Ωραίο πράγμα το μνημόνιο (αρκεί να μπαίνει σε ξένους κ@λους…)

Πολύ συζήτηση γίνεται γύρω από τον διαχωρισμό της ελληνικής κοινωνίας σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς».

Οι «μνημονιακοί» διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι είναι μονόδρομος για την ελληνική οικονομία η υφαρπαγή μισθών και συντάξεων, τα χαράτσια και οι κεφαλικοί φόροι. Και για να δέσει το γλυκό ρίχνουν και λίγη πάταξη της διαφθοράς (κυρίως επίορκων δημοσίων υπαλλήλων δηλαδή και πάλι μισθωτών)

Όμως, τι γνώμη θα είχαν οι «μνημονιακοί» για το «μνημόνιο» αν άγγιζε και την δικιά τους τσέπη;

Τι γνώμη θα είχαν αν άγγιζε την ελίτ της ελληνικής κοινωνίας (επιχειρηματική, δημοσιογραφική, πολιτική, συντεχνιακή κοκ) που πάντα βρίσκει τους τρόπους να φοροδιαφεύγει, να εξασφαλίζει τις αποταμιεύσεις της και γενικά να περνάει καλά και να πίνει εις υγείαν των κορόϊδων;