Ο χρόνος τέλειωσε. Το παλιό πεθαίνει και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω...


Ουδείς έχων την ικανότητα της οράσεως δεν βλέπει την πολιτική παντοδυναμία του Αλέξη Τσίπρα. Όλες οι έρευνες δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι βρίσκεται στο απόγειο της πολιτικής του διαδρομής.
Σίγουρα υπάρχουν εύλογες απορίες. Πώς είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό με τα γεγονότα των τελευταίων μηνών;
Πώς είναι δυνατό να ισχυροποιείται ενώ το κόμμα του οδεύει προς...διχασμό;

Έχω την αίσθηση ότι συμβαίνουν δυο (2) πράγματα.
Πρώτον, η κοινή γνώμη θεωρεί ότι η είσοδος στα Μνημόνια είναι απόρροια των πολιτικών των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης (δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ).
Μετά από πέντε (5) χρόνια θυσιών δεν επετεύχθη η πλήρης και οριστική έξοδος από τα Μνημόνια. Σε αυτή την προσπάθεια συμμετείχαν οι ίδιοι. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.
Ως αποτέλεσμα, ο  κόσμος αποστρέφεται ό,τι σχετίζεται με τα κόμματα αυτά.

Παρά τις προσπάθειές τους να αναδείξουν τα λάθη, τις παραλείψεις, τις γκάφες, την αδράνεια, τις προχειρότητες, την έλλειψη σχεδίου της Κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορούν να πείσουν.

Μοιάζει σαν ο λαός να έχει κλείσει τα μάτια και τα αυτιά του σε οτιδήποτε θυμίζει το παλιό πολιτικό περιβάλλον και κυρίως...προσωπικό.

Όσο μάλιστα ανακυκλώνονται τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα στις ηγεσίες και τις ηγετικές ομάδες το πράγμα γίνεται ολοένα και χειρότερο...

...και είναι τεκμηριωμένο ότι οτιδήποτε αρνείται να αλλάξει, να προσαρμοστεί και να ανταποκριθεί στα κελεύσματα τη εποχής απλά...πεθαίνει.

Σχόλια