Γιατί απέτυχε το QE2: Όλα τα λεφτά πήγαν Offshore

Η Ellen Brown μας εξηγεί τον λόγο της αποτυχίας του QE2 στις ΗΠΑ:

Πριν από την Banking Act του 1935, οι κυβερνήσεις ήταν σε θέση να δανειστούν απευθείας από τις τράπεζές τους. Και άλλες χώρες ακολούθησαν αυτή την πολιτική του απευθείας δανεισμού χωρίς μεσάζοντες, μεταξύ άλλων ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ν. Ζηλανδία, με αποτέλεσμα να ευημερεύσουν. Μετά το 1935 ωστόσο, εάν η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ ήθελε να αγοράσει κρατικά ομόλογα, θα έπρεπε να τα προμηθευτεί από τις ιδιωτικές τράπεζες στην "ανοικτή αγορά". Ο πρώην διοικητής της Fed, Marinner Eccles έγραψε υποστηρίζοντας ένα θέσπισμα που θα ακύρωνε αυτή την απαίτηση ότι σκόπευε στο να αποτρέψει τους πολιτικούς από το να ξοδεύουν υπερβολικά. Όμως το μόνο που κατάφερε ο νόμος είναι να καταστήσει τις τράπεζες μεσάζοντες για την απόκτηση ομολόγων με την ανάλογη προμήθεια.

Το χειρότερο είναι ότι η Fed έχασε τον έλεγχο των χρημάτων, δεν μπορούσε να ξέρει πλέον που κατέληγαν. Αντί να αγοράζουν περισσότερα ομόλογα από το Treasury, οι τράπεζες που είχαν ρευστότητα μπορούσαν να τα κρατάνε παγωμένα ή να τα χρησιμοποιούν προς όφελός τους. Αυτό συμβαίνει και σήμερα.

Για να υποστηρίξει τις αγορές του QE2, η Fed όφειλε να ακολουθήσει τις τυπικές διαδικασίες των "συναλλαγών της ανοικτής αγοράς": πήρε μυστικές προσφορές από τους 20 "κυριότερους διαπραγματευτές" που ήταν εξουσιοδοτημένοι να πουλούν ομόλογα στην Fed και αποδέχθηκε τις καλύτερες από αυτές. Το πρόβλημα ήταν ότι οι 12 από αυτούς - περισσότεροι από τους μισούς - ήταν παραρτήματα στις ΗΠΑ ξένων τραπεζών (συμπεριλαμβανομένων της BNP Paribas, της Barclays, της Credit Suisse, της Deutsche Bank, της HSBC, της UBS και άλλων) και προφανώς κέρδισαν στον διαγωνισμό.

Το γεγονός ότι οι ξένες τράπεζες πήραν τα λεφτά τεκμηριώθηκε σε ένα post στο Zero Hedge στις 12 του Ιούνη από τον Tyler Durden (ψευδώνυμο), που συνέκρινε δύο διαγράμματα: το σύνολο των  μετρητών στην κατοχή των ξένων τραπεζών στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας τα εβδομαδιαία δεδομένα της Fed και το σύνολο των αποθεμάτων των τραπεζών της Federal Reserve, βάσει της ανακοίνωσης της Fed στο τέλος της πρώτης εβδομάδας του Ιούνη. Τα διαγράμματα δείχνουν ότι μετά τις 3 Νοέμβρη του 2010, όταν και ξεκίνησε η διαδικασία του QE2, το σύνολο των τραπεζικών αποθεμάτων αυξήθηκε κατά 610δις δολάρια. Τα αποθέματα των ξένων τραπεζών αυξήθηκαν με όμοιο ρυθμό κατά 630δις, λίγο ως πολύ κατά ολόκληρο το QE2.

[...] Το γεγονός ότι τα χρήματα του QE2 κατέληξαν όλα σε ξένες τράπεζες είναι μια δυσάρεστη ανακάλυψη, όμως δεν είναι ο λόγος για τον οποίο οι τράπεζες δεν δίνουν δάνεια. Υπήρχε ήδη πλεόνασμα 1τρις που ήταν παγωμένο στα αποθεματικά των αμερικάνικων τραπεζών χωρίς να υπολογίζουμε τα 600δις του QE2.

Σύμφωνα με τον Scott Fullwiler, καθηγητή οικονομίας στο Wartburg College, το πολλαπλασιαστικό μοντέλο δεν είναι μόνο σπασμένο αλλά και παρωχημένο. Οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα στη βάση των αποθεματικών τους. Μπορούν να δανείσουν μετά την λήψη χρημάτων σε δάνεια. Το γεγονός ότι οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα εξαρτάται κυρίως από: α) το αν έχουν αξιόπιστους πελάτες, β) το αν έχουν επαρκές κεφάλαιο για να ικανοποιήσουν την απαίτηση κεφαλαίου και γ) το κόστος της χρηματοδότησης - εννοώντας το κόστος του τραπεζικού δανεισμού για την ικανοποίηση των αποθεματικών αναγκών, είτε από τους καταθέτες είτε από άλλες τράπεζες, είτε από την Federal Reserve.

Διαβάστε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα της Ανάλυσης, της Ανάλυσης ΙΙ, της Ανάλυσης ΙΙΙ και της Ανάλυσης IV.