Πλέον είναι δεδομένο. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει! Γιατί; Ας δούμε μερικά στοιχεία.
Η κυβέρνηση (σχήμα λόγου αφού η Τρόικα διευθύνει) αποφάσισε να υποσχεθεί κάποια πράγματα προκειμένου να πάρουμε την επόμενη δόση. Το έκανε στις 21 του Ιούλη και ύστερα πήγε για ύπνο. Είχε την ψευδαίσθηση ότι όλα θα τακτοποιούνταν από μόνα τους. Δεν έγινε έτσι.
Ξύπνησε πριν από μερικές μέρες και κατάλαβε ότι τίποτα δεν πήγε όπως νόμιζε. Και πως να πάει άλλωστε αφού δεν έκανε και τίποτε γι' αυτό; Τι ακολούθησε; Ο πανικός. Αποφάσισε ότι για να βρει λεφτά θα πρέπει να επιβάλλει ακόμη ένα τέλος, το τέλος ακινήτων που φθάνει για μερικούς τα 5,000 ευρώ.
Φορολογούνται τα πάντα, χωρίς εισοδηματικά και κοινωνικά κριτήρια. Θα πληρώσει ο άνεργος, ο πολύτεκνος και ο ανάπηρος. Θα πληρώσει; Και άμα δεν έχει;
Το ζήτημα είναι ότι όταν το κράτος ξεγυμνώνει τον πολίτη και του στερεί την ελπίδα και το όνειρο τότε έρχεται η ώρα της κοινωνικής έκρηξης. Τα λεφτά που ελπίζει η κυβέρνηση να λάβει δεν θα τα λάβει αφού είτε δεν υπάρχουν είτε κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να δώσει λεφτά για ένα χαμένο παιχνίδι.
Ας υποθέσουμε ότι εγώ έχω ένα σπίτι και ένα αυτοκίνητο. Ο πλούσιος που κερδίζει 1000 φορές όσα εγώ δεν έχει ούτε 1000 σπίτια ούτε 1000 αυτοκίνητα. Έχει και αυτός ένα σπίτι πολύ ακριβό και ένα αυτοκίνητο επίσης πανάκριβο. Εγώ και πολύ άλλοι αν πληρώσουμε αυτά που ζητά ο αξιότιμος Υπ. Οικονομικών μπορεί να χάσουμε το σπίτι μας και το αυτοκίνητό μας, ο πλούσιος όμως σίγουρα όχι. Προσέξτε όμως, εγώ και χιλιάδες άλλοι δίνουμε δουλειά σε χιλιάδες συμβολαιογράφους, σε χιλιάδες υδραυλικούς, ηλεκτρολόγους και συνεργεία αυτοκινήτων. Αντιθέτως ο 1 πλούσιος που θα εξακολουθήσει να έχει το σπίτι και το αυτοκίνητό του δεν έχει ανάγκη ούτε από χιλιάδες υδραυλικούς ούτε από χιλιάδες ηλεκτρολόγους.
Το συμπέρασμα είναι ότι η επιβάρυνση της μεσαίας τάξης διαχέεται σε ολόκληρη την αγορά με πολλαπλασιαστικό τρόπο. Αντιθέτως η επιβάρυνση του 1 πλουσίου ούτε διαχέεται ούτε και πολλαπλασιάζεται.
Βεβαίως υπάρχει και το ηθικό μέρος της ιστορίας. Πως μπορείς να γονατίζεις τον άνεργο και να αφήνεις τον πλούσιο στο απυρόβλητο. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό γιατί αν προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε ηθική στους κυβερνώντες μάλλον θα απογοητευτούμε.
Το ζήτημα είναι λοιπόν ότι η επιβάρυνση της μεσαίας και της χαμηλής τάξης προκαλεί βαθιά ύφεση. Είναι τόσο προφανές όσο ο Ήλιος που λάμπει στον ουρανό. Μας είπε ο κ. Βενιζέλος ότι δεν υπολόγιζαν τόσο μεγάλη ύφεση. Μα πως; Δεν έχουν επιστήμονες στο Υπ. Οικονομικών; Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να κάνουν εκτιμήσεις για το μέγεθος της ύφεσης.
Μας είπε ο κ. Βενιζέλος ότι αν αποδώσουν τα μέτρα αυτά δεν θα χρειαστούν άλλα. Όμως είναι σίγουρο ότι δεν θα αποδώσουν και άρα θα χρειαστούν και άλλα. Μας είπε ότι θα κόβεται το ρεύμα σε όσους δεν πληρώνουν το τέλος ακινήτων. Και ρωτώ εγώ: γιατί να μου κόβεται το ρεύμα την στιγμή που πληρώνω τον πάροχό μου; Το σόι εκβιασμός είναι αυτός;
Από την άλλη δεν καταλαβαίνουν ότι με τον τακτική αυτή θα κάνουν κακό και στην ίδια την ΔΕΗ αφού πολλοί θα προτιμήσουν να διακόψουν μόνοι τους την ηλεκτροδότηση στερώντας από την επιχείρηση περαιτέρω έσοδα;
Όμως ο εκφοβισμός περί μη εκταμίευσης της επόμενης δόσης θα πρέπει να σταματήσει. Οι Ευρωπαίοι δεν μας μπουκώνουν με όλο και περισσότερο χρέος επειδή μας αγαπάνε αλλά επειδή οι τραπεζές τους είναι εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Οι γερμανικές τράπεζες είναι σε τόσο άθλια κατάσταση που η διαγραφή του χρέους της χώρας μας θα τις οδηγήσει σε κατάρρευση. Και δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Η έκθεση των γαλλικών τραπεζών στην Ιταλία είναι 400δις. Τις προάλλες μόνο με την φήμη ενός ελληνικού default τα επιτόκια της γείτονος χώρας πήγανε στο 6%. Φανταστείτε τι θα γίνει αν πάμε πραγματικά σε default.
Βέβαια το default δεν θα το αποφύγει η χώρα. Μπορεί να μην γίνει σήμερα ή αύριο, αλλά θα γίνει. Ίσως τον Δεκέμβρη, ίσως τον Μάρτη. Μην έχετε καμία όμως αμφιβολία. Με την ανεργία να οδεύει στο 20% και των νέων στο 40% δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο. Άλλωστε η δυναμική του χρέους είναι πλέον τέτοια που καθιστά αναπόφευκτη την αναδιάρθρωση, την επιμήκυνση και τον επανακαθορισμό των επιτοκίων αν θέλουμε να καταστήσουμε το χρέος βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο.
Ναι, η Ελλάδα είναι "too big to fail", όμως είναι και "too big to exist". Κανένας δεν γνωρίζει τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας, ειδικά πάνω στην εμπιστοσύνη που μπορεί να χρειαστεί δεκαετίες για να ανακάμψει.
Διαβάστε όλα τα ενδιαφέροντα άρθρα της Ανάλυσης, της Ανάλυσης ΙΙ, της Ανάλυσης ΙΙΙ, Ανάλυσης IV και της Ανάλυσης V.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου