Η ιαπωνική κυβέρνηση αντέχει την ανοικοδόμησή της επειδή της ανήκει η μεγαλύτερη καταθετική τράπεζα του κόσμου!

Η ιαπωνική κυβέρνηση μπορεί να επιβιώσει παρόλο το τεράστιο χρέος της διότι της ανήκει η τράπεζα που είναι ο κύριος πιστωτής της. Όμως οι ανταγωνι- στές πιέζουν για την ιδιωτικο- ποίηση της τράπεζας. Εάν τα καταφέρουν είναι μεγάλος ο κίνδυνος να οδηγηθεί η Ιαπωνία στην δυσχερή θέση που βρίσκονται και άλλες χώρες με μεγάλο χρέος.

Όταν η εκπρόσωπος του ΔΝΤ ανακοίνωσε σε μία συνέντευξη τύπου στις 17 Μαρτίου ότι η Ιαπωνία διαθέτει τα μέσα για να ανταπεξέλθει στις καταστροφές που προκάλεσε το tsunami, οι σκεπτικοί Bloggers διερωτώντουσαν τι ακριβώς ήθελε να πει. Ήταν ένας εκλεπτυσμένος τρόπος για πει: "Εσύ είσαι μόνος σου;"

Η εκπρόσωπος Caroline Atkinson δήλωσε: "Προτεραιότητα έχει η πολιτική αντιμετώπισης των ανθρωπιστικών αναγκών, των αναγκών σε υποδομές, της ανοικοδόμησης και της αντιμετώπισης της πυρηνικής κατάστασης. Πιστεύουμε ότι η ιαπωνική οικονομία είναι δυνατή και πλούσια και ότι η κυβέρνηση έχει όλες χρηματοδοτικές πηγές για να ανταπεξέλθει σε αυτές τις ανάγκες". Στην ερώτηση αν η Ιαπωνία είχε ζητήσει την βοήθεια του ΔΝΤ απάντησε, "η Ιαπωνία δεν έχει ζητήσει καμία χρηματοδοτική συνεισφορά από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο".

Οι σκεπτικοί ρώτησαν πως μπορεί μία χώρα με δημόσιο χρέος πάνω από το 200% του ΑΕΠ της να  "δυνατή και πλούσια". Στο CIA Factbook η Ιαπωνία το 2010 βρίσκονταν στην κορυφή της λίστας του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ με το εκπληκτικό 226% ξεπερνώντας ακόμα και την Ζιμπάμπουε με χρέος 149%. Η Ελλάδα και η Ισλανδία ήταν 5η και 6η, στο 144% και 124%. Παρόλα αυτά η πιστοληπτική ικανότητα της Ιαπωνίας είναι ΑΑ, ενώ της Ελλάδας και της Ισλανδίας ΒΒΒ. Πως κατάφερε η Ιαπωνία να κρατήσει την αξιολόγησή της αλλά και το status ως η δεύτερη ή η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου κουβαλώντας συγχρόνως αυτό το τεράστιο φορτίο χρέους;

Η απάντηση είναι ότι η ιαπωνική κυβέρνηση έχει μια εξαιρετική πιστωτική πηγή: της ανήκει η μεγαλύτερη καταθετική τράπεζα του κόσμου. Όπως είπε ο αντιπρόεδρος Dick Cheney, "Τα ελλείμματα δεν έχουν σημασία". Δεν έχουν σημασία φυσικά όταν κατέχεις την τράπεζα που είναι ο κύριος πιστωτής σου. Η Ιαπωνία παρέμεινε απρόσβλητη στις κερδοσκοπικές επιθέσεις που παρέλυσαν χώρες όπως την Ελλάδα και την Ισλανδία επειδή δεν έπεσε στην παγίδα της εξάρτησης από ξένη χρηματοδότηση.

Η Japan Post Bank είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος προσωπικών καταθέσεων στον κόσμο, γεγονός που την καθιστά την μεγαλύτερη μηχανή παραγωγής πίστωσης παγκοσμίως. Το περισσότερο χρήμα σήμερα πηγάζει από τα τραπεζικά δάνεια και οι καταθέσεις είναι η μαγική δεξαμενή από την οποία παράγεται αυτό το χρήμα-πίστωση. Η Japan Post Bank δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη καταθετική τράπεζα αλλά και η μεγαλύτερη δημόσια τράπεζα. Μέχρι το 2007 ήταν επίσης ο μεγαλύτερος εργοδότης στην Ιαπωνία και ο κάτοχος του 1/5 του δημοσίου χρέους στην μορφή ομολόγων του δημοσίου. Όπως έγραψε ο Joe Weisenthal στο Business Insider τον Φεβρουάριο του 2010:

"Επειδή το τεράστιο δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας κατέχεται κατά μεγάλο μέρος από τους ίδιους τους πολίτες της, η χώρα δεν χρειάζεται να ανησυχεί για το αν οι ξένοι επενδυτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους."

Αυτό εξηγεί το γιατί η Japan Post υπήρξε πεδίο μάχης πολιτικών φατριών για περισσότερο από μια δεκαετία. Το Japanese Postal Savings System ανάγεται στο 1875, ενώ το 2001 η Japan Post πήρε την μορφή ανξάρτητου δημόσιου οργανισμού, που είναι και το πρώτο βήμα στην κατεύθυνση ιδιοτικοποίησης και πώλησης σε επενδυτές. Όμως όταν ο νεοεκλεγμένος πρωθυπουργός Junichiro Koizumi επιχείρησε την αναδιάρθρωσή της συνάντησε δριμεία αντίσταση. Το 2004, ο Koizumi έκανε ανασχηματισμό και διόρισε μεταρρυθμιστές ως νέους υπουργούς, δημιουργώντας υπουργό ιδιωτικοποίησης και τοποθετόντας τον Heizo Tanekata στην θέση αυτή. Στον Μάρτιο του 2006 ο Anthony Rowley έγραψε στο bloomberg:

"Ιδιωτικοποιώντας την Japan Post, ο Koizumi στοχεύει στο να αλώσει τον προπύργιο πολιτικών και γραφειοκρατών στην κατανομή των χρηματοδοτικών πηγών στην Ιαπωνία και να προωθήσει φρέσκο ανταγωνισμό στην υπηρεσίες χρηματοδοτησης της χώρας. Το σχέδιό του είναι η δημιουργία ενός ελκυστικού στόχου για εγχώριους και διεθνείς επενδυτές: Η Japan Post περηφανεύεται για συνδυασμένα καταθετικά και ασφαλιστικά assets της τάξης των 3.2 τρις $..."

Μετά το tsunami του Μαρτίου του 2011 φαίνεται ότι έχει ξεκινήσει μία συζήτηση πώλησης δημόσιας περιουσίας προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η ανοικοδόμηση και ίσως τώρα είναι η ευκαιρία που περίμεναν οι επενδυτές για να βάλουν χέρι στην δημόσια τράπεζα της Ιαπωνίας.

Η ιαπωνική κυβέρνηση μπορεί να αντέξει το τεράστιο χρέος της διότι τα επιτόκια που πληρώνει είναι εξαιρετικά χαμηλά. Για την ιδιωτική οικονομία το Δημόσιο χρέος ΕΙΝΑΙ λεφτά. Ένα μεγάλο δημόσιο χρέος με πιστωτές τους ίδιους τους Ιάπωνες σημαίνει ότι τα ιαπωνικά εργοστάσια διαθέτουν τα λεφτά της ανοικοδόμησης. Όμως εάν η Japan Post πωληθεί σε ιδιώτες επενδυτές είναι πολύ πιθανό να αυξηθούν τα επιτόκια βυθίζοντας την χώρα σε μία παγίδα χρέους από την οποία έως τώρα έχει κατά μεγάλο μέρος ξεφύγει.

Σε κάθε περίπτωση όμως, οι ιάπωνες έχουν υψηλες κοινωνικές αξίες και δεν είναι και τόσο πιθανό να δεχθούν αθόρυβα την κυριαρχία των ξένων. Γενικά τους αρέσει η κυβέρνησή τους επειδή αισθάνονται ότι υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Ελπίζουμε ότι η ιαπωνική κυβέρνηση θα έχει την πρόνοια και την ισχύ να κρατήσει την κολοσιαία δημόσια τράπεζά της και να την χρησιμοποιήσει ώστε να μετατρέψει τις αποταμιεύσεις του λαού της στην αναγκαία για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης υποδομής πίστωση αποφεύγοντας ένα χρέος σε ξένα επιτόκια που θα την παραλύσει.

Της Ellen Brown στο Web Of  Debt