Στην πολύ δύσκολη εποχή που ζούμε, την εποχή του «μνημονίου» και της άτυπης κατοχής της χώρας από ξένες δυνάμεις, ο αγώνας για επιβίωση γίνεται ακόμη δυσκολότερος.
Ο κόσμος δίνει καθημερινή μάχη, χύνει «ιδρώτα και αίμα» για να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις των δανείων και των λογαριασμών. Οι μισθοί συρρικνώνονται μήνα με το μήνα! Η ανεργία έχει χτυπήσει ταβάνι!
Χωρίς αμφιβολία, ο ΓΑΠ και το “περιβάλλον” του έχουν γονατίσει και τις πιο στοιχειώδεις λειτουργίες του κομματικού μηχανισμού. Αφού χρησιμοποίησαν (καλά-καλά) κόμμα και συνδικαλιστικό κίνημα (ότι δηλαδή έχει απομείνει) τους πετάνε σαν στημένες λεμονόκουπες. Εξάλλου ο ΓΑΠ, το δήλωσε ευθέως: δεν τον νοιάζει το πολιτικό κόστος. Με άλλα λόγια δεν τον ενδιαφέρει μια δεύτερη 4ετια. Προφανώς μια αρκεί για να γίνει αυτό που πρέπει να γίνει…
Και η αλήθεια είναι ότι αρκετοί μέσα στο Κίνημα, που έχουν αναλάβει κάποιες σημαντικές ή λιγότερο σημαντικές θέσεις, βρίσκονται σε δεινή θέση. ΟΥΔΕΙΣ είναι πρόθυμος πλέον να συμβάλει και να τους βοηθήσει.
Οι προσπάθειες για αναζήτηση «εθελοντών», τι στιγμή που η “ποικιλόχρωμη” παρεούλα του ΓΑΠ έχει κλείσει πόρτες και παράθυρα, μόνο μάταιη μπορεί να αποδειχθεί.
Το Κίνημα οδεύει σε απαξίωση και σε μόνιμη λειψανδρία.
Ο καθείς οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του._
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου