Έχουν περάσει ήδη 25 χρόνια από την πυρηνική καταστροφή του Cernobyl και αναλογιζόμενος τους εργαζομένους στην Fukushima που προσπαθούν να περιορίσουν το εκεί πυρηνικό ατύχημα δεν μπορώ να μη σκεφτώ τους liquidators (εκκαθαριστές) του Chernobyl.
Πρόκειται για 800,000 άτομα που εργάστηκαν για να περιορίσουν την καταστροφή του πυρηνικού εργοστασίου της Ουκρανίας.
Η Cernobyl of Russia Union είναι ένας εθνικός δημόσιος οργανισμός που συστήθηκε το 1990 και συνίσταται από αρρώστους του ατυχήματος του Chenrobyl. Έχει 250,000 μέλη και τοπικά παραρτήματα σε 74 περιοχές της Ρωσίας.Ο σκοπός της είναι η προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων που υπέφεραν και υποφέρουν από την επίδραση της ραδιενέργειας κατά την διάρκεια αλλά και μετά το ατύχημα.
Σύμφωνα με τον οργανισμό αυτό, περισσότεροι από 150,000 liquidators αρρώστησαν στην ηλικία των 38 με 48 ετών και περίπου το 40% αυτών πέθαναν.
Δυστυχώς ο ΟΗΕ εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι τα θύματα του ατυχήματος ήταν μόνο 64 ή και λιγότερα, την στιγμή που είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι η ραδιενέργεια είναι ένας σιωπηλός εκτελεστής που συνεχίζει το σκοτεινό του έργο για χρόνια.
Η καταστροφή του Chernobyl απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας προκαλώντας μόλυνση που υπερβαίνει αυτή των ατομικών βομβών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι του 1945. Και δεν είναι μόνο αυτό. Επιπλέον τα ισότοπα που απελευθερώθηκαν στο ατύχημα του Chernobyl είναι μακροβιότερα αυτών μιας ατομικής βόμβας. Επομένως οι θάνατοι μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το ατύχημα μπορεί να ανέρχονται σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες.
Τα εδάφη της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, 25 χρόνια μετά, περιέχουν ακόμα το 56% του 137Cs (καίσιο 137) που εκλύθηκε το 1986. Ο χρόνος υποδιπλασιασμού, δηλ. ο χρόνος στον οποίο η αρχική ποσότητα μειώνεται μέσω των διασπάσεων στο μισό, είναι περίπου 30.17 χρόνια.
Χρησιμοποιώντας την έκφραση:
$t=\frac{t_{1/2}}{ln2}\,ln(\frac{N_0}{N})$,
όπου $t_{1/2}$ ο χρόνος υποδιπλασιασμού, $N_0$ ο αρχικός αριθμός πυρήνων του ραδιενεργού στοιχείου και $N$ ο τελικός, βρίσκουμε ότι για να μειωθεί η ραδιενέργεια στο 1/10 της αρχικής θα χρειαστούν 100.2 χρόνια. Για το 1/100 πάμε στα 200.4 χρόνια και για το 1/1000 πάμε στα 300.7 χρόνια.
Όμως με αφορμή την δυσάρεστη επέτειο της πυρηνικής καταστροφής του Cernobyl (επίπεδο 7 στην κλίμακα των πυρηνικών ατυχημάτων) θέλω να σας πληροφορήσω ότι τελικά βρέθηκε ο τρόπος παραγωγής καθαρής ενέργειας από ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Και δεν αστειεύομαι!
Πρόκειται για 800,000 άτομα που εργάστηκαν για να περιορίσουν την καταστροφή του πυρηνικού εργοστασίου της Ουκρανίας.
Η Cernobyl of Russia Union είναι ένας εθνικός δημόσιος οργανισμός που συστήθηκε το 1990 και συνίσταται από αρρώστους του ατυχήματος του Chenrobyl. Έχει 250,000 μέλη και τοπικά παραρτήματα σε 74 περιοχές της Ρωσίας.Ο σκοπός της είναι η προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων που υπέφεραν και υποφέρουν από την επίδραση της ραδιενέργειας κατά την διάρκεια αλλά και μετά το ατύχημα.
Σύμφωνα με τον οργανισμό αυτό, περισσότεροι από 150,000 liquidators αρρώστησαν στην ηλικία των 38 με 48 ετών και περίπου το 40% αυτών πέθαναν.
Δυστυχώς ο ΟΗΕ εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι τα θύματα του ατυχήματος ήταν μόνο 64 ή και λιγότερα, την στιγμή που είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι η ραδιενέργεια είναι ένας σιωπηλός εκτελεστής που συνεχίζει το σκοτεινό του έργο για χρόνια.
Η καταστροφή του Chernobyl απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες ραδιενέργειας προκαλώντας μόλυνση που υπερβαίνει αυτή των ατομικών βομβών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι του 1945. Και δεν είναι μόνο αυτό. Επιπλέον τα ισότοπα που απελευθερώθηκαν στο ατύχημα του Chernobyl είναι μακροβιότερα αυτών μιας ατομικής βόμβας. Επομένως οι θάνατοι μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το ατύχημα μπορεί να ανέρχονται σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες.
Τα εδάφη της Λευκορωσίας, της Ρωσίας και της Ουκρανίας, 25 χρόνια μετά, περιέχουν ακόμα το 56% του 137Cs (καίσιο 137) που εκλύθηκε το 1986. Ο χρόνος υποδιπλασιασμού, δηλ. ο χρόνος στον οποίο η αρχική ποσότητα μειώνεται μέσω των διασπάσεων στο μισό, είναι περίπου 30.17 χρόνια.
Χρησιμοποιώντας την έκφραση:
όπου $t_{1/2}$ ο χρόνος υποδιπλασιασμού, $N_0$ ο αρχικός αριθμός πυρήνων του ραδιενεργού στοιχείου και $N$ ο τελικός, βρίσκουμε ότι για να μειωθεί η ραδιενέργεια στο 1/10 της αρχικής θα χρειαστούν 100.2 χρόνια. Για το 1/100 πάμε στα 200.4 χρόνια και για το 1/1000 πάμε στα 300.7 χρόνια.
Όμως με αφορμή την δυσάρεστη επέτειο της πυρηνικής καταστροφής του Cernobyl (επίπεδο 7 στην κλίμακα των πυρηνικών ατυχημάτων) θέλω να σας πληροφορήσω ότι τελικά βρέθηκε ο τρόπος παραγωγής καθαρής ενέργειας από ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Και δεν αστειεύομαι!
Βέβαια έπρεπε πρώτα να εκραγεί εκλύοντας τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού, όμως εντέλει η ιδέα είναι καλή δεδομένης της κατάστασης. Ποια είναι αυτή; Ας την δούμε λοιπόν.
Μια σύνθετη ομάδα Ιρλανδών (Greenfield) και Λευκορώσων (Belbiopharm) αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις μολυσμένες γύρω από το Chernobyl περιοχές προκειμένου να παράγει βιοαιθανόλη. Οι περιοχές αυτές αποτελούν το 23% των εδαφών της Λευκορωσίας και είναι σε θέση να καταστήσουν την Λευκορωσία πρωτοπόρα στην παραγωγή βιοκαυσίμων σε όλη την Ευρώπη.
Το συγκρότημα είναι σε θέση να παράγει 650 εκ. λίτρα με το παράπλευρο όφελος της επιτάχυνσης απομόλυνσης του εδάφους μέσω της απορρόφησης των τοξινών από τα φυτά.
