Ο ΚεντροΔεξιός πατριωτισμός και ο...ΚεντροΑριστερός Στρουθοκαμηλισμός

Oρμώμενος από σημερινό άρθρο στην Εφημερίδα «Καρφί» θυμήθηκα μερικές αράδες μου αμέσως μετά τον 15Αύγουστο (Η τελευταία πολιτική ζαριά…) για το ενδεχόμενο να πάμε σε πρόωρες εκλογές ΠΡΙΝ ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Για το σημερινό άρθρο στην εφημερίδα ΚΑΡΦΙ θα συμφωνήσω σε πολλά αλλά θα διαφωνήσω σε ένα βασικό: μπορεί η ΝΔ να συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ αλλά κρατά κάποια πράγματα για τον «εαυτό» της.
Θέλω να πω ότι αν ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του πεισθούν για το σωστό χρονικό σημείο εκκίνησης της διαδικασίας πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, δεν θα λάβουν υπόψη τους την...κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κυβερνητικός εταίρος και αν αυτός είναι... επαρκώς προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο.
Ο Καραμανλής μπορεί να αποχώρησε από την πολιτική της πρώτης γραμμής αλλά αυτό που έπραξε το 2009 δεν θα διστάσει να το κάνει ο οποιοσδήποτε πρόεδρος της ΝΔ. Δηλαδή να προκαλέσει εκλογές σε χρονικό σημείο που να προστατεύσει μεσομακροπρόθεσμα την κεντροδεξιά παράταξη .
Είναι περιττό να υπενθυμίσω την φθορά που υπέστη το ΠΑΣΟΚ από την χρέωση του Μνημονίου και πως η ΝΔ κράτησε τις δυνάμεις της.
Φαίνεται ότι στο κόμμα της ΝΔ λειτουργούν καλύτερα τα κομματικά αντανακλαστικά. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το κλίμα κατά τον εορτασμό των 40 ετών από την ίδρυσή της σε αντίθεση με τα όσα κωμικοτραγικά έγιναν στο ΠΑΣΟΚ την 1η Σεπτέμβρη.
Τα γκάλοπ των τελευταίων μηνών δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά για την Χαρ. Τρικούπη ενώ η «ανάσα ζωής» που δόθηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επαρκέσει για το 100αρι που πρέπει να τρέξει...
Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά ενώ οι διαδικασίες, το χρονοδιάγραμμα και το πολιτικό στίγμα για την ανασυγκρότηση του χώρου δεν έχουν προς το παρόν επαρκή προσδιορισμό.
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, προσωπικές φιλοδοξίες, μηχανισμοί και δίκτυα κάνουν το δύσκολο ακόμη δυσκολότερο.
Ελάχιστοι έχουν την διάθεση να κάνουν ένα βήμα πίσω για το «κοινό καλό» και το «μέλλον» της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης.
Σαν να μη βλέπουν το αυτονόητο. Ή καλύτερα σαν να μην θέλουν να το δουν...