της Μαρίας ΣπυράκηΟι Φινλανδοί είναι ψυχροί με τους έλληνες πολιτικούς ανεξαρτήτως κόμματος. Το διαπίστωσε ο Γιώργος Παπανδρέου όταν συνάντησε την ομόλογό του, την ίδια αίσθηση είχε και ο Αντώνης Σαμαράς που είδε τον ομοιδεάτη του αναπληρωτή πρωθυπουργό. Ούτε να ακούσουν δεν θέλουν για ελαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των χωρών του Νότου, που διαλύονται από την κρίση. Οι Φινλανδοί είναι δανειστές, αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που μας βλέπουν με μισό μάτι…
Η Φινλανδία είναι μια χώρα των πέντε εκατομμυρίων, με τους κατοίκους της να μοιράζονται ανάμεσα σε χιλιάδες μικρά νησιά στις λίμνες, τον καιρό παγωμένο και το μισό χρόνο τον ήλιο να εμφανίζεται μόνο λίγες ώρες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της. Και έκανε την κρίση ευκαιρία, εφαρμόζοντας τρεις βασικές πολιτικές:
- Επένδυσε στην εκπαίδευση και την καινοτομία. Μέσα σε λίγα χρόνια έφτιαξε το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, όπου η προσωπικότητα αναπτύσσεται παράλληλα με τις δεξιότητες σε ένα σχολείο που ευνοεί τη συλλογική δράση και το σεβασμό στη διαφορά.
- Επένδυσε στις νέες τεχνολογίες. Στα εκατοντάδες χωριά των ψαράδων, στα σπίτια το δίκτυο ύδρευσης εγκαθίσταται παράλληλα με το ευρυζωνικό. Δεν νοείται νοικοκυριό χωρίς σύνδεση στο δίκτυο, δεν υπάρχει υπηρεσία που να μην παρέχεται ηλεκτρονικά από την Υγεία και την Εκπαίδευση μέχρι την εξυπηρέτηση των πολιτών από τη Δημόσια Διοίκηση.
- Συνέδεσε τους μισθούς με την παραγωγικότητα στο Δημόσιο Τομέα, δημιουργώντας ένα κράτος -πρότυπο, όπου οι υπάλληλοι λειτουργούν με μοναδικό γνώμονα το Δημόσιο συμφέρον και την εξυπηρέτηση του πολίτη. Εκεί η διαφθορά όχι μόνο δεν ανθεί, αλλά είναι τελείως έξω από τη σκέψη και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Η Φινλανδία από την κρίση του ’90 πέρασε στην πρώτη γραμμή της ανταγωνιστικότητας. Ως το 2007 ήταν πρώτη στην ανταγωνιστικότητα, τώρα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα -λόγω και της κρίσης που χτύπησε την Ευρώπη, καθώς το 90% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο έδαφός της προέρχονται από την ΕΕ.
Είναι μια ιστορία από αυτές που οι οικονομολόγοι ονομάζουν θαύματα. Το έκαναν μόνοι τους κερδίζοντας το στοίχημα για το λαό τους, που πέρασε από κατοχή Ρώσων και Σουηδών και που υποχρεώθηκε σε ουδετερότητα στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας. Δεν λέω πως είναι εύκολο. Παραδέχομαι, μάλιστα, πως αν οι διεθνείς συνθήκες στις αγορές δεν ευνοούσαν τη Nokia και το εμπόριο των προϊόντων χαρτιού, μπορεί το θαύμα να μη γινόταν ποτέ.
Δεν μπορώ, όμως, να αμφισβητήσω ότι προσπάθησαν. Συλλογικά με θυσίες και έχοντας κοινό στόχο. Γι ΄αυτό και καταλαβαίνω την ψυχρότητα που δείχνουν οι πολιτικοί τους στους δικούς μας. Και πολύ θα ήθελα να τους μιμηθούμε γιατί, επιπλέον, εδώ ο ήλιος δεν βγαίνει μόνο το καλοκαίρι. Αρκεί η αισιόδοξη φύση μας να στρατευθεί για ένα νέο εθνικό όραμα. Κι αυτό σίγουρα δεν μπορεί να είναι η παράταση της ζωής με δανεικά ανεξαρτήτως επιτοκίου…
Η Φινλανδία είναι μια χώρα των πέντε εκατομμυρίων, με τους κατοίκους της να μοιράζονται ανάμεσα σε χιλιάδες μικρά νησιά στις λίμνες, τον καιρό παγωμένο και το μισό χρόνο τον ήλιο να εμφανίζεται μόνο λίγες ώρες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην ιστορία της. Και έκανε την κρίση ευκαιρία, εφαρμόζοντας τρεις βασικές πολιτικές:
- Επένδυσε στην εκπαίδευση και την καινοτομία. Μέσα σε λίγα χρόνια έφτιαξε το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, όπου η προσωπικότητα αναπτύσσεται παράλληλα με τις δεξιότητες σε ένα σχολείο που ευνοεί τη συλλογική δράση και το σεβασμό στη διαφορά.
