ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του ΦΟΥΛΑΤΖΙΚ ΒΙΘΥΝΙΑΣ

23 ΙΟΥΝΙΟΥ 1920!! ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ!! ASIA MINOR! ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ!! ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του ΦΟΥΛΑΤΖΙΚ ΒΙΘΥΝΙΑΣ!! HOLOCAUST of FOULATZIK!!
Στις 23 Ιουνίου 1920 ο Ελληνικός Στρατός (Μεραρχία Αρχιπελάγους και Ταξιαρχία Ιππικού) προήλασε προς την Προύσα και μέχρι το βράδυ κατέλαβε την Κρεμαστή και το Μιχαλίτσι (Επαρχία Νίκαιας).
Την ίδια μέρα, Κεμαλικοί θέλοντας να προλάβουν την άφιξη του Στρατού μπήκαν στο Φούλατζικ της Βιθυνίας (είχε 1.800 κατοίκους, όλοι Έλληνες που μιλούσαν Τουρκική γλώσσα, οι Τούρκοι το έλεγαν «Κιουτσούκ Γιουνανιστάν» =Μικρή Ελλάδα), με σκοπό να σφαγιάσουν τους κατοίκους και να ληστέψουν τις περιουσίες τους. Εκεί γράφτηκε μία από τις τραγικότερες σελίδες της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Αυτά που διαδραματίστηκαν την ημέρα εκείνη καταγράφηκαν από τους ιστορικούς ως το «ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ του ΦΟΥΛΑΤΖΙΚ» .
Ο Τζεμάλ μπέης, στρατιωτικός διοικητής του Καραμουρσάλ ήταν επικεφαλής εξακοσίων (600) περίπου ατάκτων (τσέτες) που τους ακολουθούσαν πλήθος Τούρκων χωρικών. Γύρω στις 15.00 οδήγησαν στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου τους άντρες του χωριού από 14 ετών και πάνω, περίπου 300, όπου δήθεν θα τους μιλούσε ο Τζεμάλ – μπέης. Όταν συγκεντρώθηκαν, μπήκε μέσα ο σαδιστής Τζεμάλ – μπέης και μπροστά σε όλους, ΒΑΣΑΝΙΣΕ με απερίγραπτη ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ τον εβδομηντάχρονο ιερέα και εθνομάρτυρα παπά – Φίλιππο.Του πέρασε καπίστρι στο λαιμό και χαλινάρι στο στόμα, του έβγαλε με μαχαίρι το ένα του μάτι, τον έσυρε στο Ιερό, κι εκεί τον ΕΣΦΑΞΕ, πάνω στην Αγία Τράπεζα. Έπειτα έσυραν το σώμα του με ένα άλογο, στους δρόμους του χωριού και το πέταξαν σε μια χαράδρα. Στη συνέχεια έδεσαν την πόρτα της εκκλησίας και έβαλαν φωτιά για να ΚΑΨΟΥΝ τους έγκλειστους. Αυτοί για να αποφύγουν τον φρικτό θάνατο έσπασαν την πόρτα και έτρεξαν έξω, γνωρίζοντας ότι τους περίμεναν οι Τούρκοι. Πολλοί τουφεκίστηκαν, οι τραυματίες ΣΦΑΧΤΗΚΑΝ στον περίβολο της εκκλησίας,
Οι Τούρκοι οδήγησαν έξω από το χωριό περί τα δέκα (10) κορίτσια, τα υποχρέωσαν να γδυθούν και να χορεύουν υπό τους ήχους ζουρνάδων και νταουλιών, πάνω στα πτώματα. Πολλές γυναίκες ατιμάστηκαν από τον τουρκικό όχλο. Περί τις είκοσι (20) μικρομάνες έπεσαν μαζί με τα παιδιά τους στον γκρεμό για να γλιτώσουν την ατίμωση.