Η ιδέα είναι καλή. Έχει οικονομικό όφελος και βελτιώνει και την ποιότητα του εδάφους. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στην Ελλάδα σε περιοχές όπου το έδαφος έχει μολυνθεί από παράνομες χωματερές ή από απορρίψεις χημικών από εργοστάσια (βλέπε Ασωπός και Οινόφυτα). Μετά από κάποια χρόνια όταν το έδαφος θα έχει καθαριστεί επαρκώς, η παραγωγή θα μπορεί πλέον να οδηγείται στην σίτιση ανάλογα με τις ανάγκες.
Η μέθοδος καλείται "φυτοθεραπεία" και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απομακρύνει ραδιενεργά υλικά από το έδαφος και το νερό, αλλά μπορεί επίσης να καθαρίσει μέταλλα, φυτοφάρμακα, διαλύτες, εκρηκτικά, πετρέλαιο, πολυαρωματικούς υδρογονάνθρακες και τοξίνες.
Τα φυτά διασπούν ή υποβαθμίζουν τους οργανικούς μολυντές και σταθεροποιούν τα μεταλλικά μολύνοντα υλικά λειτουργώντας ως φίλτρα ή παγίδες. Όμως μαντέψτε ποιο φυτό είναι το πιο αποδοτικό στην διαδικασία αυτή.
Η ινδική κάνναβις, κοινώς η μαριχουάνα. Έχει την ιδιότητα να απορροφά γρήγορα τους μολυντές και να ανανεώνει το χώμα.
Βέβαια στην περίπτωσή μας, είναι προτιμότερη η παραγωγή βιοαιθανόλης, ακόμα και αν δεν είναι τόσο αποδοτική καλλιέργεια στο καθαρισμό. Στο κάτω κάτω δεν υπάρχει λόγος να μαστουρώσουμε ομαδικώς, ούτε και μπορούμε να γίνουμε Κολομβία και να εμπορευόμαστε κάναβη!
Η ιδέα υπάρχει λοιπόν. Το ζήτημα είναι αν υπάρχει και η διάθεση υλοποίησής της.
Διαβάστε εδώ για το επίπεδο του ατυχήματος στη Fukushima.
Διαβάστε εδώ πως τα ατυχήματα στο Chernobyl και στη Fukushima είναι πλέον συγκρίσιμα.
Διαβάστε εδώ για τις περιπτώσεις καρκίνων στην Ιαπωνία λόγω της Fukushima (έως 400,000 επιπλέον).
Διαβάστε εδώ πως η βιοαιθανόλη θα μπορούσε να θρέψει 330 εκ. πεινασμένους.
Μια σύνθετη ομάδα Ιρλανδών (Greenfield) και Λευκορώσων (Belbiopharm) αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις μολυσμένες γύρω από το Chernobyl περιοχές προκειμένου να παράγει βιοαιθανόλη. Οι περιοχές αυτές αποτελούν το 23% των εδαφών της Λευκορωσίας και είναι σε θέση να καταστήσουν την Λευκορωσία πρωτοπόρα στην παραγωγή βιοκαυσίμων σε όλη την Ευρώπη.
Το συγκρότημα είναι σε θέση να παράγει 650 εκ. λίτρα με το παράπλευρο όφελος της επιτάχυνσης απομόλυνσης του εδάφους μέσω της απορρόφησης των τοξινών από τα φυτά.
Η ιδέα είναι καλή. Έχει οικονομικό όφελος και βελτιώνει και την ποιότητα του εδάφους. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και στην Ελλάδα σε περιοχές όπου το έδαφος έχει μολυνθεί από παράνομες χωματερές ή από απορρίψεις χημικών από εργοστάσια (βλέπε Ασωπός και Οινόφυτα). Μετά από κάποια χρόνια όταν το έδαφος θα έχει καθαριστεί επαρκώς, η παραγωγή θα μπορεί πλέον να οδηγείται στην σίτιση ανάλογα με τις ανάγκες.
