Δυο λέξεις που θυμίζουν ηλεκτρολογικά εξαρτήματα αυτοκινήτου.
Η πρώτη λέξη θυμίζει επίσης κάτι από ΔΝΤ. Τους οικονομικούς πολλαπλασιαστές που αποδείχθηκαν λανθασμένοι και ως εκ τούτου η Χώρα βυθίστηκε.
Δεν θα μείνω όμως εδώ. Θα πάω στο άλλο μεγάλο θέμα των ημερών.
Τα εκατομμύρια των μαύρων κομματικών ταμείων.
Υπάρχει μια θεωρία γύρω από το θέμα σύμφωνα με την οποία όλες οι μίζες και όλο το μαύρο χρήμα και αν αθροιστεί είναι ένα μικρό ποσοστό του Δημοσίου Χρέους και στην πραγματικότητα ανάξιο λόγου.
Είναι όμως πραγματικά έτσι;
Ας προσπαθήσουμε να πιάσουμε την άκρη του νήματος κάνοντας ένα απλοϊκό ερώτημα: «γιατί δίνουν μίζα;»
Αν ένα δημόσιο έργο, μια υπηρεσία αξίζει πραγματικά «τα λεφτά του» γιατί ο μεσάζοντας ή ο κύριος να δώσει «μίζα»;
Προφανώς και δεν συμβαίνει αυτό.
Τα πράγματα περιπλέκονται στις περιπτώσεις που η προμήθεια ενός εξοπλισμού (πχ στρατιωτικού) είναι παντελώς περιττή και γίνεται μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί.
Ένα άλλο όχι και σπάνιο ενδεχόμενο είναι η αγορά να γίνεται με δανεισμό κάτι που εκτοξεύει το ύψος της συνολικής δαπάνης αν αθροιστούν τόκοι και..πανωτόκια.
Πόσα επιπλέον χρήματα επιβαρύνεται ο λαός για την πληρωμή τόκων και μάλιστα για μια άχρηστη αγορά ή εν πάση περιπτώσει χαμηλότερης ποιότητας;
Μπορούμε να τα βάλουμε όλα αυτά κάτω και να τα υπολογίσουμε;
Πολύ φοβούμαι πως όχι.
Η ζημιά είναι πολλαπλάσια της αρχικά υπολογιζόμενης με απλοϊκό τρόπο αθροίζοντας μ ό ν ο τα χρήματα που μπαίνουν στις τσέπες πολιτικών, κρατικών λειτουργών, ενίοτε γεμίζουν χρηματοκιβώτια απροσπέλαστων κομματικών γραφείων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου