Η NASA θα μετρήσει την αλατότητα των Ωκεανών

Η κλιματική αλλαγή είναι σήμερα πλέον απόλυτα επιβεβαιωμένη επιστημονικά μεσω της μελέτη γεωλογικών ευρημάτων που συμπεριλαμβάνουν και την μελέτη ράβδων πάγου που εξάγονται στις περιοχές με εκτεταμένη βαθιά παγοκάλυψη. Το κλίμα στην επιφάνεια της Γης δεν παραμένει σταθερό αλλά αποτελεί έναν δυναμικό μηχανισμό που μεταβάλλεται διαρκώς.

Σε αυτό παίζει ένα σημαντικό ρόλο και ο 11 - ετής ηλιακός κύκλος, καθώς και η γωνία του επιπέδου της εκλειπτικής σε σχέση με τον ηλιακό ισημερινό.

Ο άνθρωπος τα τελευταία 100 χρόνια με την εκταταμμένη χρήση των υδρογονανθράκων και κυρίως του πετρελαίου αύξησε τις συνολικές εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου επιταχύνοντας την διαδικασία. Την μεταβολή των συγκεντρώσεων του CO2 τις είδαμε εδώ.

Εντούτοις τα κλιματικά μοντέλα που προβλέπουν την εξέλιξη των διαφόρων κλιματικών παραμέτρων, όπως π.χ. της θερμοκρασίας έχουν ακόμη μεγάλα περιθώρια βελτίωσης και υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούν να ενσωματωθούν βελτιώνοντας την ακρίβεια αλλά και την χρονική διάρκεια της πρόβλεψης.

Ένα από αυτά είναι και η αλατότητα των ωκεανών. Είναι γνωστό ότι η συγκέντρωση αλατιού στη θάλασσα είναι υπεύθυνη για το φαινόμενο της ώσμωσης. Πρόκειται για την διαδικασία που κάνει το δέρμα μας να ζαρώνει όταν παραμένουμε πολύ ώρα μέσα στο νερό.

Οφείλεται στην διαφορά συγκέντρωσης αλατιού ανάμεσα στα υδάτινα διαλύματα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό (θάλασσα) του σώματός μας. Επειδή η συγκέντρωση στο εξωτερικό είναι μεγαλύτερη, αφού η θάλασσα έχει περισσότερο αλάτι στην μονάδα του όγκου, αυτό έχει ως συνέπεια την έξοδο νερού από τους δερματικούς πόρους προς τη θάλασσα σε μια προσπάθεια να αυξηθεί ο διαλύτης και να εξισωθούν οι συγκεντρώσεις.

Βεβαίως αυτό δεν μπορεί να γίνει ποτέ καθώς η διαφορά είναι πολύ μεγάλη. Συνέπεια αυτού είναι και η αφυδάτωση που υφίστανται ένας ναυαγός όταν παραμείνει πολλές ώρες στο νερό με τελική κατάληξη τον θάνατο.

Όμως η αλατότητα επηρεάζει και την εξάτμιση και επομένως και το κλίμα. Αν λάβουμε υπόψη ότι το 86% της παγκόσμιας εξάτμισης προέρχεται από την επιφάνεια των ωκεανών και ότι το 78% της βροχόπτωσης επιστρέφει σε αυτούς αντιλαμβανόμαστε πόσο καθοριστική είναι η μελέτη αυτής της παραμέτρου.

Στο γράφημα(1) στην κορυφή της ανάρτησης αναπαρίστανται η μέση διαφορά ανάμεσα στην εξάτμιση και την βροχόπτωση σε χιλιοστά ανά ημέρα. Οι κόκκινες περιοχές αντιστοιχούν σε μεγαλύτερες διαφορές (η εξάτμιση υπερισχύει της βροχόπτωσης) ενώ όσο κινούμαστε προς τα αριστερά στο φάσμα στο κάτω μέρος της εικόνας, η βροχόπτωση υπερισχύει της εξάτμισης.
Στο γράφημα(1) αυτό γίνεται σαφή αναγνώριση της περιοχής του ισημερινού στο κέντρο, που χαρακτηρίζεται από αυξημένη βροχόπτωση, των τροπικών περιοχών εκατέρωθεν του κέντρου όπου η εξάτμιση είναι μεγαλύτερη (το κλίμα είναι πιο ξηρό), και των εύκρατων κατόπιν περιοχών με μια εξισσοροπημένη διαφορά μεταξύ εξάτμισης και βροχόπτωσης.

Η NASA προκειμένου να συλλέξει στοιχεία έχει προγραμματίσει για αυτό τον μήνα (Ιούνιος του 2011) την εκτόξευση του Aquarius, μιας συσκευής μέτρησης της αλατότητας, πάνω στον διαστημόπλοιο Satelite de Aplicaciones Cientificas (SAC) - D που κατασκευάστηκε από την Comision Nacional de Actividades Espaciales (CONAE).

Οι μετρήσεις του Aquarious θα έχουν την απαιτούμενη ακρίβεια ώστε να μπορέσουν οι επιστήμονες να εξάγουν ασφαλή συμπεράσματα για την αλληλεπίδραση των ωκεανών του πλανήτη με την ατμόσφαιρα και το πως αυτή επηρεάζει το κλίμα.

Διαβάστε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα της Ανάλυσης και της Ανάλυσης ΙΙ.

(1)Κάντε κλικ στο γράφημα για να το δείτε σε μεγέθυνση.

Σχόλια