Η μέθοδος καλείται "φυτοθεραπεία" και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απομακρύνει ραδιενεργά υλικά από το έδαφος και το νερό, αλλά μπορεί επίσης να καθαρίσει μέταλλα, φυτοφάρμακα, διαλύτες, εκρηκτικά, πετρέλαιο, πολυαρωματικούς υδρογονάνθρακες και τοξίνες.
Τα φυτά διασπούν ή υποβαθμίζουν τους οργανικούς μολυντές και σταθεροποιούν τα μεταλλικά μολύνοντα υλικά λειτουργώντας ως φίλτρα ή παγίδες. Όμως μαντέψτε ποιο φυτό είναι το πιο αποδοτικό στην διαδικασία αυτή.
Η ινδική κάνναβις, κοινώς η μαριχουάνα. Έχει την ιδιότητα να απορροφά γρήγορα τους μολυντές και να ανανεώνει το χώμα.
Βέβαια στην περίπτωσή μας, είναι προτιμότερη η παραγωγή βιοαιθανόλης, ακόμα και αν δεν είναι τόσο αποδοτική καλλιέργεια στο καθαρισμό. Στο κάτω κάτω δεν υπάρχει λόγος να μαστουρώσουμε ομαδικώς, ούτε και μπορούμε να γίνουμε Κολομβία και να εμπορευόμαστε κάναβη!
Η ιδέα υπάρχει λοιπόν. Το ζήτημα είναι αν υπάρχει και η διάθεση υλοποίησής της.
Διαβάστε εδώ για το επίπεδο του ατυχήματος στη Fukushima.
Διαβάστε εδώ πως τα ατυχήματα στο Chernobyl και στη Fukushima είναι πλέον συγκρίσιμα.
Διαβάστε εδώ για τις περιπτώσεις καρκίνων στην Ιαπωνία λόγω της Fukushima (έως 400,000 επιπλέον).
Διαβάστε εδώ πως η βιοαιθανόλη θα μπορούσε να θρέψει 330 εκ. πεινασμένους.
Μπράβο mitso πολύ ωραίο άρθρο! Όσοι φίλοι θέλουν μπορούν να δουν και το κινούμενο γράφημα που δείχνει την εξάπλωση του ραδιενεργού νέφους του Τσέρνομπιλ στην Ευρώπη.
ΑπάντησηΔιαγραφή(26/4-06/5,1986)
http://www.irsn.fr/FR/popup/Pages/tchernobyl_video_nuage.aspx
Όντως κάποια φυτά απορροφούν είτε από τις ρίζες είτε από τα φύλα. Βλέπε και εδώ: http://www.sciencedirect.com/science?_ob=ArticleURL&_udi=B6V7X-48YXGWG-12V&_user=10&_coverDate=12%2F31%2F1990&_rdoc=1&_fmt=high&_orig=gateway&_origin=gateway&_sort=d&_docanchor=&view=c&_searchStrId=1731476197&_rerunOrigin=google&_acct=C000050221&_version=1&_urlVersion=0&_userid=10&md5=13e80fe7ac8aefd56bc59ed01c606fc4&searchtype=a
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως ότι απορροφήσουν πηγαίνει και στα προϊόντα που φτιάχνουμε από τα φυτά αυτά. Γίνονται δλδ και τα δευτερογενή προϊόντα επίσης ραδιενεργά. Συνεπώς τί κερδίζουμε;
sissa ben dahir
Γι' αυτό και μιλάμε για βιοαιθανόλη και όχι για παραγωγή τροφής. Όχι τουλάχιστον μέχρι να καθαρίσει το έδαφος. Τα ραδιενεργά στοιχεία δεν περνάνε στην βιοαιθανόλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια τίθεται το ζήτημα της προστασίας των ανθρώπων που θα ασχολούνται με τις βιοκαλλιέργειες, αλλά νομίζω ότι με ειδικό εξοπλισμό και γρήγορες εναλλαγές βάρδιας μπορεί να ξεπεραστεί.