Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και ο εξευτελισμός της σοσιαλιστής διεθνούς

Στην αρχή ήταν  περίφημες «100 πρώτες ημέρες» μέσα στις οποίες θα άλλαζαν τα πάντα.
Αντ΄αυτού δεν κουνιόταν φύλλο. Η μόνη έννοια των αυλικών του Γιώργου Παπανδρέου και του ιδίου προσωπικά ήταν το…«open-gov» και πως θα τοποθετούνταν Γενικοί Γραμματείς και Διοικητές Οργανισμών με…«μοριοδότηση» τύπου ΑΣΕΠ.
Ο ΓΑΠ θεωρούσε ότι μετά θα έμπαινε το νερό στο αυλάκι και ότι ο δρόμος της ανάπτυξης θα έρχοταν από μόνος του.
Του ξέφυγαν όμως μερικές λεπτομέρειες:
1. πολλά από τα πρόσωπα αυτά δεν πιστεύουν στις αξίες και τα ιδανικά της παράταξης
2. πολλοί από αυτούς, ενώ είναι άριστοι στα γράμματα, είναι “μπούφοι” στην…«ζωή», στην…«πιάτσα»
Πέρασε και αυτό και το ξεχάσαμε. Όταν ξυπνήσαμε διαπιστώσαμε ότι μας λείπανε κάτι δις που δεν φροντίσαμε να βρούμε ΕΓΚΑΙΡΑ στις αγορές. ΤΟΤΕ διαπιστώσαμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Και τι κάναμε; Πήραμε στη σειρά τις Χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, Ευρασίας κτλ κτλ για να τους πούμε ότι τα ταμεία άδειασαν και ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή άφησε πίσω της συντρίμμια.
Έκπληκτοι για την ειλικρίνεια του Γιώργου, τον ευχαρίστησαν ενώ από μέσα τους το γέλιο ρίχνανε δεν λέγεται (λες και αυτών οι οικονομίες παρουσιάζουν πλεονάσματα)
Το αμέσως επόμενο βήμα ήταν να στηθεί ένα τρελό πανηγύρι αισχροκέρδειας επιτοκίων από τις Τράπεζες και τους Τοκογλύφους που δανείζουν Χώρες.
Το παιχνίδι χάθηκε.
Μέσα στο πανικό που επικράτησε ο ΓΑΠ ήταν έτοιμος να συνθηκολογήσει και να δεχθεί όλους τους όρους. Έτσι διάφοροι σκοτεινοί κύκλοι του Διεθνούς Κεφαλαίου βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν: θα αγοράσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί ενώ συνάμα θα την μετατρέψουν σε μια χώρα που προσκυνά το Κεφάλαιο και τους Νόμους της ελεύθερης-ασύδοτης αγοράς.
Ο Γιώργος δέχθηκε μειώσεις ακόμη και σε χαμηλούς μισθούς και συντάξεις δίνοντας ένα χειρουργικό χτύπημα στην καρδιά του ΠΑΣΟΚ.
Οι «Παγκοσμιοποιητές» και το Διεθνές Κεφάλαιο πέτυχαν, εκτός των άλλων, να εξευτελίσουν τον Σοσιαλισμό στο πρόσωπο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Έτσι τον άφησαν να παίζει με τα κουβαδάκια του στις παραλίες της Πάρου και να αναζητά τον…4ο δρόμο του σοσιαλισμού.
Πρόκειται για γενναία παραδοχή: ο σοσιαλισμός απέτυχε ήδη τρεις φορές…
Η ήττα είναι σαρωτική. Οι νεοφιλελεύθεροι νίκησαν κατά κράτος…πήραν και τα σώβρακα!!!

Σχόλια

  1. Το πρόβλημα με τον Παπανδρέου είναι ότι δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που θα χρειαστεί α θυσίες σήμερα, αύριο θα απαιτήσει 2α. Η έγκαιρη και αποφασιστική αντίδραση στο πρόβλημα βρίσκεται στην ουσία της πετυχημένης πολιτικής. Δυστυχώς διαπιστώνω ότι δεν χαρακτηρίζει τον Παπανδρέου. Δεν διαφωνώ ότι τα opengov, τα live υπουργικά κλπ είναι καλά και απαραίτητα. Από μόνα τους όμως είναι σαν το καρύκευμα χωρίς το γλυκό. Γίνεται; Δεν γίνεται! Το θέμα είναι ακόμα και αυτή την ύστατη ώρα να παρθούν κάποιες αποφάσεις που θα υλοποιηθούν άμεσα και όχι σε κάποιο φανταστικό απώτερο μέλλον!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κάποιοι λένε ότι καθυστέρησε σκόπιμα να πάρει μέτρα και έτσι οδηγηθήκαμε στο ΔΝΤ.

    Στο μόνο που ήταν γρήγορος ήταν στο να κακοχαρακτηρίζει τους έλληνες στο εξωτερικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δε γνωρίζουμε ποιό είναι, και όλοι μας απλά το υποπτευόμαστε.
    Φοροδιαφυγή, Διαφθορά, Ανεντιμότητα, Εχθρότητα προς το συμπολίτη μας ή απλά η πανάρχαια κατάτα του να μην αναγνωρίζουμε τους άξιους, αλλά να τους εξοστρακίζουμε και να τους τιμούμε μετά από 3-4 αν όχι 40 γενεές;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. asamaras νομίζω ότι η αδυναμία που προκύπτει από το δεύτερο σημαίο που παραθέτεις προκαλεί το πρώτο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η γενικότερη απαξίωση της πολιτικής από τους ίδιους τους πολιτικούς αλλά και από τα ΜΜΕ που έχουν ξεφύγει απωθεί νέους και άξιους ανθρώπους από το να ασχοληθούν με την πολιτική. Άλλωστε έτσι όπως έχει εξελιχθεί η πολιτική μοιάζει περισσότερο με κλειστό επάγγελμα. Αν δεν έχει συγγενή πολιτικό δεν έχεις ελπίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ακριβώς. κανείς δεν μπορεί μπει στην πολιτική χωρίς σπρώξιμο.
    Πρόκειται περί κλειστού επαγγέλματος.

    Δυστυχώς, το πιο απογοητευτικό είναι αυτό που συμβαίνει στις Κομματικές νεολαίες. Τουλάχιστο αυτές που γνώρισα πριν 10 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου