Η αλήθεια για τον πόλεμο της Λιβύης

Στην πληθώρα των απόψεων που προέρχονται από δημοσιογρα- φικές στήλες σε εφημερίδες και περιοδικά σήμερα μας κάνει εντύπωση ένα άρθρο από την ηλεκτρονική εφημερίδα Web Islam. Πρόκειται για μία online εφημερίδα στην οποία αρθρο- γραφούν δημοσιογράφοι που προέρχονται από τον αραβικό κόσμο.
Στο άρθρο αυτό η στήλη προσπαθεί να βάλει κάτω από τον μεγεθυντικό φακό την κατάσταση στην Λιβύη ρίχνοντας φως σε σκοτεινά σημεία της υπόθεσης.
Σύμφωνα με το Web Islam υπάρχουν στρατηγικοί λόγοι που οδήγησαν στο ξέσπασμα της εξέγερσης στην Λιβύη.
  1. Ο πρώτος είναι απόλυτα "εσωτερικός": το καθεστώς σχεδίαζε εδώ και καιρό την εθνικοποίηση των ξένων πετρελαικών εταιριών, και πρώτα απ' όλα της ισπανική πολυεθνική Repsol. "Η αποφυγή μιας σφαγής πολιτών", ή "η βοήθεια στην εδραίωση της δημοκρατίας", ή ακόμα "η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας", δεν είναι τίποτε παραπάνω από αναξιόπιστες δικαιολογίες για να κουκουλωθεί ένας νέος πόλεμος για το πετρέλαιο.
  2. Όσον αφορά την βεβιασμένη γαλλική παρέμβαση, αυτή είχε προκύψει πολύ πριν από την εσωτερική σύγκρουση: οι γάλλοι εκμεταλλεύτηκαν τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο για να δικαιολογήσουν μια στρατιωτική εισβολή σχεδιασμένη στο εξωτερικό σε συνεργασία με τομείς του ίδιου του λιβυκού καθεστώτος. Αυτό δικαιολογεί και την άμεση απομάκρυνση του διπλωματικού σώματος αμέσως μετά την έναρξη της εξέγερσης.
  3. Επιπλέον, σύμφωνα με το Web Islam, οι αντικαθεστωτικοί δεν είναι "ο λιβυκός λαός", και τα κίνητρά τους είναι κάθε άλλο παρά αλτρουιστικά. Πρόκειται απλά για "αντιτιθέμενες φυλές" ή "τμήματα του στρατού που μάχονται για τον έλεγχο του πετρελαίου". Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις λαϊκές εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο.
  4. Οι τηλεοπτικές εικόνες των "εξεγερμένων της Βεγγάζης" στα τέλη Φεβρουαρίου δεν ήταν σε καμία περίπτωση πολίτες, αλλά οπλισμένοι στρατιωτικοί με στολές. Το αποκαλούμενο Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο (νομιμοποιημένο από την Γαλλία) σχηματίστηκε από πρώην υψηλά ιστάμενους καρατικούς αξιωματούχους του καθεστώτος.
  5. Οι βομβαρδισμοί σίγουρα δεν θα περιορίσουν τις σφαγές, αντίθετα: η πολιτικό-στρατιωτική κατοχή της Λιβύης θα οδηγήσει σε έναν άλλο τύπο σφαγής όμοιο σε εκείνον που έλαβε χώρα στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν, σε μία διαρκή επιδείνωση των βίαιων συγκρούσεων που ενδεχομένως να καταλήξει σε ένα καθεστώς "διαρκούς πολέμου".
  6. Ο δημοσιογράφος Uthman Mendoza γράφει: "το να ισχυρίζεται κάποιος ότι οι δυτικές δυνάμεις κινητοποιούνται για να υποστηρίξουν άλλους λαούς είναι "απολύτως αφελές".  Η ίδια η απόφαση του ΟΗΕ είναι μία δικαιολογία δεδομένου ότι από την Παλαιστίνη μέχρι την Σαχάρα υπάρχουν πολλές "ανεκπλήρωτες" αποφάσεις του ΟΗΕ.
  7. Τα ΜΜΕ προπαγάνδισαν τον πόλεμο, προσπαθώντας να αιτιολογήσουν την επέμβαση και να αποσπάσουν την συγκατάβαση του δυτικού κοινού. Όμως αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραπληροφόρηση, διότι τα ενημερωτικά δίκτυα βρίσκονται στην υπηρεσία οικονομικών συμφερόντων τα οποία ανέκαθεν αποκόμιζαν οφέλη από τους πολέμους. Οι βόμβες την Συμμαχίας που περιγράφονται ως "ανθρωπιστική βοήθεια" είναι μία αντίφαση.
  8. Πέρα από τις μυριάδες των διαφόρων απόψεων, το σίγουρο είναι ότι την εποχή της οικονομικής ύφεσης, το οικονομικό κόστος της επιχείρησης στη Λιβύη θα είναι της τάξης των εκατομμυρίων ευρώ για κάθε χώρα της Ευρώπης. Ποιος μπορεί χρεωθεί αυτό το κόστος;

Σχόλια