- Επένδυσε στις νέες τεχνολογίες. Στα εκατοντάδες χωριά των ψαράδων, στα σπίτια το δίκτυο ύδρευσης εγκαθίσταται παράλληλα με το ευρυζωνικό. Δεν νοείται νοικοκυριό χωρίς σύνδεση στο δίκτυο, δεν υπάρχει υπηρεσία που να μην παρέχεται ηλεκτρονικά από την Υγεία και την Εκπαίδευση μέχρι την εξυπηρέτηση των πολιτών από τη Δημόσια Διοίκηση.
- Συνέδεσε τους μισθούς με την παραγωγικότητα στο Δημόσιο Τομέα, δημιουργώντας ένα κράτος -πρότυπο, όπου οι υπάλληλοι λειτουργούν με μοναδικό γνώμονα το Δημόσιο συμφέρον και την εξυπηρέτηση του πολίτη. Εκεί η διαφθορά όχι μόνο δεν ανθεί, αλλά είναι τελείως έξω από τη σκέψη και στο Δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Η Φινλανδία από την κρίση του ’90 πέρασε στην πρώτη γραμμή της ανταγωνιστικότητας. Ως το 2007 ήταν πρώτη στην ανταγωνιστικότητα, τώρα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα -λόγω και της κρίσης που χτύπησε την Ευρώπη, καθώς το 90% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο έδαφός της προέρχονται από την ΕΕ.
Είναι μια ιστορία από αυτές που οι οικονομολόγοι ονομάζουν θαύματα. Το έκαναν μόνοι τους κερδίζοντας το στοίχημα για το λαό τους, που πέρασε από κατοχή Ρώσων και Σουηδών και που υποχρεώθηκε σε ουδετερότητα στις πιο κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας. Δεν λέω πως είναι εύκολο. Παραδέχομαι, μάλιστα, πως αν οι διεθνείς συνθήκες στις αγορές δεν ευνοούσαν τη Nokia και το εμπόριο των προϊόντων χαρτιού, μπορεί το θαύμα να μη γινόταν ποτέ.
Δεν μπορώ, όμως, να αμφισβητήσω ότι προσπάθησαν. Συλλογικά με θυσίες και έχοντας κοινό στόχο. Γι ΄αυτό και καταλαβαίνω την ψυχρότητα που δείχνουν οι πολιτικοί τους στους δικούς μας. Και πολύ θα ήθελα να τους μιμηθούμε γιατί, επιπλέον, εδώ ο ήλιος δεν βγαίνει μόνο το καλοκαίρι. Αρκεί η αισιόδοξη φύση μας να στρατευθεί για ένα νέο εθνικό όραμα. Κι αυτό σίγουρα δεν μπορεί να είναι η παράταση της ζωής με δανεικά ανεξαρτήτως επιτοκίου…
Πηγή: aixmi.gr
Στην Ελλάδα αντίθετα επενδύουμε στην ξάπλα στο Δημόσιο και στην αρχή της ελάχιστης δράσης. Από συλλογικότητα άλλο τίποτα. Ο ένας κοιτάει να βγάλει το μάτι του άλλου. Δεν ενδιαφερόμαστε να κάνουμε προτάσεις. Μας αρκεί να αποτύχει ο αντίπαλος, ακόμα και αν αυτό σημαίνει και την δικιά μας αποτυχία. Μικρόψυχοι, ζηλιάρηδες και βλάκες. Μπορεί να μην είναι η πλειοψηφία έτσι. Δυστυχώς όμως είναι αυτή που βγαίνει στον αφρό και δείχνεται. Κρίμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια σένα και για μένα Mitsosms, έχει προ πολλού μαλλιάσει η γλώσσα μας να τα λέμε «εκεί» και να τα επαναλαμβάνουμε, αλλά τα γκρουπούσκουλα, οι αδαείς και οι μόνιμα εμπαθείς, εξακολουθούν:Έχοντες ώτα ακούειν, μη ακουέτωσαν …
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Π.Μανδραβέλης όμως τους «τα» λέει (επώνυμα φυσικά) και τους «ταπώνει» ανελέητα….....και αποστομωτικά…
Απαντούν…, αλλά ως συνήθως απαντούν άνοστα, απρόσωπα και φαιδρά….
Αλίευσα ετούτο το πάρα κάτω σπουδαίο και όσοι έχετε διάθεση και υπομονή, αξίζει τον κόπο, για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται:
http://papaioannou.wordpress.com/2011/03/07/o-%cf%80-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%ad%ce%bb%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b3%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%bc%ce%ae-%cf%80%ce%ac%ce%b3%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%85/#comments
Το είδα Δωδωναίε, όπως είδα και τα σχόλια που το συνοδεύουν. Τι να πω; Όταν κάποιος έχει έτοιμη την απάντηση πριν διαβάσει κάτι τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Δεν πειράζει πάντως. Τα γκρουπούσκουλα αυτά είναι μειοψηφία.
ΑπάντησηΔιαγραφή