Πολλές φορές μια μεταφορά μπορεί να αποδώσει πολύ καλλίτερα μία κατάσταση απ' ότι η περιγραφή της ίδιας της κατάστασης. Γι' αυτό σήμερα θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα παρμένο από τον χώρο του αθλητισμού...Ένας αθλητής προκειμένου να βελτιώσει τις επιδόσεις του και να επιτύχει τους στόχους για ένα μετάλλιο και μία διάκριση είναι απαραίτητο να συνδυάσει μια σειρά από προϋποθέσεις. Εκγύμναση, διατροφή και υγιεινή ζωή. Η εκγύμναση είναι το αντίστοιχο της ανάπτυξης. Όσο γυμνάζεται ο αθλητής οι ρυθμοί ανάπτυξης ανεβαίνουν. Όμως δεν αρκεί αυτό. Χρειάζεται και σωστή διατροφή. Ο κάθε αθλητής ξέρει ότι δεν αρκεί να λαμβάνει αρκετές θερμίδες για να βγάζει την καθημερινή του προπόνηση. Πρέπει οι θερμίδες αυτές να προέρχονται από τροφές ισορροπημένες σε πρωτεΐνες, υδατάνθρακες και λίπη. Αυτό είναι απαραίτητο προκειμένου οι μυς του να επανασυντεθούν μετά από την κάθε προπονητική συνεδρία. Έτσι βελτιώνονται οι επιδόσεις του αφού οι μυς γίνονται δυνατότεροι και αντέχουν ακόμα περισσότερη καταπόνηση. Αντίθετα μια μη ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε λίπη έχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Οι μυς δεν δυναμώνουν και οι θερμίδες αποτίθενται ως λίπος στο σώμα δυσχεραίνοντας την ευκαμψία και την επίτευξη καλλιτέρων επιδόσεων. Αντίστοιχα αν μία χώρα χρησιμοποιεί την ρευστότητα που της παρέχεται έξυπνα και "ισορροπημένα" βελτιώνει την υποδομή της και θέτει τις βάσεις για ακόμα υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Αντίθετα η αλόγιστη σπατάλη οδηγεί σε πτώση των ρυθμών ανάπτυξης και επιδείνωσης όλων των οικονομικών δεικτών. Ανεξάρτητα του πόσο μεγάλο γίνεται το ΑΕΠ (ή οι μυς στο σώμα του αθλητή), το διαρκώς αυξανόμενο χρέος (ή το λίπος στο σώμα του αθλητή) συνιστά μία βόμβα που μπορεί να εκραγεί από στιγμή σε στιγμή. Ειδικά σε δυσμενή οικονομικά περιβάλλοντα όπως αυτό που βιώνει η Ευρώπη σήμερα.
Όμως τι γίνεται από την στιγμή που ο αθλητής έχει γίνει υπέρβαρος και δυσκίνητος; Πρώτα απ' όλα αυστηρή δίαιτα που φυσικά δεν συνίσταται σε λιμοκτονία αλλά σε λελογισμένη παροχή θρεπτικών συστατικών. Όσο και αν αναπολεί τις κραιπάλες με τις μπριτζόλες και τα γλυκά, είναι επιτακτικό να παραμείνει μακρυά τους. Το αντίστοιχο σε μία χώρα που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, όπως βεβαίως η Ελλάδα, είναι η όποια ρευστότητα να διοχετεύεται σωστά και με μέτρο. Δεν είναι λύση η υποχρηματοδότηση βασικών υποδομών, όπως τα νοσοκομεία, τα σχολεία κλπ, αλλά ούτε και η υπερχρηματοδότηση άλλων που δεν συνιστούν προτεραιότητες, όπως για παράδειγμα το Μέγαρο Μουσικής.
Του mitsosms
Tι γίνεται όμως αν-όπως στην περίπτωση μας - στα νοσοκομεία και στα σχολεία γίνονται ΣΠΑΤΑΛΕΣ? Συνεχίζεις να ρίχνεις χρήμα στον Πιθο των Δαναίδων? Συνεχίζεις να χρηματοδοτείς για να υπάρξει καλύτερη παιδεία και υγεία ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ακόμα μεγαλύτερη σπατάλη? Μερικά πράγματα -ίσως και όλα- δεν είναι θέμα περισσοτέρων χρημάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαφώς και όχι. Προσπαθείς να κλείσεις τις τρύπες χωρίς όμως να σταματάς να ρίχνεις νερό μέσο μέχρις ότου κάποια στιγμή πλέον δεν θα χρειάζεται να ρίχνεις τόσο πολύ αφού θ έχεις κλείσει κάποιες τρύπες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι ο τομέας της Υγείας ειδικά απέχει πολύ από το να είναι υποχρηματοδοτούμενος. Κάθε άλλο, υεπρχρηματοδότηση υπάρχει. Δίνουμε το 10% του ΑΕΠ εκεί. Είναι τεράστιο ποσό. Το ζήτημα όμως είναι ότι η πλειονότητα των χρημάτων χάνονται στην διαδρομή, θες σε προμηθευτές, θες σε γιατρούς, θες σε μίζες, πάντως κάπου λοξοδρομούν. Για την παιδεία από την άλλη, αν και ως ποσοστό του ΑΕΠ, το διαθέσιμο ποσό φαίνεται μικρό εντούτοις και εκεί τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν καλλίτερα αν υπήρχε εξορθολογισμός των δαπανών. Και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να έχουμε σε κάθε πόλη και ένα ΤΕΙ ή ΑΕΙ, ούτε και τα μισά νοσοκομεία από αυτά που έχουν οι Γερμανοί που είναι δέκα φορές περισσότεροι από εμάς.