Το σύνολο των νεκρών, μεταξύ των οποίων και βρέφη δεν ήταν δυνατό να εξακριβωθεί. Μέχρι σήμερα εντοπίσθηκαν 182 ονόματα, ενώ η φυγή στο βουνό, οι στερήσεις, οι ασθένειες και η πείνα προκάλεσαν άγνωστο αριθμό επί πλέον θυμάτων.
Στον Ελληνικό Στρατό είχε δοθεί εντολή να οριοθετήσει τη θέση του λίγα χιλιόμετρα έξω της Προύσας, στο Κεστέλ, και μη προελάσει ανατολικώτερα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνουν απροστάτευτα τα ελληνικά και αρμενικά χωριά της Νικομήδειας, του Αστακινού Κόλπου και της Νίκαιας. Τους περίμενε η ίδια τύχη μ΄αυτήν του Φούλατζικ. Δεν γλύτωσαν ούτε τα χωριά των Κιρκασίων: Νεοχώρι (Γενίκιοϊ), Οβατζίκ, Τουγκέλ, Καράτεπε, Φιντικλί, Κόνσες, Λεύκες, Οράκιοϊ, τα χωριά της περιοχής Καράσου στις εκβολές του Σαγγαρίου, είναι κάποια από αυτά που υπέστησαν τη μανία των Τουρκικών συμμοριών, τις οποίες καθοδηγούσαν Νεότουρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί της περιοχής Νικαίας– Νικομηδείας– Καράμουρσαλ
΄Όσοι διασώθηκαν, κατευθύνθηκαν νύκτα προς τα βουνά του Κραν για να ξεφύγουν. Μετά από περιπλάνηση σαράντα ημερών οι Φουλατζικιώτες συνάντησαν τον Ελληνικό Στρατό που στο μεταξύ είχε απελευθερώσει τη γύρω περιοχή (από το Καραμουρσάλ μέχρι τη Νικομήδεια). Από το Καραμουρσάλ προωθήθηκαν με πλοία στη Νικομήδεια και μετά στάλθηκαν στην Κωνσταντινούπολη όπου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Μπεσίκτας (το βυζαντινό Διπλοκυόνιο).
Στις 24 Ιουλίου 1923 υπογράφηκε η Συνθήκη της Λωζάνης όπου προβλεπόταν η υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών με μοναδικό κριτήριο το θρήσκευμα και όχι η γλώσσα ή η εθνική συνείδηση. Οι Φουλατζικιώτες ακολουθώντας τη μοίρα του υπόλοιπου Ελληνισμού πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και από την Κωνσταντινούπολη μεταφέρθηκαν άλλοι στη Λήμνο όπου έμειναν μερικούς μήνες σε καραντίντα στο Μούδρο και άλλοι στη Λέσβο και εγκαταστάθηκαν προσωρινά στην Ερεσό.
Ο κύριος όγκος των προσφύγων μεταφέρθηκε αρχικά στο Βόλο, μετά στην Καλαμάτα και τέλος στο Καραμπουρνάκι της Θεσσαλονίκης. Στο χωριό Ασικλάρ της Επαρχίας τότε Γιαννιτσών, εγκαταστάθηκαν 277 οικογένειες. Το Ασικλάρ ήταν χτισμένο επάνω στα ερείπια της αρχαίας Μακεδονικής πόλεως «Ευρωπός» και γι΄αυτό μετονομάσθηκε σε «Ευρωπός» το 1925 και υπάγεται σήμερα στο Νομό Κιλκίς. Περί τις 50 οικογένειες εγκαταστάθηκαν στην Κορμίστα και περί τις 15 στην Βιτάστα (τώρα Κρηνίδα) – Ν. Σερρών. Επίσης Φουλατζικιώτες κατοικούν στη Βέροια, στον Βόλο, στην Αθήνα και κυρίως Θεσσαλονίκη.

Πηγή: https://www.facebook.com/dropshelhi/