Η Διεθνή Επιτροπή Ραδιολογικής Προστασίας (ICRP) είναι ο οργα- νισμός που καθορίζει τα μέγιστα όρια έκθεσης σε ιονίζουσες ακτινοβολίες.
Ο ICRP χρησιμο- ποιεί τον όρο βελτιστοποίηση της προστασίας. Κάποιος αφελής θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ο όρος αυτός σημαίνει ότι η μέγιστη δόση καθορίζεται κάτω από την τιμή εκείνη που δεν εμφανίζονται σημαντικές βλαβες στον οργανισμό λόγω της έκθεσης.
Και όμως, κάθε άλλο. Ακούστε πως το ορίζουν:
"Η βελτιστοποίηση της προστασίας δεν είναι η ελαχιστοποίηση της δόσης. Η βελτιστοποιημένη προστασία είναι το αποτέλεσμα μιας εκτίμησης, η οποία προσεκτικά εξισορροπεί την βλάβη λόγω έκθεσης και τα διαθέσιμα μέσα για την προστασία των ατόμων. Γι' αυτό η βέλτιστη επιλογή δεν είναι απαραίτητα εκείνη που συνεπάγεται την πιο χαμηλή δόση."
Όπως καταλαβαίνετε εύκολα η οπτική αυτή έχει να κάνει με οικονομικά κριτήρια, γεγονός που την καθιστά ανήθικη δεδομένου ότι αφορά το υπέρτατο αγαθό που λέγεται υγεία. Αυτό που λέει με δυο λόγια η παραπάνω παράγραφος είναι ότι ναι μεν να προστατευτεί η υγεία αλλά μόνο μέχρι του σημείου που δεν υπάρχει υπέρβαση του κόστους προστασίας.
Εκτός των άλλων η μέγιστη δόση είναι όπως φαίνεται ένα διαπραγματεύσιμο όριο. Πραγματικά, ξεκίνησε από τα 200mSv/χρόνο την δεκαετία του 1940 για να πέσει στα 156mSv/χρόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 μειούμενη περαιτέρω μέχρι το τέλος της στα 50mSv/χρόνο και παραμένοντας εκεί μέχρι το 1990 οποτε και έπεσε στα 20mSv/χρόνο.
Προφανώς η σταδιακή μείωση έχει να κάνει με τη εμφάνιση των συνεπειών από την έκθεση στη ραδιενέργεια, που χρειάζονται κάποια χρόνια να φανούν. Πολλές φορές εμφανίζονται και σε απόσταση δεκαετιών.
Το αστείο της υπόθεσης είναι, όπως έγραψα εδώ, ότι η Ιαπωνική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με το πυρηνικό κέντρο στη Fukushima αύξησε το όριο στα 250mSv/χρόνο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου