Περί κοινωνικού Κράτους…

Ακούω συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό για «κατάργηση του κοινωνικού Κράτους»

Η οικονομική κατάσταση της Χώρας είναι γνωστή και δεν χρειάζεται να γίνει ανάλυση. Οι λόγοι της κρίσης είναι ένα άλλο κεφάλαιο.

Το δια ταύτα είναι ότι το ταμείο είναι άδειο.

Με άλλα λόγια «δεν υπάρχει σάλιο» όπως είπε ένας τέως Υπουργός Υγείας & Πρόνοιας του ΠΑΣΟΚ (που σαλπάρει κατά πως φαίνεται για άλλα πολιτικά λιμάνια…)

Υπάρχει αμφιβολία ότι, έτσι όπως πάμε, κάποια στιγμή θα πούμε «ως εδώ»?

Δεν νομίζω να υπάρχει…

ΠΟΙΟ θα είναι το αποτέλεσμα; Ο λαός θα πέσει (όπως πέφτει το ώριμο φρούτο στο έδαφος) στις…”στοργικές” αγκαλιές της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Θα πέσει στις αγκαλιές των Ιδιωτικών Νοσοκομείων και Ιδιωτικών Μονάδων Πρόνοιας…

Εκεί έχουμε το εξής δεδομένο: Ή τα “ακουμπάς” ντάγκα-ντάγκα ή πεθαίνεις…

ΝΑΙ! τόσο απλά! Ή τα ακουμπάς ή αλλιώς χαιρέτα τους φίλους και τους συγγενείς σου…

Το ίδιο θα ισχύει και για τις μονάδες πρόνοιας. Ή θα ακουμπάς… 4 κατοσταρικάκια το μήνα στον Παιδικό Σταθμό ή αλλιώς ΠΑΡΕ το παιδί σου στην δουλειά. Ναι!!! εκεί δίπλα στο γραφείο ή στο εργοστάσιο ή στο εργαστήριο ή στο Σουπερ Μάρκετ όπου δουλεύεις φτιάξε έναν ειδικό χώρο για το καροτσάκι του παιδιού σου!!!

Θα μου πεις κάποιος: ωραία τα λες ρε μεγάλε, έχεις να μας προτείνεις κάποια λύση???

Ίσως κάποιοι πολιτικοί θα πρέπει να επανεξετάσουν την πολιτική τους…Ανάμεσα στο «περάστε κόσμε» και πάρτε ΌΛΕΣ τις παροχές δωρεάν (ή σχεδόν δωρεάν) ΚΑΙ του…σφαγείου των Ιδιωτικών Μονάδων υπάρχει ένα μεγάλο ΚΕΝΌ.

ΑΥΤΟ το κενό μπορούμε να καλύψουμε. ΠΩΣ?

Ακολουθώντας την «μέση οδό»

Παρέχοντας τις υπηρεσίες σε «τιμές κόστους»

Έτσι και οι «δομές» δεν θα βαρέσουν “διάλυση” αλλά ΚΑΙ ο πολίτης θα απολαμβάνει υπηρεσίες σε «ανταγωνιστικές τιμές»

Το «μπάτε σκύλοι αλέστε» και πληρώστε ότι (και ΑΝ) έχετε ευχαρίστηση είναι στην καλύτερη πολιτικό λάθος και στην χειρότερη προβοκάτσια σε βάρος του «κοινωνικού Κράτους»

Όταν λέμε «Κοινωνικό Κράτος» προφανώς δεν εννοούμε την παροχή υπηρεσιών σε ΟΠΟΙΟΝ δηλώσει την επιθυμία να του προσφερθούν. Ακόμη και αν αυτός δεν τις έχει πραγματικά ανάγκη ή δεν πληρεί τα κοινωνικά και οικονομικά ΚΡΙΤΗΡΙΑ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα (καλή ώρα) τα τροφεία των παιδικών σταθμών.

Στους ιδιωτικούς σταθμούς τα τροφεία είναι 350-400€ ενώ στους Δημοτικούς…Ό,ΤΙ (ΚΑΙ ΑΝ) ΕΧΕΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ!!!

Έτσι θα ακούσουμε, συχνά, παράπονα Πολιτικών Προσώπων Κρατικών Σταθμών ότι δεν επαρκούν τα χρήματα για την κάλυψη των βασικών αναγκών. Το πρόβλημα εντείνεται αν ληφθεί η πολιτική απόφαση να καλυφθούν όλες οι αιτήσεις ΧΩΡΙΣ κανένα κριτήριο. Υπάρχουν μάλιστα τραγελαφικά περιστατικά όπου «προμηθευτές» βασικών αγαθών (τρόφιμα κτλ) προχωρούν δικαστικά σε κατασχέσεις!!!

ΣΥΝΕΠΩΣ: τούτες τις ώρες δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Ή ακολουθούμε τον δρόμο του ρεαλισμού ή οδηγούμαστε (από πολιτικές αγκυλώσεις) στον γκρεμό…

Και ασφαλώς ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του και ΟΥΔΕΙΣ δικαιούται να πει ότι παρασύρθηκε από… κακούς συμβούλους…

Κοντός ψαλμός…