Καθώς ξεκινάει το 2012 και είναι πλέον φανερό ότι καταστρέφουμε ενεργειακά τον πλανήτη καλό είναι να δούμε τις εναλλακτικές που έχουμε, δηλ. πιθανούς αντικαταστάτες της Γης.
Μέχρι τώρα ο πλανήτης που ταιριάζει περισσότερο στη Γη μας είναι ο KOI 736.01. Πρόκειται για έναν μεσοπλανήτη κλάσης Μ με μάζα 1.28 φορές τη μάζα της Γης, ακτίνα ίση με 1.07 γήινες ακτίνες, βαρύτητα 1.12g και περίοδο περιστροφής 19 μέρες. Η επιφανειακή του θερμοκρασία είναι 13 οC και η απόσταση του από την Γη 1750 έτη φωτός.
Η απόσταση των 1750 ετών φωτός συνιστά βεβαίως πρόβλημα προσβασιμότητας αφού ακόμα και αν κινούμαστα με την ταχύτητα του φωτός στο κενό θα χρειαζόμασταν 1750 χρόνια για να πάμε εκεί. Σημειώνω ότι η ταχύτητα του φωτός στο κενό είναι η μέγιστη δυνατή βάσει της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας.
Επομένως η μοναδική δυνατότητα για μετάβαση θα ήταν η κατασκευή διαστημοπλοίων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ολοκληρωμένες βιόσφαιρες και να συντηρήσουν τη ζωή για πολλές γενιές. Το ξέρω ότι ακούγεται σα σενάριο επιστημονικής φαντασίας όπως θα πρέπει να το εξετάσουμε σοβαρά καθώς σε πολύ λίγο καιρό ο πλανήτης που ζούμε δεν θα μπορεί να αντέξει το μέγεθος του ανθρώπινου πληθυσμού. Φανταστείται ότι πριν από 100 χρόνια ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 1δις και πριν λίγες μέρες έφτασε τα 7δις. Ο ρυθμός αύξησης είναι εκθετικός και τα αποτελέσματα αυτού θα καταστούν δραματικά πολύ σύντομα. Αν δεν προετοιμαστούμε για το μέλλον τώρα δεν θα έχουμε αρκετό χρόνο μετά. Ήδη σπαταλάμε τεράστια ποσά ενέργειας σε ανούσιες δραστηριότητες.
Είναι γεγονός ότι τα οικονομικά έχουν στρέψει την προσοχή μακριά από αυτό το επιστημονικής φύσεως ζήτημα. Όμως η σπουδαιότητά του δεν μετριάζεται από την έλλειψη προσοχής και η ανάγκη λήψης σημαντικών πρωτοβουλιών παραμένει επιτακτική!
Διαβάστε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα της Ανάλυσης, της Ανάλυσης ΙΙ, της Ανάλυσης ΙΙΙ, Ανάλυσης IV και της Ανάλυσης V.
αν το διαστημόπλοιο τρέχει με 0.999999 της ταχύτητας του φωτός θα φτάσει σε 2,5 χρόνια (χρόνος διαστημοπλοίου) και με 0,9999999 σε 9 μήνες
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι με 1 σε μηδέν χρόνο
λέμε δηλαδή..........
εντυπωσιακό αυτό που λες ange-ta. Μπορείς να το εξηγήσεις λίγο παραπάνω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ange-ta αναφέρεται στην διαστολή χρόνου που λαμβάνει χώρα. Για την ακρίβεια με ταχύτητα 0,999999c ο χρόνος μειώνεται στα 2,47 έτη και για 0,9999999c σε 9,39 μήνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα είναι ότι στην β' περίπτωση για παράδειγμα η μάζα θα αυξηθεί λόγω διαστολής μάζας κατά 2236,07 φορές καθιστώντας οποιοδήποτε ελιγμό δυσχερή.
Εννοείται ότι η ταχύτητα αυτή για να επιτευχθεί χρειάζεται τεράστια ποσά ενέργειας και τα υλικά του διαστημοπλοίου θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξουν στις τεράστιες θερμοκρασίες που θα αναπτυχθούν λόγω τριβών.
προφανώς, θα πρέπει να βρεθεί κάποια άλλη λύση και η απόσταση να καλυφθεί με άλλο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημιουργούνται τριβές στο κενό;
Από μια άλλη σκοπιά να βάλω και εγώ μια πινελιά στους υπερβατικούς προβληματισμούς της παρέας σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι η αύξηση του πληθυσμού της γης είναι μια μεταβολή της ισορροπίας στη φύση που αγγίζει τα όρια της οικολογικής καταστροφής από κάθε άποψη.
Κάτι θα γίνει όμως που νομοτελειακά θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων..
Ίσως μια σειρά από καταστροφικά φυσικά γεγονότα όπως εκτεταμένης έκτασης σεισμοί, ηφαιστειακές διαδοχικές εκρήξεις, πρόσκρουση κάποιου μεγάλου αστεροειδούς, ανεξέλεγκτες πανδημίες που τις προκαλούν ανθεκτικοί ιοί, κλπ, κλπ..
Ίσως ακόμη και γεγονότα που αδυνατούμε να προβλέψουμε, γιατί κυρίως δεν δύναται να τα συλλάβει ο σημερινός ανθρώπινος εγκέφαλος.
Αξιωματικά η φύση εξελίσσεται, αλλά και μετά από κάθε στάδιο μεταβολής της σε χρόνους μακράν των ανθρωπίνων μέτρων, πάντοτε αρέσκεται στην κατάσταση της ισορροπίας…
Όταν αυτή η ισορροπία διαταράσσεται βίαια από κάποιον παράγοντα (τον άνθρωπο στην προκειμένη περίπτωση), τότε εκείνη εκδικείται ανελέητα...
@Chris Το κενό κάθε άλλο παρά κενό είναι αφού το υψηλότερο κενό περιέχει 100 εκ. σωματίδια. Σε ταχύτητες κοντά στην ταχύτητα του φωτός οι τριβές ακόμη και στο κενό προκαλούν τεράστια έκληση θερμότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Δωδωναίος Ναι, είναι αλήθεια ότι όταν διαταρράσεται η ισορροπία σε ένα σύστημα αναπόφευκτα θα πρέπει να αποκατασταθεί. Το πρόβλημα είναι όμως ότι η αποκατάσταση μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε καταστροφή της βιόσφαιρας του πλανήτη. Δεν σημαίνει ότι η νέα θέση ισορροπίας θα ευννοεί την ανάπτυξη ζωής.