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Η οικία θα μπορούσε να αποτελέσει ένα Μνημείο για το πως ένα Ιστορικό κόμμα με μεγάλη προσφορά στον τόπο (εκδημοκρατισμού και εκσυγχρονισμού) οδηγήθηκε στην απαξία και την πτώση.
Όμως, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, μπορούμε να πούμε ότι φαινόμενα σήψης και διαφθοράς πολιτικών στελεχών υπήρξαν μόνο στο ΠΑΣΟΚ και ότι στο έταιρο (πρώην) μεγάλο κυβερνητικό κόμμα στην Νέα Δημοκρατία όλα ήταν αγγελικά πλασμένα;
Δύσκολα μπορούμε να το πούμε. Πολύ δύσκολα.
Γιατί όμως τα φώτα της δημοσιότητας πέσανε πάνω στα πασοκικά πρώην στελέχη;
Σε μια χαλαρή καλοκαιρινή συζήτηση που έκανα με αγαπητό φίλο είδα μια άλλη διάσταση του θέματος.
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα με πολύ μακρύτερη πολιτική παράδοση. Εκπροσωπούσε την λεγόμενη αστική τάξη. Εκπροσωπούσε και...αρκετά «τζάκια» με οικονομική επιφάνεια.
Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στα πολιτικά πράγματα το 1974 προσπαθώντας να εκπροσωπήσει τους «μη προνομιούχους» και κυβέρνησε πρώτη φορά μόλις το 1981.
Στην πορεία βέβαια διάφορα στελέχη του ζαλισμένα από την μέθη της εξουσίας δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στο να βάλουν το...χέρι στο μέλι.
Ίσως, η διαφορά ήταν ότι το έκαναν με κάπως άγαρμπο τρόπο, χωρίς προσοχή και χωρίς να...ληφθούν τα απαραίτητα μέσα προστασίας.
Δημιούργησαν μια νέα τάξη νεόπλουτων που πάνω στην βιασύνη και την λαιμαργία τους δεν φρόντιζαν να σκουπίζουν έγκαιρα τους λεκέδες από το...λάδι και το μέλι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου