Στην ελληνική κοινωνία είναι πολύ αυτοί που φοροδιαφεύγουν. Αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το ερώτημα που τίθεται είναι το αν η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα λύσει τα προβλήματα του ελληνικού κράτους. Η απάντηση είναι όχι και εξηγούμαι.
Ας υποθέσουμε ότι με τα περιβόητα κουπόνια εργασίας για παράδειγμα πιάνεις την αδήλωτη εργασία των οικιακών βοηθών, των καθηγητών και άλλων που δεν κόβουν αποδείξεις. Τι θα καταφέρεις;
Το κράτος θα αφαιρέσει εισόδημα από τον εργαζόμενο και θα το κατευθύνει στα δημόσια ταμεία. Μέχρι εδώ όλα καλά. Από εκεί και πέρα υπάρχουν δύο ενδεχόμενα:
1) Να διοχετευτούν τα χρήματα αυτά στην ελληνική αγορά από το ίδιο το κράτος προκειμένου να δημιουργήσει ανάπτυξη.
2) Να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να πληρωθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας.
Στην περίπτωση του ελληνικού κράτους συμβαίνει το δεύτερο. Τα λεφτά χάνονται στο εξωτερικό, το εισόδημα αφαιρείται από τους εργαζομένους και η αγορά ασφυκτιά αφού η κατανάλωση πέφτει. Αποτέλεσμα η μείωση του ΑΕΠ αφού κανείς δεν επενδύει και τελεί υπό καθεστώς φόβου. Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ ανεβαίνει.
Μα θα μου πείτε: αν δεν πληρωθούν οι δανειστές δεν θα έχουμε πακέτα διάσωσης, δεν θα μπορούμε να βγούμε στις αγορές και θα "τελειώσουμε" ως κράτος. Αυτό είναι αλήθεια. Μετά από πολλά χρόνια στην ευρωζώνη είμαστε με την πλάτη στον τοίχο.
Μπορούμε να κάνουμε κάτι όμως; Η απάντηση είναι ΝΑΙ!
Η λύση βρίσκεται στην φορολόγηση των πλουσίων και των πολύ πλουσίων. Ένας πλούσιος με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ εισόδημα το πιο πιθανό είναι να ξοδέψει ένα μικρό ποσοστό αυτού καταναλώνοντας, και πιθανότατα όχι μόνο στο εσωτερικό, και το υπόλοιπο να τον επενδύσει σε κερδοσκοπικές κινήσεις σε χρηματιστηριακά και τραπεζικά προϊόντα.
Είναι γεγονός ότι στο υφεσιακό περιβάλλον των τελευταίων ετών οι πλούσιοι εξακολούθησαν να έχουν μεγάλα κέρδη καθώς έχουν πρόσβαση σε προϊόντα που είναι κλειστά στους μικροεπενδυτές.
Η φορολόγηση λοιπόν του πλούτου αυτού δεν θα αφαιρέσει χρήμα από την αγορά από την μία και θα φρενάρει την κερδοσκοπία από την άλλη. Επιπλέον ο περιορισμός της φορολογίας προς τις μικρομεσαίες ομάδες θα τονώσει την εμπιστοσύνη και ο κόσμος θα καταναλώνει πιο εύκολα διευκολύνοντας τις επενδύσεις σε μία αγορά που θα αρχίσει να κινείται.
Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής των μικρομεσαίων μπορεί να περιμένει. Εδώ περίμενε τόσα χρόνια που είχαμε ανάπτυξη. Και μην μου πείτε ότι αν δεν φοροδιέφευγε κανένας δεν θα είχαμε προβλήματα σήμερα γιατί δυσκολεύομαι να το πιστέψω σε έναν κόσμο που αντιμετωπίζει παγκοσμιοποιημένο πρόβλημα χρέους. Εν πάσει περιπτώσει καλό είναι να μην υπάρχει φοροδιαφυγή, όμως σε υφεσιακό περιβάλλον είναι λάθος το φορολογικό κυνηγητό.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει αυτό και να καταλάβει ότι στην υποθετική περίπτωση που πλήρωνε το σύνολο του χρέους δεν θα έμενε ούτε ένα ευρώ στην αγορά αφού το χρέος είναι το σύνολο των χρημάτων που έχουν τυπωθεί από το κράτος και έχουν διοχετευτεί στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό.
Διαβάστε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα της Ανάλυσης, της Ανάλυσης ΙΙ, της Ανάλυσης ΙΙΙ, Ανάλυσης IV και της Ανάλυσης V.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου