Αργεντίνικο τάνγκο!

Αργεντινή.. κάποτε θα θεωρούσα- με ότι έχουμε καλύτερο επίπεδο ζωής από την Αργεντινή. Τώρα; ποιος θα μπορούσε να το πει αυτό από τι εξαρτάται το επίπεδο ζωής από το πλαστικό χρήμα και την πληθώρα αγαθών; με αφορμή το καθόλου υπερβολικό ντοκιμαντέρ debtocracy, έτυχε να δω και το πείραμα της Αργεντινής. Μπορεί κάποιος να μην θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική γιατί έχει απαξιωθεί όμως οφείλει να ασχοληθεί με την ζωή του και να βγει από τον λήθαργο. Τα αποτελέσματα των οικονομικών προβλημάτων, της ανεργίας και των χρεών στην Αργεντινή, δημιούργησαν τρομερό άγχος και πίεση με άμεση συνέπεια τα προβλήματα υγείας να εκτοξευτούν. Πραγματικά θαύμασα τον λαό της Αργεντινής, ο οποίος όταν ένιωσε ότι τον πατάνε, διαμαρτυρήθηκε και χρησιμοποίησε την δύναμή του. Εφάρμοσαν το τρουέκε "Το ανταλλακτικό παζάρι, όχι μόνο μας έδινε φαγητό, μας έδινε να πιούμε, αλλά και καρδιολόγους και δασκάλους για τα παιδιά μας, για αγγλικά και χορό. Είχαμε συμβολαιογράφους που έγραφαν για σπίτια και οικόπεδα και πληρώνονταν με κουπόνια και σπίτια που πουλιόνταν και αγοράζονταν με κουπόνια που ήταν το νόμισμα της ανταλλαγής. Είχαμε τουρισμό, είχαμε μανικιούρ, κομμωτήριο και πεντικιούρ, υπήρχε καζίνο, όλα αυτά με τα κουπόνια του ανταλλακτικού παζαριού", λέει η Γκρασιέλα Γκραγίσεβιτς, ιδρυτικό μέλος του Τρουέκε στο ντοκιμαντέρ του Εξάντας. "Ήταν σαν γιορτή, γίνονταν βραδιές, ο κόσμος τραγούδαγε, και κανείς δεν στενοχωριόταν, γιατί μπορούσε να φάει, να ντυθεί, ήταν ένα καταπληκτικό πράγμα! Να μην εξαρτάσαι από τις τράπεζες, από τα σούπερ μάρκετ, απ’ τον υπουργό οικονομίας, από το Δ.Ν.Τ. Η αλήθεια είναι ότι ζήσαμε μια περίοδο πολύ μεγάλης ελευθερίας". Αυτή είναι η υγιής αντίδραση ενός λαού, η αντίδραση και η δημιουργική λύση. Εμείς έχουμε την σκέψη του καταθλιπτικού, είναι μικρή χώρα η Ελλάδα, και τι να κάνουμε;... που να τρέχεις. Η ματαιότητα είναι το πλέον βασικό χαρακτηριστικό μας και η γκρίνια, τόσα προβλήματα καθημερινά και ακούς τα νεύρα και την γκρίνια του άλλου. Ε λοιπόν τολμώ να πω ότι οι μεγάλοι Έλληνες που ανατρέχουμε όταν θέλουμε να ανέβει η αυτοπεποίθηση μας, ο Σοφοκλής, ο Κολοκοτρώνης και όλοι, θα μας μούντζωναν. Ναι, γιατί δεν είμαστε ικανοί να προφυλάξουμε τον εαυτό μας, να παλέψουμε για την ζωή μας, να προβληματιστούμε, να σηκωθούμε από την καρέκλα. Ξέρεις πόσα μυαλά σπουδάζουν έξω; Ναι, και τώρα έχουμε ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν κάτι παραπάνω στην επιστήμη αλλά δεν έχουμε τις συνθήκες να παραμείνουν εδώ. Δεν βαρέθηκες να ακούς για τις αποκρατικοποιήσεις, τις μειώσεις, τις περικοπές, τις απολύσεις, τα λουκέτα, τις αυτοκτονίες. Συγνώμη εγώ δεν χρέωσα ποτέ την χώρα μου, δεν αποφάσισα για κανένα δάνειο, είμαι ευσυνείδητη φορολογούμενη, πληρώνω αλλά δεν παίρνω τίποτα πίσω, ζω για να δουλεύω για να ξεχρεώνω και πραγματικά δεν έφαγα τίποτα και δεν διορίστηκα παράνομα πουθενά. Και με ενδιαφέρει η ψυχική υγεία των συμπολιτών μου, έχουμε καταντήσει, νευρικοί, θυμωμένοι, ματαιόδοξοι, καταθλιπτικοί με ναρκισσιστικές αναλαμπές, εξαρτητικοί, παθητικό-επιθετικοί, ψυχροί, απόντες ως γονείς και αδιφοροι για το μέλλον των παιδιών μας. Γιατί κάτω από τον θυμό μας, παραβιάζονται οι ανάγκες μας και η αξιοπρέπεια μας καιρός λοιπόν να τα προστατέψουμε δεν νομίζεις;