Zητάμε από άξιους νέους να είναι στην πρώτη γραμμή της πολιτικής. Τί δίνουμε;

Η διαρκής αναζήτηση νέων, άξιων και ικανών προσώπων για να ασχοληθούν με την πολιτική και η ενθάρρυνση τους έχει κουράσει. Οχι τόσο την κοινωνία αλλά πρωτίστως τους ίδιους.
Μεσα στην ζούγκλα της καθημερινοτητας η διακοπή των δραστηριοτήτων, εν πολλοίς βιοποριστικων και οικογενειακών, για την "προσφορά" εχει υψηλό κόστος.
Απ την άλλη, δεν φαίνεται επι του πρακτέου και στο δια ταύτα η...ενθάρρυνση να συνοδεύεται από στήριξη όταν αυτή χρειάζεται.
Με αυτά και με αυτά λοιπόν οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι δεν έρχονται απο τον ουρανό. Εμείς τους εκλέγουμε με την ψήφο, την ανοχή ή την αποχή μας.
Αρα η...ενθάρρυνση είναι μάλλον υποκριτική γιατί οι περισσότεροι άλλα έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους.
Προσωπικά, σε έναν νέο και άξιο, απ' τις όποιες εμπειρίες και βιώματα έχω, θα τον συμβούλευα να μην ασχοληθεί έτσι οπως εχει τουλάχιστο τώρα η κατάσταση.
Ή οπως έγραψε πολύ εύστοχα κύριος αρθρογράφος της εφημερίδας Καθημερινή θα τον συμβούλευε να φύγει στο εξωτερικό...